tag:blogger.com,1999:blog-20370674157494974312024-03-13T08:21:47.381-07:00Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.comBlogger24125tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-27800173826348663062009-02-03T01:43:00.000-08:002009-02-03T01:57:37.478-08:00Ραδιοφωνικές εκπομπές περί οικογένειας και παιδιά και για παιδιά<strong>Εκπομπές περί οικογένειας και παιδιά και για παιδιά τις οποίες μπορείτε να ακούτε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πηραΐκή Εκκλησία : </strong><br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>Μαζί με τους γονείς</strong> “ κάθε Τετάρτη στις 12.15 το μεσημέρι .<br />Την εκπομπή παρουσιάζει ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Τσιμούρης<br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>Αποκλειστικά για παιδιά</strong> “ ( Μια εκπομπή για παιδιά κάθε ηλικίας ) κάθε Σάββατο στις 9.45 το πρωί . Την εκπομπή παρουσιάζει η Στέλλα Πλαταρά .<br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>Καλημέρα παιδιά</strong> “ ( Μια εκπομπή για παιδιά κάθε ηλικίας ) κάθε Σάββατο στις 10.30 το πρωί . Την εκπομπή παρουσιάζει η Μαρία Φρυδά Παπαγεωργίου .<br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>Συντροφιά με την ελπίδα</strong> “ κάθε Σάββατο στις 12 ή ώρα το μεσημέρι . <br />Την εκπομπή παρουσιάζει ο διευθηντής του παιδικού σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως κύριος Νίκος Σαμπαζιώτης <br /><br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>Κοντά στον όμορφο κόσμο των παιδιών</strong> “ κάθε Σάββατο στις 13 το μεσημέρι . Την εκπομπή παρουσιάζει η εκπαιδευτικός κυρία Πηνελόπη Μωραΐτου .<br /><br />Η ηλεκτρονική διεύθηνση του ραδιοφωνικού σταθμού της Πηραΐκή Εκκλησίας :<br /><a href="http://www.pe912fm.com/default.aspx">http://www.pe912fm.com/default.aspx</a><br /><br /><br /><br /><strong>Εκπομπές περί οικογένειας και παιδιά και για παιδιά τις οποίες μπορείτε να ακούτε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος :<br /><br /></strong>Ακούστε την εκπομπή “ <strong>ΕΛΑ ΚΑΙ ΣΥ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ</strong> “ ( Για ό,τι κάνει και δεν κάνει η Εκκλησία στο χώρο της νεότητας ) κάθε Τετάρτη στις 10.30 το βράδυ .<br />Την εκπομπή παρουσιάζει ο π. Αναστάσιος Βλαβιανός <br /><br /> <br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΖΩΗ</strong> “ ( Το σήμερα και το αύριο των παιδιών ) κάθε Σάββατο στις 16.30 το απόγευμα . Την εκπομπή παρουσιάζει η εκπαιδευτικός Ελένη Κόντου <br /><br /><br />Ακούστε την εκπομπή “ <strong>ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ</strong> “ <br />( Αληθινές ιστορίες της πατρίδος μας που μοιάζουν με παραμύθι ) κάθε Σάββατο στις 12 η ώρα το μεσημέρι . Την εκπομπή παρουσιάζει η παιδαγωγός και συγγραφέας Αθηνά Ντάσιου – Γιάννου.<br /><br />Η ηλεκτρονική διεύθηνση του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος :<br /><a href="http://www.ecclesia.gr/greek/ecclesiaradio/index.htm">http://www.ecclesia.gr/greek/ecclesiaradio/index.htm</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-23028806581308393462009-02-01T22:18:00.000-08:002009-02-01T22:19:22.205-08:00ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΟΙ «ΞΕΝΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ»<a href="http://orfeasfm.googlepages.com/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B7">http://orfeasfm.googlepages.com/%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B7</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-8187701675907888432008-05-24T03:15:00.000-07:002008-05-24T03:16:11.620-07:00Ορθόδοξη πορεία στη Χριστιανική οικογένεια<a href="http://www.gonia.gr/gonia.php?article=91">http://www.gonia.gr/gonia.php?article=91</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-19957395870199065812008-03-15T00:38:00.000-07:002008-03-15T00:39:59.731-07:00Η ΑΣΚΗΣΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<a href="http://de.youtube.com/watch?v=A82vjtbnxwo">http://de.youtube.com/watch?v=A82vjtbnxwo</a><br /><br /><a href="http://de.youtube.com/watch?v=4HzLqoDQ4jI">http://de.youtube.com/watch?v=4HzLqoDQ4jI</a><br /><br /><a href="http://de.youtube.com/watch?v=1OhM1bGYG8g">http://de.youtube.com/watch?v=1OhM1bGYG8g</a><br /><br /><a href="http://de.youtube.com/watch?v=fUhiE3sTnPI">http://de.youtube.com/watch?v=fUhiE3sTnPI</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-42120053962987955702008-03-13T03:37:00.000-07:002008-03-13T03:38:33.891-07:00ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣΗ Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (=βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν (π.χ. ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας και κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους = όσιος Συμεών ο Μυροβλύτης). Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βορειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος. Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα. Κοντά σ' αυτά και πάνω απ' αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της. Υπολογίζεται νάταν 19 περίπου χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β' Παλαιολόγο (τέλη του 1390), λίγους μήνες πριν γίνει Αυτοκράτορας. Η καινούργια ζωή της Ελένης - αγίας Υπομονής, από την αρχή της έδειξε ότι θα ήταν Γολγοθάς. Πολλές ήταν οι φορές που χρειάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της όχι μόνο από τους αλλόθρησκους, αλλά και από τα κατ' όνομα χριστιανικά κράτη της Δύσεως, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να βρει τρόπους σωτηρίας της ετοιμοθάνατης Αυτοκρατορίας. Η Ελένη - αγία Υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος που συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα. Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάννα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει. Είναι πολύ χαρακτηριστικά και εύγλωττα μέσα στην λακωνικότητά της τα όσα γράφει για την Αυτοκρατόρισσα, ο σύγχρονός της φημισμένος φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων: «Η Βασιλίς αύτη με πολλήν ταπείνωσιν και καρτερικότητα εφαίνετο να αντιμετωπίζει και τας δύο μορφάς της ζωής. Ούτε κατά τους καιρούς των δοκιμασιών απεγοητεύετο, ούτε όταν ευτυχούσε επανεπαύετο, αλλά εις κάθε περίπτωσιν έκανε το πρέπον. Συνεδύαζε την σύνεσιν με την γενναιότητα, περισσότερον από κάθε άλλην γυναίκα. Διεκρίνετο δια την σωφροσύνην της. Την δε δικαιοσύνην την είχε εις τελειότατον βαθμόν. Δεν εμάθαμε να κάμνει κακόν εις ουδένα, ούτε μεταξύ των ανδρών, ούτε μεταξύ των γυναικών. Αντιθέτως εγνωρίσαμε να κάμνει πολλά καλά και εις πολλούς. Με ποίον άλλον τρόπον δύναται να φανεί εμπράκτως η δικαιοσύνη, εκτός από το γεγονός του να μη κάμνει κανείς ποτέ θεληματικά και σε κανέναν κακό, αλλά μόνον το αγαθόν σε πολλούς;» Στάθηκε αντάξια του φιλόσοφου και φιλόχριστου συζύγου της Μανουήλ. Στάθηκε άξια δίπλα του για 35 χρόνια, «συνευδοκόντας», σύμφωνα με σύγχρονή τους μαρτυρία, δηλ. όλα γινόντουσαν με συμφωνία, ομόνοια, συναπόφαση, εν πνεύματι Χριστού και αγωνιστική αγιότητα. Κατόρθωναν να τιμούν την αρετή με λόγια και έργα. «Λόγω μεν διδάσκοντας το πρακτέον, έργω δε γενόμενοι πρότυπα και εικόνες εφηρμοσμένης αγάπης». Στο ευλογημένο ζευγάρι ο Θεός χάρισε οκτώ παιδιά. Έξι αγόρια από τα οποία τα δύο ανέβηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο, ο Ιωάννης Η' και ο Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος θρυλικός αυτοκράτορας. Ο Θεόδωρος, ο Δημήτριος και ο Θωμάς διετέλεσαν δεσπότες του Μυστρά, και ο Ανδρόνικος της Θεσσαλονίκης. Και δύο κορίτσια, τα οποία όμως πέθαναν σε μικρή ηλικία. Η πολύτεκνη και φιλότεκνη μητέρα γαλούχησε τα παιδιά της με τα νάματα της πίστεως και τη γλυκύτατη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, τα οδηγούσε σε ιερά προσκυνήματα και σεβάσμια Μοναστήρια της Βασιλεύουσας, και επιζητούσε υπέρ αυτών τις ευχές των αγίων ασκητών και Γερόντων. Τα ανέθρεψε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και ποτέ δεν «έπαυσε μετά δακρύων προσευχής και αγάπης να νουθετή ένα έκαστον».Με υπομονή και επιμονή, με προσοχή και προσευχή σμίλεψε τους χαρακτήρες τους, τους έδωσε μαζί με το «ζην»και το «εύ ζην». Έτσι, κατάφερε, μεταξύ άλλων, να θέσει τέρμα στις επί 90 περίπου χρόνια συγκρούσεις μεταξύ των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας για την εξουσία που είχαν εξαντλήσει την αυτοκρατορία. Οι όποιες διαφορές απόψεων η διενέξεις παρουσιάζονταν (μετά το θάνατο του Μανουήλ), ξεπερνιόνταν ήσυχα με το κύρος της μητρικής της παρέμβασης και της προσευχής της. Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη της για τα Μοναστήρια. Εκεί αναπαυόταν, ξεκουραζόταν η ψυχή της, αντλούσε δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αυτό, το ενέπνευσε σε όλη την οικογένειά της. Ο σύζυγός της αφού παρέδωσε τον θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη, δύο μήνες πριν τον θάνατό του (29 Μαρτίου 1425), απεσύρθη στη Μονή του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Η ίδια, μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή (1425) στη Μονή της κυράς Μάρθας, με το όνομα Υπομονή. Και τρία από τα παιδιά τους επίσης έγιναν μοναχοί, ο Θεόδωρος και ο Ανδρόνικος (μ. Ακάκιος) στη Μονή του Παντοκράτορος, και ο Δημήτριος (μ. Δαυίδ) στο Διδυμότειχο Ακόμα, εν όσω βρισκόταν στην πατρίδα της, μαζί με τον πατέρα της έκτισαν την Ι.Μ. Παναγίας Παμμακαρίστου στο Πογάνοβο της πόλης Δημήτροβγκραντ της Ν.Α. Σερβίας. Στην Κωνσταντινούπολη είχε συνδεθεί με την Ι. Μ. του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας, όπου φυλαγόταν το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου του θαυματουργού, στον οποίο η αγία Υπομονή έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια. Η Μονή είχε ιδρυθεί από τον συνασκητή του οσίου Παταπίου στην Αίγυπτο, όσιο Βάρα, έξω από την πύλη του Ρωμανού πριν από το 450μ.Χ. Με την συμβολή της αγίας ιδρύθηκε στη Μονή γυναικείο γηροκομείο με την επωνυμία «Η ελπίς των απηλπισμένων». Η ευλάβειά της προς τον όσιο Πατάπιο φαίνεται από το γεγονός ότι ο αγιογράφος του σπηλαίου του οσίου Παταπίου στα Γεράνεια όρη της Κορινθίας θεώρησε απαραίτητο να ιστορήσει την αγία Υπομονή δίπλα από το σκήνωμα του οσίου. Άνθρωπος φωτεινός και φωτισμένος η αγία Υπομονή, προικισμένη με πολλά τάλαντα, που τα «εμπορεύθηκε» με σύνεση και σωφροσύνη και τα πολλαπλασίασε, κατάφερε με την αρετή, την άσκηση και την καρτερία της να φθάσει σε δυσανάβατα μέτρα αρετής. Μια σημαντική φυσιογνωμία εκείνης της εποχής ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΑ', «Επί τη κοιμήσει της μητρός Αυτού αγίας Υπομονής», αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής: «Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν. Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης. Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν. Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου. Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της. Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε. Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος». Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450, έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή. Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού Αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κων/ νον Παλαιολόγον επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει: «Ως προς δε την αοίδιμον, εκείνην Δέσποινα Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν». Η «Αγία Δέσποινα»,όπως την ονομάζει ο Γεώργιος Φραντζής, συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής». (Από το ημερολόγιο του 2006 της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης). Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον. Την κλεινήν βασιλίδα εγκωμιάσωμεν, Υπομονήν την οσίαν, περιστεράν ευλαβή εκ του κόσμου πετασθείσαν της συγχύσεως προς τας σκηνάς του ουρανού, εν αγάπη ακλινεί, ασκήσει και ταπεινώσει βοώντες, θραύσον, λιταίς σου ημών δεσμούς ανόμους, άνασσα. Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ'. Τη Υπερμάχω. Υπομονής θεοστηρίκτου την ομώνυμον και βασιλίδων θεοσόφων την υπέρτιμον, την εκλάμψασαν ως άστρον εν Βυζαντίω και χορούς μοναζουσών καταπυρσεύσασαν, ταπεινώσεως βολαίς ανευφημήσωμεν, πόθω κράζοντες. Χαίροις, Μήτερ πανεύφημε. Μεγαλυνάριον. Χαίροις εκμαγείον υπομονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών, τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περίδοξον.<br /><br /><br />Η μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Υπομονής, τελείται τη 13η Μαρτίου και 29η Μαΐου.domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-11845141730170640872007-10-29T04:42:00.000-07:002007-10-29T04:43:41.922-07:00Ο Άγιος Θεόδωρος ο ΣτουδίτηςΟ ΆΓΙΟΣ Θεόδωρος ο Στουδίτης (759-826), αγαπητοί μου, είνε μεγάλη μορφή. Στην ταραχώδη εποχή μας πολλά έχει να πη. Τα χρόνια είνε παρόμοια· ό,τι συνέβη στην εποχή του, συμβαίνει και σήμερα. Και όπως αγωνίστηκε εκείνος, έτσι πρέπει να αγωνιστούμε κ' εμείς. Θα προσπαθήσω να τον παρουσιάσω ενώπιον σας εν συντομία.<br /> *** <br />Γεννήθηκε το 759 στη Κωνσταντινούπολι. Ο πατέρας του λεγόταν Φωτεινός και ήταν ταμίας του κράτους. Η μητέρα του λεγόταν Θεοκτίστη και ήταν σπάνια γυναίκα. Στον τάφο της ο άγιος Θεόδωρος έκλαψε και εξεφώνησε λόγο, όπου την χαρακτηρίζει με το όνομα «διμήτηρ», δηλαδή δύο φορές μητέρα. Σα' να της έλεγε· Μία φορά με γέννησες με το φυσικό τρόπο και μία με τρόπο πνευματικό αφού μαζί με το γάλα που με πότισες μου έδωσες και τη διδασκαλία του Χριστού. <br />Από τέτοια μάνα βγήκε. Από μικρός ακολούθησε την ενάρετη ζωή και δέχθηκε την ελληνική παιδεία. Μελέτησε τους κλασικούς συγγραφείς και προ παντός τους πατέρες της Εκκλησίας. Έγινε σπουδαίος Θεολόγος. Αγάπησε το Χριστό και αφιερώθηκε σ΄ αυτόν. <br />Το 781, με προτροπή της μητέρας του Θεοκτίστης, όλη η οικογένεια ασπάζεται τη μοναχική ζωή. Σε ένα μικρό πατρικό τους κτήμα κοντά στο χωριό Σακλουδίωνος της Προύσης ιδρύεται μοναστήρι. Εκεί ο άγιος Θεόδωρος γίνεται μοναχός με ηγούμενο και διδάσκαλο το θείο του Πλάτωνα. Το 789 χειροτονείται ιερεύς από τον πατριάρχη Ταράσιο. Και όταν το 794 ο θείος του παραιτήθηκε από ηγούμενος, τον διαδέχεται αυτός στην ηγουμενία. Δεν κράτησε όμως πολύ ο καιρός της ησυχίας. Μετά από δύο χρόνια το 796, συνέβη ένα θλιβερό γεγονός. Ο τότε αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος ο ΣΤ' (780-797) είχε μία εκλεκτή γυναίκα, τη Μαρία που οι ιστορικοί μαρτυρούν ότι ήταν υπόδειγμα συζύγου. Εν τούτοις ξαφνικά ο αυτοκράτορας τη διώχνει από τα ανάκτορα την στέλνει συνοδεία στρατιωτών σε μοναστήρι, κι εκεί χωρίς τη θέλησί της την κάνει καλόγρια πράγμα που απαγορεύουν οι κανόνες. Και μόνο αυτό; Αφού έδιωξε τη νόμιμη γυναίκα του, παίρνει ως σύζυγος μία νέα, τη Θεοδότη. Ο γάμος έγινε νύχτα. Ένας παπάς από εκείνους που αποτελούν αίσχος για την Εκκλησία του Χριστού -πάντοτε θα υπάρχουν προδότες-, ο Ιωσήφ που ήταν πρωτόπαπας στην Αγία Σοφία, ανέβηκε στα ανάκτορα και στεφάνωσε το παράνομο ζεύγος. Και την άλλη μέρα ο Κωνσταντίνος πήγε με τη Θεοδότη στην Αγία Σοφία, κ' εκεί η παλλακίδα στέφθηκε επισήμως βασίλισσα. Κακό παράδειγμα για μεγάλους και μικρούς. <br />Μεγάλο το σκάνδαλο. Και όμως κανείς δε μιλούσε. Τότε μέσα στη σιωπή ακούστηκε βροντή. Κάποιος φώναξε. Δεν ήταν πατριάρχης ούτε δεσπότης. Ένας απλό ιερομόναχος, ο ηγούμενος Θεόδωρος - να χουμε την ευχή του-. Αυτός ήλεγξε το παράνομο αυτοκρατορικό ζεύγος και τον αυλοκόλακα ιερέα που τους στεφάνωσε, έκοψε δε και το μνημόσυνο του πατριάρχου Ταρασίου (784-806) αφού κι αυτός δεν τιμώρησε τον παρανομήσαντα ιερέα. Προσπάθησε με κολακείες και δώρα να κάνη τον άγιο Θεόδωρο να συγκατατεθή, εκμεταλλευόμενος και το ότι η Θεοδότη ήταν εξαδέλφη του. Αν ήταν κανένας άλλος, θα είχε χαρά που η εξαδέλφη του έγινε βασίλισσα. Εκείνος όμως δεν σκέφθηκε έτσι. Κι όταν μία μέρα τόλμησαν να πάνε στο μοναστήρι, ο Θεόδωρος τους έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα. Αυτό όμως το πλήρωσε τον συνέλαβαν, τον μαστίγωσαν, και τον έστειλαν εξορία στη Θεσσαλονίκη. <br />Έπειτα, όταν ο Κωνσταντίνος τυφλώθηκε κι έχασε το θρόνο, ο άγιος Θεόδωρος υπέστρεψε από την εξορία το 798 επί της ευσεβούς βασιλίσσης Ειρήνης της Αθηναίας (797-802) και παρέλαβε την ερημωμένη μονή Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη. Η μονή Στουδίου έγινε λαμπρό μοναστικό κέντρο, και είχε γαλήνη και πρόοδο για μία περίπου δεκαετία. Έφθασε τότε να έχει χίλιους μοναχούς, που ζούσαν κοινοβιακώς. Κανείς δεν είχε ιδιοκτησία. Και εύρισκες να υπάρχουν εκεί όλα τα επαγγέλματα και γεωργοί και βοσκοί και κτίστες και ξυλουργοί και σιδηρουργοί και αγωγιάτες, και μάγειροι και υποδηματοποιοί ακόμη και τυπογράφοι. Εκεί υπήρχε το μεγαλύτερο τυπογραφείο της Ανατολής οι καλόγεροι ξενυχτούσαν αντιγράφοντας κείμενα. Τα άγια χεράκια τους έγραφαν Αποστόλους, Ευαγγέλια, πατέρας (Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Μέγα Αθανάσιο...), έγραφαν και κλασσικούς (Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Θουκυδίδη). Αν υπάρχη σήμερα ο Πλάτων ο Αριστοτέλης και άλλοι κλασσικοί συγγραφείς, αυτό το οφείλουμε στα άγια χέρια των καλογήρων εκείνων. <br />Το 808 όμως ο άγιος Θεόδωρος αναγκάστηκε να κόψη το μνημόσυνο και του επόμενου πατριάρχου, του Νικηφόρου Α' (806-815). Πρώτον μεν διότι ανέβηκε στο αξίωμα του πατριάρχου αμέσως από λαϊκός και δεύτερον διότι αυτός υποχωρώντας στην επιθυμία του αυτοκράτορας Νικηφόρου (802-811) αποκατέστησε με Σύνοδο τον αυλοκόλακα Ιωσήφ στο Ιερατικό αξίωμα. Από το οποίο είχε καθαιρεθεί επί της βασιλίσσης Ειρήνης. Η νέα διακοπή αυτή του μνημόσυνου στοίχισε στον άγιο Θεόδωρο μια ακόμη εξορία στη νήσο Χάλκη. Μαζί του σκόρπισαν και όλοι οι Στουδίται. Το 811 επέστρεψαν από τη εξορία, αλλά πολύ σύντομα επί Λέοντος Ε' νέος αγώνας τους περίμενε, αποτέλεσμα του οποίου ήταν να διαλυθή η μονή Στουδίου. Φυσικό είνε να ρωτήση κανείς· Μα πως διαλύθηκε μία τέτοια αδελφότης; Αυτή τη φορά ο αγώνας ήταν για τις Ιερές εικόνες, τις οποίες οι εικονομάχοι έκαψαν και κατέστρεφαν. Έκανε μάλιστα στις 25 Μαρτίου του 815, που το έτος εκείνο συνέπιπτε με την Κυριακή των Βαΐων μία μεγάλη λιτανεία μετά τη θεία λειτουργία με τους μοναχούς του μέσα στη πόλι, που πήρε τη μορφή διαδηλώσεως του ορθοδόξου λαού κατά των αιρετικών εικονομάχων. Η διαδήλωσις αυτή του στοίχισε πάλι διωγμό και μία τρίτη εξορία. Στρατιώτες μπήκαν στο μοναστήρι δέρνοντας και χτυπώντας, συνέλαβαν τον ηγούμενο και σκόρπισαν τους μοναχούς. Ο άγιος Θεόδωρος εξωραΐστηκε στη Σμύρνη. Τον έκλεισαν στο υπόγειο του μητροπολιτικού μεγάρου και τον μαστίγωναν αλύπητα. <br />Το 820, επί Μιχαήλ Β' του Τραυλού (820-829),επέστρεψε από τη εξορία, και το 824, μένοντας πάντα ασυμβίβαστος διαμαρτυρήθηκε και για τον παράνομο γάμο και αυτού του αυτοκράτορος.<br />Το 826 τέλος, μακριά από το μοναστήρι για το οποίο τόσο κοπίασε, αρρώστησε βαρειά και κάλεσε γύρω του όσους είχαν απομείνει από την αδελφότητα του Στουδίου. Ήταν 11 Νοεμβρίου ημέρα Κυριακή και ενώ οι μοναχοί έψαλλαν τον 118ο ψαλμό, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο μαχητής και ομολογητής, ο συγγραφέας και ποιητής έκλεισε τα μάτια του στο μάταιο αυτό κόσμο και παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Κυρίου, σε ηλικία 67 ετών.<br /> <br />Τι μας διδάσκει ο άγιος Θεόδωρος; Με τις τρεις εξορίες και τις κακουχίες που υπέστη μας διδάσκει να είμεθα έτοιμοι για αγώνες και θυσίες υπέρ της πίστεως. Μας διδάσκει ακόμα με το συγγραφικό και ποιητικό του έργο ν' αγαπούμε την προσευχή και τη λατρεία της Εκκλησίας μας· δικά του έργα είναι οι αναβαθμοί της Οκτωήχου, μεγάλο μέρος του Τριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, τα εγκώμια του Επιταφίου θρήνου, που ψάλλονται τη Μεγάλη Παρασκευή, και πολλοί άλλοι ύμνοι, πολλές επιστολές και πολλές κατηχήσεις.<br />Μας διδάσκει τέλος να περιφρουρήσουμε το ιερό θεσμό της ελληνορθόδοξου οικογένειας. Είνε εθνική συμφορά η διάλυσις της οικογενείας. Οι Ορθόδοξες Ελληνίδες να μένους πιστές στους άνδρες τους, οι ορθόδοξοι Έλληνες πιστοί στις γυναίκες τους, οι γονείς στοργικοί στα παιδιά τους, και τα παιδιά υπάκουα στους γονείς τους.<br />Αγαπητοί μου! Μεγάλη συμφορά στο έθνος μας είνε η διάλυσι της οικογενείας με τα τόσα διαζύγια που εκδίδονται. Η μασονία μας έχει περικυκλώσει από δυσμάς και ανατολάς, κ' είνε έτοιμο το έθνος να τιναχτεί στον αέρα. Αλλά δεν θα τιναχτή στον αέρα! Υπάρχουν οι μάρτυρες, υπάρχουν οι άγιοι υπάρχουν οι νεκροί, υπάρχει Θεός. Δεν θα τιναχτή στον αέρα, υπό έναν όρον. Ποιον όρο;<br />«Έως του θανάτου αγωνισταί περί της αληθείας, και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου» (Σ. Σειρ. 4,28) Βάλτε το στην καρδιά σας, για να γίνη το ρητό αυτό σύμβολο του αγώνος μας αμήν.domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-89261491977684250442007-04-21T04:21:00.000-07:002007-04-21T04:24:04.564-07:00Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ<strong>ΕΙΣΑΓΩΓΗ</strong><br />1) Στις μέρες μας ο όρος «οικογένεια» σημαίνει μια ομάδα ατόμων που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς αίματος ή γάμου ή υιοθεσίας και διαμένουν κάτω από την ίδια στέγη καλύπτοντας φορολογικές, βιολογικές, βιοτικές ανάγκες. Διεθνείς οργανισμοί, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και το Συμβούλιο της Ευρώπης, για ν’ αντιμετωπίσουν θέματα όπως της ένδο-οικογενειακής βίας, υιοθετούν έναν ευρύτατο ορισμό: «οικογένεια» θεωρείται ένα ζεύγος ενωμένο με ή χωρίς γάμο, οι κατιόντες, οι ανιόντες, οι εξ αγχιστείας συγγενείς, εφ’ όσον ζουν κάτω από την ίδια στέγη ή εξακολουθούν να έχουν σχέσεις που πηγάζουν από μία προηγούμενη συνοίκηση. Έτσι, και η ανύπαντρη μητέρα με το παιδί της, αυτό που λένε σήμερα «μονογονεϊκή οικογένεια», αποτελεί οικογένεια. Αλλά και η ανύπαντρη θεία που αναλαμβάνει, ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που αφάνισε τους γονείς, την ανατροφή δύο ανηλίκων παιδιών, κι αυτή οικογένεια είναι.<br /><br /><strong>ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ<br /></strong>2) H οικογένεια, καθώς είναι από όλους αποδεκτό, αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας. Είναι η βάση, από την οποία εξαρτάται η ποιότητα, η στερεότητα και το μέλλον της κοινωνίας. Αν το κύτταρο είναι υγιές, αν η βάση είναι στερεή, τότε, χωρίς αμφιβολία και η κοινωνία θα είναι υγιής, η αντοχή της θα είναι μεγάλη και το μέλλον της θα είναι βέβαιο.<br /><br />Βέβαια, αφού η Οικογένεια έχει τόσο μεγάλη αξία, ευνόητο είναι ότι πρέπει, αφ’ ενός μεν να βοηθηθεί, για να γίνει από την αρχή υγιής και στερεή και αφ’ ετέρου οφείλει και η ίδια να μάθει να αγωνίζεται συνεχώς, για να αντιμετωπίζει τους κινδύνους που την απειλούν. Γιατί η οικογένεια βάλλεται από πολλούς εχθρούς. Βάλλεται εσωτερικά, από τα ίδια τα μέλη της και εξωτερικά από το φυσικό και ηθικό κακό που την περιβάλλει. Απειλείται από τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τα πάθη των μελών της, τα οποία νομίζουν ότι με τη βία θα κυριαρχήσουν το ένα στο άλλο. Απειλείται από τις δυσκολίες, που είναι φυσικό να συναντά κάθε οικογένεια στη διάρκεια του βίου της. Απειλείται και από όλους εκείνους, οι οποίοι με κάθε τρόπο προσπαθούν να την εκμεταλλευθούν.<br /><br />Καθημερινά μας τριγυρίζουν κραυγές αγωνίας, προφορικές ή γραπτές, για την εγκληματικότητα, την αύξηση των ναρκωτικών, την ανεργία, την διάλυση της οικογένειας, τη φτώχεια, την παιδεία και για άλλα πολλά ακόμα, για τα οποία η κοινωνία μας δεν ήταν συνηθισμένη σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής.<br /><br />Όλα τα παραπάνω προβλήματα πρέπει να μας ανησυχούν όλους, όμως περισσότερο ανησυχούν την Ελληνική Νεολαία.<br />Καθημερινά, η ζωή επιβεβαιώνει την άποψη του Αϊνστάιν που λέει: «Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει στην εποχή των τέλειων μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών και έχει καταντήσει αναίσχυντα κερδοσκοπική».<br /><br />Κέρδος χρημάτων, κέρδος δόξας, κέρδος αξιωμάτων και τιμών, δίψα για την ματαιότητα, τόσο λυσσαλέα, που αποσβολώνει πολλές τίμιες προσπάθειες δημιουργίας, ενώ οι τίμιοι περπατούν σήμερα στην κόψη του ξυραφιού.<br />Η σύγχυση και η θολούρα που κυριαρχεί στις μέρες μας στην «στην ανθρώπινη» κοινωνίας μας, δεν αμφισβητείται πλέον από κανέναν. Οι πειρασμοί του σημερινού κόσμου εκμηδένισαν την αντοχή μας, αλλά κυρίως την αντοχή της Νεολαίας μας, αφού σε όλα τα προβλήματά τους λόγια και μόνο λόγια-ή κατά τον Όμηρο «έπεα πτερόεντα».<br /><br />Τα προβλήματα της Ελληνικής Νεολαίας, τα οποία δημιουργούν την κρίση της Ελληνικής Οικογένειας και πλήθος άλλων προβλημάτων στην Ελληνική κοινωνία, τα μελέτησαν ειδικοί επιστήμονες οι οποίοι τα προβάλλουν με εκδόσεις βιβλίων και δημοσιεύσεις στον Τύπο, αλλά και με παρεμβάσεις μέσω της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ και κυρίως της ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, η οποία ύστερα από μελέτη έχει εκδώσει ΠΟΡΙΣΜΑ, που εξετάζει όλες τις πτυχές του θέματος και προτείνει σοβαρά θεσμικά, κοινωνικά, οικονομικά και φορολογικά μέτρα για την αντιμετώπιση του κακού.<br /><br />Δυστυχώς τα μέτρα αυτά είναι αποσπασματικά, ανεπαρκή, αναποτελεσματικά καθόσον η ρίζα του κακού δεν βρίσκεται μόνο εκεί.<br /><br /><strong>ΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<br /></strong>Θα αναφέρουμε περιληπτικά μερικές διαπιστώσεις που δημιούργησαν την σημερινή κατάντια:<br />Και πρώτα απ’ όλα η ανεργία και η στενότητα της στέγης παίζουν κυρίαρχο ρόλο στη γαμηλιότητα: οι γάμοι από 8% το 1953 έπεσαν κάτω του μισού σήμερα. Παράλληλα τα διαζύγια τριπλασιάστηκαν.<br /><br />Έχουν αυξηθεί πολύ η θεληματική ατεκνία και η στειρότητα, η οποία δεν είναι πάντοτε φυσική, όπως είναι οι σαλπιγγικές λοιμώξεις, που προκαλούνται από χλαμύδια, καθώς και η έκτρωση. Υπολογίζεται σε 24% η στειρότητα που προκαλείται από μία άμβλωση. Το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής αναφέρει ότι:<br />«Σε μεγάλα κοινωνικά στρώματα η έκτρωση θεωρείται αθώα πράξη. Η αντίληψη αυτή πρέπει να εκλείψει, με τη σωστή διαφώτιση των γυναικών λόγω των σοβαρών επιπλοκών που προκαλούν οι επεμβάσεις αυτές». Η Ακαδημία προειδοποιεί ότι κύριο αίτιο της υπογεννητικότητας είναι η έκτρωση! Ο καθηγητής Κουτήφαρης αναφέρει ότι: «πάνω από 150.000 ζευγάρια στην Ελλάδα δεν μπορούν να κάνουν παιδιά γιατί έχουν στο ιστορικό τους μία έκτρωση». Ο καθηγητής Τριχόπουλος ότι: «το 40% της μειώσεως γονιμότητας οφείλεται σε εκτρώσεις».<br /><br />Δυστυχώς, η Ελλάδα έχει το μελαγχολικό ρεκόρ εκτρώσεων, που υπερβαίνουν τις 500.000 το χρόνο, από τις οποίες 40.000 σε κορίτσια ηλικίας κάτω των 16 ετών γεγονός που αποτελεί κοινωνικό έγκλημα. Οι αμβλώσεις γίνονται και σε μαθήτριες του Δημοτικού˙ 10χρονο κοριτσάκι έφθασε σε μαιευτήριο για έκτρωση.<br /><br />Όταν το κράτος παρέχει σε κάθε κοριτσόπουλο 3 εκτρώσεις το χρόνο δωρεάν, είναι σαν να παρακινεί τις νέες: «Πηγαίνετε, γλεντήστε και ελάτε να σας κάνω έκτρωση». Ενώ θα έπρεπε να τους θυμίζει, ότι σε κάθε βήμα καραδοκούν οι λοιμώξεις, AIDS, χλαμύδια και αφροδίσια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει: ‘Κάθε χρόνο μολύνονται 300 εκατομμύρια με χλαμύδια ή με ηπατίτιδες και 40 εκατομμύρια με σύφιλη’, χωρίς να αναφερθεί το AIDS.<br /><br />Βλέπετε, η φύση έχει νόμους αδυσώπητους και τιμωρεί σκληρά όσους την καταδολιεύονται.<br />Το 1/3 των εκτρώσεων γίνεται από παντρεμένες γυναίκες και οι υπόλοιπες από ανύπαντρες.<br /><br />Όσον αφορά την πηγή του AIDS παρατηρείται μεγάλη αύξηση μολύνσεων στους νέους. Η χώρα μας ανέβηκε από την όγδοη στην τρίτη θέση της Ε.Ε.<br />Οι οροθετικοί φορείς στην Ελλάδα, όσοι έχουν ελεγχθεί, υπερβαίνουν τις 100.000. Όλοι αυτοί και όσοι άλλοι, που δεν έχουν εξεταστεί -αλλά δεν το ξέρουν- θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν το πολύ σε εννέα χρόνια. Συνήθως είναι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι μέχρι να νοσήσουν μεταδίδουν τον ιό.<br /><br />Ο αλκοολισμός και τα ναρκωτικά είναι από τα πολύ σοβαρά προβλήματα της νεολαίας. Έρευνα από τα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Κρήτης αποδεικνύει ότι 42% των νέων ηλικίας 12-20 ετών κάνουν συχνά κατάχρηση οινοπνεύματος και ότι 7% οδηγούν ύστερα από ολονύχτια κατάχρηση οινοπνευματωδών. Στο ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ αναφέρεται: «Κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους από τροχαία 2.000 -κυρίως- νέοι άνθρωποι και τραυματίζονται βαριά 40.000 από τις οποίες άλλες 2.000 πεθαίνουν στο νοσοκομείο. Το κατάντημα αυτό της νεολαίας και της κοινωνίας γενικότερα εκτός των άλλων έχει σαν συνέπεια τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού. Σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Κέντρου Ερευνών και των Πανεπιστημίων Πειραιά και Θεσσαλονίκης, ο σχολικός πληθυσμός το 2015 θα είναι πολύ μικρός (το πολύ 500.000).<br /><br />Όλοι οι αλλοδαποί μαθητές είναι καλύτεροι από τους Έλληνες, γιατί στρώνονται και μελετούν, ενώ τα ελληνόπουλα ξενυχτούν στα νυχτερινά κέντρα από την ηλικία των 11 ετών. Μετά 5 χρόνια τα Πανεπιστήμιά μας θα καταληφθούν από το πλήθος των αλλοδαπών μαθητών, που θα αποκλείσουν έτσι τους Έλληνες νέους από τις σπουδές και αργότερα θα καταλάβουν όλες τις επιστημονικές θέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με τις Δημογραφικές Υπηρεσίες του Ο.Η.Ε. ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα θα κατέβει πολύ γρήγορα λόγω του ταχύτατου περιορισμού των Παραγωγικών ηλικιών και το 2099 οι Έλληνες, όσοι θα υπάρχουν τότε, θα είναι το πολύ 3.000.000, με ηλικιωμένους 2.000.000. Και ερωτάται πως θα οικονομούνται οι συντάξεις αυτών των γερόντων;<br /><br />Με τα ίδια δεδομένα του Ο.Η.Ε. οι μουσουλμανικές χώρες με πολύ υψηλούς δείκτες γονιμότητας (7,3) παρουσιάζουν ραγδαία αύξηση του πληθυσμού λόγω της αυστηρής θρησκευτικής πειθαρχίας που τηρούν με φανατισμό. Η Τουρκία συγκεκριμένα διπλασιάζει τον πληθυσμό της κάθε 28 χρόνια.<br />Σήμερα είμαστε 10 εκατομμύρια Έλληνες και 60 εκατομμύρια Τούρκοι. Μετά τριάντα χρόνια εμείς θα είμαστε 7 εκατομμύρια, ενώ οι Τούρκοι πάνω από 120 εκατομμύρια. Δηλαδή πολυαριθμότεροι των Γερμανών, Γάλλων, Βρετανών και Ιταλών.<br /><br />Με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. η Ελλάδα και η Ευρώπη θα κατακλυσθούν από εκατομμύρια μουσουλμάνους, που θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου με την οποία θα ρυθμίζουν την οικονομική ζωή της χώρας και θα επιβάλλουν πλέον «νόμιμα» τη γλώσσα, τη θρησκεία και τα έθιμά τους. Δηλαδή μια νέα μορφή Τουρκοκρατίας.<br /><br /><strong>ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ</strong><br />Ας προσπαθήσουμε τώρα να βρούμε τα σπουδαιότερα αίτια της οικογενειακής κρίσης.<br />1) Σαν βασικό αίτιο της κρίσης προβάλλει ο υπέρμετρος ατομισμός. Σήμερα ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για το άτομό του. Σκέπτεται πως θ’ αναρριχηθεί χρησιμοποιώντας έστω και ψεύτικα δεκανίκια. Δεν τον ενδιαφέρει ο άλλος, ο διπλανός. Δεν έχει πια ευαισθησίες. Ας ξεχάσουμε το μεγαλύτερο αδερφό που θυσιαζόταν να παντρέψει τις αδελφές του. Σήμερα οι νέοι γνωρίζουν μόνο τα δικαιώματά τους. Δεν έχουν υποχρεώσεις.<br /><br />2) <strong>Τα αρνητικά μηνύματα του φεμινισμού<br /></strong>Η γυναίκα ήταν πράγματι καταπιεσμένη. Εθεωρείτο κατώτερη από τον άνδρα. Κατέβαλλε συνεχείς προσπάθειες για πολλούς αιώνες και πέτυχε την ισότητα των δύο φύλων. Δεν αρκέστηκε όμως σ’ αυτό. Πέρασε στην αντίπερα όχθη, γιατί ξέχασε ότι είναι ίση, αλλά διαφορετική. Έγινε καρικατούρα του άνδρα και εισπράττει την περιφρόνηση των παιδιών της. Ένα πρόσφατο παράδειγμα μαρτυρεί του «λόγου το ασφαλές». Μητέρα τριών παιδιών, 25 χρόνια παντρεμένη, εγκατέλειψε την οικογένειά της και ακολούθησε το φίλο της. Όταν οργάνωσε το καινούριο της σπιτικό τηλεφώνησε στα παιδιά της να την ακολουθήσουν:<br />«Όχι», της απάντησαν μ’ ένα στόμα. «Θα μείνουμε με τον πατέρα μας που μας φρόντιζε τον καιρό που εσύ μας άφησες».<br />Με την χειραφέτηση της γυναίκας-κίνημα φεμινισμού- η γυναίκα απέκτησε αλαζονεία, ανεξαρτησία οικονομική, άρα και ευκολία στο να διαλύει την οικογένεια.<br /><br />3) <strong>Η εργασία της γυναίκας έφερε μεγάλη επιβάρυνση στο πρόγραμμά της.<br /></strong>Η γυναίκα σήμερα δεν έχει που να δώσει απολογία. Έχει πολλούς ρόλους. Είναι νοικοκυρά, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη. Πως ν’ ανταποκριθεί σ’ όλες αυτές τις υποχρεώσεις;<br />Αν τη συμμερίζεται ο σύζυγός της:<br /><br />«ίσιος ο δρόμος γίνεται κι ανάλαφρος ο κόπος».<br /><br />Αν όμως όχι, δημιουργούνται γκρίνιες, καυγάδες, τσακωμοί, που φτάνουν πολλές φορές στο διαζύγιο. Φίλη δικηγόρος παντρεύτηκε έναν Πρωτοδίκη. Ο σύζυγος γυρνώντας από την εργασία του καθόταν στην πολυθρόνα και διάβαζε την εφημερίδα. Η σύζυγος σκοτωνόταν να μαγειρέψει, να σκουπίσει, να σφουγγαρίσει, να πλύνει, να σιδερώσει, να… να… να…..<br />Για ένα χρόνο τον ανέχτηκε. Στο χρόνο επάνω επαναστάτησε. Έτσι ένα μεσημέρι τους βρήκε να διαβάζουν και οι δύο την εφημερίδα καθισμένοι στις αντικρινές πολυθρόνες: -«Ελένη, δε θα φάμε σήμερα;», ρωτά ο σύζυγος.<br />-«Όχι, Κώστα, εκτός αν ετοιμάσεις εσύ».<br />Σε λίγες μέρες χώρισαν οριστικά.<br /><br />4) <strong>Η έλλειψη πίστεως.<br /></strong>Η πίστη στο Θεό είναι μεγάλο κεφάλαιο. Αν φωλιάζει στις ψυχές των συζύγων, τα παρουσιαζόμενα προβλήματα βρίσκουν ευκολότερα τη λύση τους. Η πίστη έχει μια μοναδική δύναμη. Είναι η Θεία Φλόγα στα κατάβαθα της ψυχής μας που στηρίζει τη ζωή μας. Που μας ανεβάζει και μας βοηθάει να καλλιεργούμε καλές διαπροσωπικές σχέσεις με όλα τα μέλη της οικογένειάς μας. Μας απαλλάσσει από το άγχος που μας δημιουργεί σκληρός αγώνας για την επιβίωση. Είναι μια ασπίδα που προστατεύει το σπιτικό μας. Γίνεται με άλλα λόγια αυτό που λέει ο ποιητής:<br /><br />«Μη φοβηθείς αυτόν που στήριξε<br />στην Πίστη επάνω την ελπίδα<br />Τον είδα στη ζωή να μάχεται.<br />Μα πάντα ανίκητο τον είδα.<br /><br /><strong>Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΜΑΣ<br /></strong>Και τώρα ας κάνουμε όλοι μας έναν έλεγχο της πορείας της δικής μας οικογένειας, ένα έγκαιρο τσεκ-απ της δύναμης και της αντοχής της. Και μην μου πει κανένας μας: «η δική μου οικογένεια έχει ηλικία 15, 20, 25, 30…. χρόνων. Δεν κινδυνεύει από τίποτε γιατί έχει γερές βάσεις». Ας μην είμαστε ποτέ σίγουροι για τίποτε. Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει το αύριο. Είναι συνετό, λοιπόν, να μην εφησυχάζουμε. Εξάλλου η πραγματικότητα αυτό μας επιβεβαιώνει καθημερινά.<br /><br />Είχα μαθήτρια την κόρη ενός εκλεκτού ζευγαριού. Είχαν πράγματι μια θαυμαστή οικογένεια. Ο σύζυγος γιατρός και η γυναίκα του εκπαιδευτικός. Ο σατανάς όμως ζήλεψε την ευτυχία τους και έβαλε την ουρά του. Ο σύζυγος συνδέθηκε με μια νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο που εργαζόταν και διέλυσε την οικογένειά του. Το αποτέλεσμα; Εκείνος αυτοκτόνησε όταν κατάλαβε τι έκανε κι εκείνη αγωνίζεται να μεγαλώσει τις δυο ορφανές κόρες της.<br /><br />Ο καθένας μας θα μπορούσε να φέρει ένα σωρό παραδείγματα από το περιβάλλον του. Έτσι είναι, τα καλά σπιτικά τα επιβουλεύεται ο εχθρός. Αγωνίζεται νύχτα-μέρα να τα γκρεμίσει.<br />Εξάλλου όσο καλά κι αν λειτουργεί η οικογένειά μας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσής της. Από το «καλά» μέχρι το «άριστα» υπάρχουν πολλά σκαλοπάτια.<br /><br />Ας σκύψουμε, λοιπόν, όλοι μας τούτη την ώρα μέσα μας κι ας βαθμολογήσουμε το σπιτικό μας. Θα το τοποθετήσουμε στο θετικό, στο συγκριτικό ή στον υπερθετικό βαθμό. Είναι ένα «θερμοκήπιο αγάπης». Έχει το κάθε μέλος σ’ αυτό τη σωστή του θέση; Έχουμε αρμονικές διαπροσωπικές σχέσεις; Έχουμε όλοι μας την εσωτερική πληροφόρηση ότι αγαπάμε κι αγαπιόμαστε; Αν ναι, η οικογένειά μας είναι μια ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.<br /><br />Αν όμως οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι λειψές σε αγάπη, φτωχές σε ευγένεια και σεβασμό, από σήμερα κιόλας ν’ ανασκουμπωθούμε… Ποτέ δεν είναι αργά. Από μας τους δυο εξαρτάται, το σύζυγο και τη σύζυγο που ξεκινήσαμε με αγάπη κι ονειρευτήκαμε να κάνουμε το σπιτικό μας μια ζεστή φωλιά, μια κοινωνία αγάπης.<br />Αλήθεια, έχουμε ξεκάθαρο στη σκέψη μας το σκοπό του γάμου που είναι η ηθική τελείωση των συζύγων. Ναι αυτός είναι ο πρώτος και βασικός σκοπός του γάμου. Τα υπόλοιπα, η δημιουργία οικογένειας, η απόκτηση παιδιών, η κοινωνική προσφορά, είναι κι αυτοί ιεροί σκοποί, αλλά έρχονται δεύτεροι. Δεν ξέρω αν όλοι το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό. Αν λαχταρούμε οι σύζυγοι και οι δυο μαζί να γίνουμε πολίτες τ’ ουρανού.<br /><br />Αν ναι, πρέπει:<br />1) Να δεχόμαστε το σύντροφό μας όπως είναι με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά του.<br />Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Έχουμε αρετές, αλλά έχουμε και κακίες. Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι παντρευτήκαμε έναν άγγελο. Οι άγγελοι φτερουγίζουν στα ουράνια. Ο γάμος, μας έλεγε ο αείμνηστος Ασπιώτης, είναι συνεταιρισμός αδυναμιών.<br /><br />Ο σύντροφός μας έχει άλλες κληρονομικές καταβολές. Έζησε κάτω από άλλες συνθήκες. Δέχτηκε διαφορετική αγωγή. Έχει τη δική του ατομικότητα. Μέσα στο σπιτικό μας πρέπει να είναι άνετος. Να μην πιέζεται για να μην του δημιουργούνται ψυχικές εντάσεις. Να έχει γνησιότητα η συμπεριφορά του, χωρίς προσπάθεια υποκρίσεως. Και να ξέρουμε ότι, όταν αποδεχόμαστε το σύντροφό μας όπως είναι, τότε και μόνον τότε μπορούμε να δημιουργήσουμε μία λειτουργική σχέση μαζί του.<br /><br />Με τη στάση μας να του λέμε: «Σκέπτομαι όπως σκέπτομαι, αισθάνομαι όπως αισθάνομαι, ξέρω ό,τι ξέρω Είμαι εγώ». Αλλά δεν σε κατηγορώ που «σκέφτεσαι όπως σκέφτεσαι, που αισθάνεσαι όπως αισθάνεσαι, που ξέρεις ό,τι ξέρεις. Είσαι εσύ. Σε θέλω όπως είσαι. Καλοδέχομαι ό,τι έχεις να μου δώσεις. Δέξου κι εσύ ευχάριστα ό,τι έχω να σου προσφέρω. Και ας αγωνιστούμε να κάνουμε το Εγώ και το Εσύ, ΕΜΕΙΣ».<br />Δεχόμαστε λοιπόν το σύντροφό μας όπως είναι. Δεν προσπαθούμε να τον αλλάξουμε. Θ’ αλλάξει όταν αλλάξουμε εμείς.<br /><br />2) Να αγωνιζόμαστε να νικήσουμε τον εγωισμό μας.<br />Ο εγωισμός είναι το μεγαλύτερο σαράκι που κατατρώγει το οικογενειακό μας οικοδόμημα.<br />Πολλά αντρόγυνα ενώθηκαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις: άφθονα υλικά αγαθά, κοινωνική θέση, επαγγελματική καταξίωση. Όλα έδειχναν ότι η ζωή τους θα ήταν αρμονική και ο οικογενειακός ορίζοντας καταγάλανος. Κι όμως δεν γνώρισαν την ευτυχία, λέτε και πέταξε απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο. Γιατί; Γιατί μπήκαν στο γάμο συντροφιά με τον εγωισμό τους. Δύο εγωισμοί όμως δεν μπορούν να μονοιάσουν, να συζήσουν. Ύστερα από ένα διάστημα θα συγκρουστούν. Και τότε αρχίζουν οι έριδες, οι φιλονικίες, οι καθημερινοί καυγάδες, οι αντιπαραθέσεις.<br /><br />Είναι, λοιπόν, ανάγκη επιτακτική να απαρνηθούμε το εγώ μας, για να διατηρήσουμε το σπιτικό μας. Να ξεριζώσουμε τον εγωισμό μας. Το ξερίζωμά του είναι προσφορά στην οικογενειακή αρμονία. Είναι λιβάνι στον οικογενειακό βωμό.<br />Πως θα το επιτύχουμε αυτό;<br />Με τον αγώνα μας τον καθημερινό, με τη συστηματική κι επίμονη προσπάθειά μας. Με το να ανεβάζουμε στα μάτια μας και στα μάτια των παιδιών μας το σύντροφό μας.<br /><br />Με το ν’ αναγνωρίζει ο ένας τις προσπάθειες του άλλου. Όταν π.χ. ο σύζυγος γυρίζει φορτωμένος τα ψώνια από την αγορά, η σύζυγος ας του λέει: «είναι πολύ καλά αυτά που ψώνισες. Σ’ ευχαριστώ». ʼλλοτε πάλι, όταν τακτοποιεί κάποια ατέλεια στο σπίτι ας μην παραλείπει να του λέει: «Τι ωραία που το έφτιαξες. Γεια στα χέρια σου».<br />Αυτή η αναγνώριση, ενώ δεν κοστίζει τίποτε στη γυναίκα, στον άντρα δίνει φτερά. Τον ξεκουράζει. Τον ενισχύει. Του δίνει θάρρος να συνεχίσει.<br /><br />Κατά τον ίδιο τρόπο, ο σύζυγος να αναγνωρίζει και της γυναίκας του τις προσπάθειες για την οργάνωση του νοικοκυριού και την ανατροφή των παιδιών. «Πολύ ξεκουράζομαι με την τάξη που έχεις στο σπίτι μας», να της λέει συχνά. Ή όταν τρώνε: «Τι ωραίο φαγητό μας έκανες σήμερα». Αυτή η αναγνώριση χαλαρώνει τη γυναίκα.<br /><br />Και την αναγνώριση και οι δύο να μην την κάνουμε από μέσα μας. Να την εξωτερικεύουμε. Τότε έχει νόημα. Και τότε ψαλιδίζεται και ο εγωισμός μας.<br />Κι ακόμη πριν κοιμηθούμε το βράδυ να ζητούμε συγνώμην από το σύντροφό μας για κάτι που τον στενοχωρήσαμε. Βέβαια αυτή η συγνώμη δεν βγαίνει εύκολα. Θέλει ταπείνωση, ταπείνωση, πολλή ταπείνωση. Θα πιέσουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας, θα νικήσουμε τον εγωισμό μας και θα πούμε συγνώμην. Διαφορετικά, σαν πέσουμε για ύπνο, η καρδιά μας θα σφίγγεται, τα δόντια μας θα τρίζουν και ο ύπνος δεν θα σφαλίζει τα βλέφαρά μας.<br />Η αναγνώριση δίνει θάρρος και δύναμη στον άνθρωπο. Ενώ μια υποτίμηση, μια περιφρονητική κουβέντα, τον κουρελιάζει και τον τσακίζει.<br />3) Να αγαπάμε τους συγγενείς του συντρόφου μας.<br />Είναι βασική υποχρέωσή μας. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στις φλέβες του συντρόφου μας ρέει το αίμα των γονιών και των αδελφών του. Οφείλουμε να τους αγαπάμε κι εμείς. Να ενδιαφερόμαστε για τα προβλήματά τους. Να τους επισκεπτόμαστε. Να τους παίρνουμε τηλέφωνο. Να τους βοηθούμε και οικονομικά, όταν χρειάζεται και μπορούμε. Αν σεβόμαστε τους συγγενείς του συντρόφου μας, θα σεβαστεί κι αυτός τους δικούς μας.<br /><br />Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα τους αφήνουμε να επεμβαίνουν στην οικογένειά μας. Δε θα τους επιτρέψουμε να μας διοικούν. Να έχουν γνώμη για όλα. Να απαιτούν να γίνεται το δικό τους. Αυτό είναι σοβαρό ατόπημα, που θα έχει σοβαρές συνέπειες για το συζυγικό μας δεσμό. Παντρευτήκαμε και αποτελούμε μια καινούρια, μια ξεχωριστή οικογένεια. Σπίτι μας είναι το δικό μας κι όχι το πατρογονικό μας.<br /><br />4) Να μην παίρνουμε θέση στα κληρονομικά.<br />Δεν επιτρέπεται δική μας ανάμειξη. Είναι υπόθεση δική του και της πατρικής του οικογένειας. Ποτέ να μην μπούμε ανάμεσά τους. Είναι μεγάλη ευθύνη. Ξέρουμε όλοι από την πείρα μας πόσα αδέρφια έφυγαν από τη ζωή χωρίς να μιλάνε. Ποτέ, λοιπόν, να μην χωρίσουμε αδέρφια.<br /><br />5) Να διαφυλάξουμε τη συζυγική πίστη.<br />Να διατηρήσουμε το στεφάνι αμόλυντο. Τότε και μόνον τότε θα τιμήσουμε το σύντροφό μας και τον εαυτό μας.<br />Ζούμε σε μια εποχή που όλα τρίζουν. Το κακό πλημμυρίζει. Το ηθικό αισθητήριο έχει αμβλυνθεί. Η αποστασία από τις πνευματικές αξίες κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Η ηθική εκτροπή και η συζυγική απιστία οργιάζουν. Σ’ αυτό βοηθούν οι εφημερίδες, τα περιοδικά, τα θέατρα, ο κινηματογράφος και γενικά τα Μ.Μ.Ε. Τα ξέρουμε όλοι μας αυτά. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο.<br /><br />Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι οι σύζυγοι την αγάπη μας να τη διαποτίζουμε με την αλήθεια του Χριστού, να τη φωτίζουμε με το αναμορφωτικό φως του Ευαγγελίου, και να την εξαγιάζουμε.<br />Να σταθμίζουμε τα γήινα με προοπτική τα αιώνια. Τότε τη φυσική, την ανθρώπινη αγάπη μας θα την κάνουμε τέλεια, θα την κάνουμε πνευματική. Κι έτσι θα ενσαρκώνουμε την παραγγελία του Αποστόλου των Εθνών: «Ενδύσασθε την αγάπην ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητος».<br /><br />6) Να ξεχνούμε τα λάθη του συντρόφου και των παιδιών μας.<br />Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Να τα ξεπερνάμε. Και να τους αγαπάμε χωρίς όρους. Το σπιτικό μας να είναι πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά. Γιατί μόνο τότε ο σύντροφος και τα παιδιά μας θα γυρίσουν ξανά κοντά μας. Αυτό όμως θα γίνει όταν είναι χορτάτοι από αγάπη και γεμάτοι από νοσταλγικές αναμνήσεις.<br />Υπόδειγμα της οικογένειάς μας ας είναι η οικογένεια της παραβολής του Ασώτου.<br /><br />Για να τη θυμηθούμε λιγάκι: Ο μικρότερος γιος παίρνει το μερίδιό του και φεύγει μακριά στα ξένα. Ο πατέρας πικραίνεται, αλλά δεν διαμαρτύρεται. Σέβεται την προσωπική ελευθερία του παιδιού του. Κι όταν ο ʼσωτος μετανιώνει δεν του κλείνει την πόρτα. Έχει ανοιχτή την αγκαλιά του και τον κλείνει μέσα της με αγάπη. Δεν τον ελέγχει για ό,τι έκανε. Απλά τον συγχωρεί.<br /><br />Το ίδιο θα κάνουμε και εμείς, όταν ο σύντροφος ή τα παιδιά μας παραστρατούν (συζυγική απιστία, ναρκωτικά, ή παρουσιάζουν άλλες διαταραγμένες συμπεριφορές). Να έχουμε την πόρτα ανοιχτή. Και μια αγκαλιά ζεστή. Κι όταν έρθει η καλή και ευλογημένη ώρα της επιστροφής δε χρειάζεται κριτική.<br />Χρειάζεται ΑΓΑΠΗ και ΛΗΣΜΟΝΙΑ.<br /><br />7) Να προσέχουμε τις λεπτομέρειες.<br />Ευτυχία φέρνουν και οι μικρές, οι ασήμαντες ίσως λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής.<br />Μπορεί ο σύζυγος να σκοτώνεται στη δουλειά για να μη λείψει τίποτε από την οικογένειά του. Αν όμως δεν ξέρει την αξία του χαμόγελου, της γλυκιάς κουβέντας, ενός λουλουδιού ή ενός ασήμαντου έστω δώρου, η ζωή μέσα στο σπίτι θα είναι άχαρη. Τι κι αν κουβαλάει του κόσμου τα καλά στο σπιτικό του, όταν είναι σκυθρωπός, βλοσυρός, αγέλαστος, αδιάφορος; Φέρνει πολλά σημαντικά, ξεχνάει κάτι πολύ ασήμαντο. Αυτό το ασήμαντο όμως είναι το αλάτι που δίνει στο φαγητό τη νοστιμιά.<br /><br />Από την άλλη μεριά, μπορεί η σύζυγος να παλεύει νύχτα μέρα χωρίς την παραμικρή ανάπαυλα. Μπορεί να είναι θαυμάσια νοικοκυρά, άριστη μητέρα και ιδανική σύζυγος. Να είναι προικισμένη με πολλές αρετές. Αν όμως δεν έχει το τακτ που χρειάζεται για να δώσει την ευτυχία στον άνδρα της και στα παιδιά της, άδικα σκοτώνεται. Αν δεν ξέρει την αξία της λεπτομέρειας, αν δεν έχει το λεπτό και διακριτικό τρόπο σε κάθε περίπτωση, αν δεν ξέρει την αξία του χαμόγελου, ενός χαδιού, μιας εκφραστικής ματιάς, η ζωή μέσα στο σπίτι είναι μονότονη. Η άγνοια της αξίας που έχει το ασήμαντο, το μηδαμινό, η λεπτομέρεια, το τιποτένιο πολλές φορές, είναι η αιτία της χαμένης ευτυχίας.<br /><br />8) Να σεβόμαστε την ατομικότητα των παιδιών μας.<br />Σκεπτόμαστε πάντα το μέλλον των παιδιών μας. Έχουμε τη φιλοδοξία να έχει η ζωή τους καλύτερη ποιότητα από τη δική μας. Γι’ αυτό φροντίζουμε να ακολουθήσουν επάγγελμα που θα τους αποδώσει περισσότερα οικονομικά αγαθά και θα τα καταξιώσει κοινωνικά.<br /><br />Τα μέτρα όμως που χρησιμοποιούμε για να εκτιμήσουμε τα υπέρ και τα κατά του επαγγέλματος είναι τα δικά μας μέτρα κι όχι των παιδιών μας. Είναι σαν ν’ αγοράζουμε ρούχα ή παπούτσια με τα δικά μας νούμερα.<br /><br />Η εξάσκηση ενός επαγγέλματος προϋποθέτει ανάλογες ικανότητες. Πρέπει κυρίως να ανταποκρίνεται στις κλίσεις των παιδιών. Διαφορετικά θα έχουν ψυχικές εντάσεις. Πολλοί νέοι υποφέρουν εξαιτίας μιας αποτυχημένης καριέρας. Η αγάπη και ο ζήλος για τη δουλειά μας πηγάζει από την ικανοποίηση που νιώθουμε γι’ αυτή. Αυτό πρέπει πάντα να το σκεπτόμαστε και να δώσουμε στα παιδιά μας την ευκαιρία ν’ ακολουθήσουν την κλίση τους. Τότε θα είναι ευτυχισμένα. Και θ’ αποδίδουν στη δουλειά τους.<br />Θα είναι οι κατάλληλοι στην κατάλληλη θέση.<br /><br />9) Να καλλιεργούμε το διάλογο.<br />Είναι καιρός να μπει στο σπίτι μας η δημοκρατία. Ας μάθει το κάθε μέλος της οικογένειάς μας ότι έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του στο ακέραιο και διεκδικεί τα δικαιώματά του…<br /><br />Στο δημοκρατικό σπίτι γονείς και παιδιά κάθονται στο ίδιο τραπέζι. Είναι όλοι ίσοι. Διαφέρουν στην ηλικία, στο φύλο, στην πείρα. Κάθονται πλάι-πλάι με σεβασμό κι αγάπη. Κάνουν οικογενειακό συμβούλιο. Λένε τα προβλήματά τους. Τα συζητούν με άνεση. Εκφέρουν όλοι τη γνώμη τους. Καταθέτουν τον οβολό τους. Κι ύστερα από σκέψη καταλήγουν σε συμπεράσματα. Παίρνουν τις αποφάσεις τους που γίνονται απ’ όλους σεβαστές, γιατί βγήκαν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες. Και μαθαίνουν στην πράξη ότι δημοκρατία δε σημαίνει ασυδοσία, αλλά αυτοπειθαρχία και δέσμευση σε ορισμένες αρχές.<br /><br />Ο διάλογος είναι πολύ σπουδαία υπόθεση, όταν γίνεται με σωστό τρόπο. Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε ήρεμα, με σαφήνεια, με επιχειρήματα, με χιούμορ, με χάρη, με μέτρο. Να μιλάμε σωστά, αλλά και να ακούμε σωστά. Να ακούμε με έκφραση, με χρώμα, με προσοχή, με κατανόηση, με συμπάθεια.<br />Ας φροντίζουμε οι γονείς αυτός ο διάλογος να μη λείπει από το σπίτι. Αν διατηρηθεί ανοιχτός και είναι γεμάτος κατανόηση και σεβασμό, να είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι στην εποχή της εφηβείας δεν θα υπάρξουν σοβαρές προστριβές.<br /><br />Η οικογένεια που ξέρει να συγκεντρώνεται γύρω από το λιτό τραπέζι και να συζητά τα διάφορα προβλήματά της, κρατά δεμένα τα μέλη της. Τα παιδιά μένουν κοντά στους γονείς, οι οποίοι και μπορούν να τα στηρίζουν, όταν αυτά έχουν ανάγκη.<br /><br />10) Ν’ αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με καρτερία.<br />Η οικογενειακή ζωή δεν είναι πάντα ανθόσπαρτη. Έχει μέρες χαράς, αλλά έχει και μέρες δοκιμασίας. Η ζωή είναι ρόδα που γυρίζει διαρκώς. Σήμερα είμαστε πλούσιοι και αύριο φτωχοί. Σήμερα υγιείς και αύριο άρρωστοι. Σήμερα κατοικούμε σε σπίτια πολυτελή και αύριο γινόμαστε άστεγοι. Σήμερα έχουμε προσοδοφόρα εργασία και αύριο αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της ανεργίας.<br /><br />Κάποια νεαρή κυρία μου είπε πριν από λίγες μέρες: «Η ζωή μας κυλούσε ήρεμα και αμέριμνα. Είχαμε όσα χρειαζόμαστε για μια άνετη ζωή. Ώσπου κάποια μέρα αντίκρισα τον άνδρα μου να επιστρέφει μελαγχολικός στο σπίτι. Τι είχε συμβεί; Τον σχόλασαν από την εργασία του, γιατί “στένεψαν οι δουλειές”. Η στενοχώρια φώλιασε στην καρδιά μας. Η ρόδα της ζωής γύρισε τόσο ξαφνικά».<br />Και άλλη: «Είχαμε αρκετά χρήματα. Δυστυχώς τα χάσαμε στο χρηματιστήριο και τώρα ζούμε με τα λίγα που παίρνει ο άνδρας μου από την εργασία…».<br /><br />Τι κάνουμε λοιπόν; Αντιμετωπίζουμε και τη στέρηση και την άνεση σαν πιστοί άνθρωποι που ξέρουμε να υπομένουμε και να νικούμε τις δυσκολίες της ζωής. Ας μην συμφιλιωνόμαστε με την παροιμία: «η φτώχεια φέρνει γκρίνια». Δεν είναι τόσο η υλική φτώχεια όσο η πνευματική που φέρνει ταραχές στις ψυχές μας, γκρίνιες και διαπληκτισμούς. Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς Τιμόθεο: «έστι πορισμός μέγας η ευσέβεια μετ’ αυταρκείας».<br /><br />11) Ας φροντίζουμε να εμπνέουμε με το παράδειγμα.<br />Ο φιλόσοφος Βάκωνας λέει: «Όποιος δίνει καλή συμβουλή χτίζει με το ένα χέρι. Όποιος συμβουλεύει σωστά και εμπνέει με το παράδειγμά του χτίζει με τα δυο του χέρια. Κι εκείνος που δίνει καλή συμβουλή, αλλά έχει κακό παράδειγμα, με το ένα χέρι χτίζει και με το άλλο γκρεμίζει».<br />Υποχρέωσή μας είναι να προσφέρουμε στα παιδιά μας, που μεγαλώνουν κοντά μας, ό,τι είναι καλό και χρήσιμο για τη ζωή τους. Αυτό θα γίνει με λόγια και με έργα. Γιατί λόγια που δε σφραγίζονται με έργα είναι φτερά στον άνεμο.<br /><br />Αν η χριστιανική θρησκεία έγινε παγκόσμια από πολύ νωρίς, ήταν γιατί όλη η διδασκαλία του Χριστού, αλλά και των Αποστόλων, ήταν βιωματική. Και σήμερα χριστιανοί που εμπνέουν είναι όσοι βιώνουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου. Κάθε κανόνας πρέπει να τηρείται και να εφαρμόζεται απ’ όλους μέσα στην οικογένεια. Δεν πρέπει να ζητούμε από τα παιδιά κάτι, που εμείς δε ζούμε.<br />Όταν με τη ζωή μας εμείς οι γονείς δείξουμε στα παιδιά μας το σωστό δρόμο, οι πιθανότητες να κυνηγήσουν αργότερα χίμαιρες σε λανθασμένους δρόμους, είναι μικρές.<br /><br />12) Ας θεμελιώσουμε την οικογένειά μας πάνω στο θεμέλιο της χάριτος του Θεού.<br />Το σπιτικό μας πρέπει να είναι ζεστή φωλιά. Να είναι θερμοκήπιο που θα θερμαίνεται η καρδιά, θ’ αναπαύεται η ψυχή μας. Αυτό σημαίνει οικογένεια: Ζεστές ψυχές, ευχαριστημένοι σύζυγοι, ευτυχισμένα παιδιά. Μέσα στην παγωνιά της κοινωνίας η σωστή οικογένεια είναι ένας ήλιος που εκπέμπει ζωογόνες ακτίνες στο περιβάλλον του.<br /><br />Τέτοια όμως θα είναι η οικογένειά μας μόνο όταν τη στηρίζουμε στον αμετακίνητο πλούτο της Πίστεως. Όταν εμπιστευόμαστε το σκάφος της οικογένειάς μας στη φιλόστοργη Πρόνοια του Θεού. Κάτω από τη σκέπη του Θεού Πατέρα θα βάλουμε τα παιδιά μας.<br /><br />Γυρίζοντας ύστερα από λίγο στο σπιτικό μας, ας το δούμε με άλλο μάτι. Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ας το γεμίσουμε με πλουσιότερη αγάπη, με μεγαλύτερη ευαισθησία, με γνησιότερο ενδιαφέρον, με περισσότερο σεβασμό. Ας αγωνιστούμε ο ένας να γίνει καλύτερος από τον άλλο. Τότε το σπιτικό μας θα γίνει ένα κομμάτι τ’ ουρανού.<br />Εμείς οι γονείς θα χαιρόμαστε. Τα παιδιά μας θα είναι ευτυχισμένα και θα παίρνουν από μας ένα πρότυπο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΣΥΖΥΓΙΑΣ.<br />Αυτό ας είναι ευχή μας και προσευχή μας.<br /><br />6) ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ<br /><br />Στο θεοφύτευτο και θεοπότιστο τούτο κηπάριο τ’ ουρανού, όπου ανθοί λογής-λογής, ωραίοι και ευωδιαστοί απ’ του παραδείσου τις ευωδιές-τα παιδιά εννοώ, και δέντρα καλλίκαρπα οι γονείς, φτάνει η ζήλεια του εχθρού όπως και στης Εδέμ τον κήπο. Και μεταμορφώνεται, και πλησιάζει, και δείχνει ενδιαφέρον και συνομιλεί με κάθε άνθρωπο της φαμελιάς χωριστά, τάχα για το καλό του. Για τη θεόδοτη ελευθερία, την πρόοδο, την ανάδειξη είναι ο λόγος που σιγοσφυρίζει. Και πέφτει στις ψυχές ο σπόρος του. Κι εκεί π’ ανθίζανε οι μοσχομύριστοι ανθοί, δες τώρα πλήθος τα ζιζάνια και τα αγκάθια, όχι στη γη, μα μέσα στο νου και την ψυχή. Κι ασχημίζουν οι μορφές. Και σκληραίνουν οι φωνές. Και παγώνει η αγάπη. Και γίνεται στενό το σπίτι. Δεν τους χωρεί. Και ξεπορτίζουν και δε λένε να γυρίσουν. Κι όταν γυρίζουν, γυρίζουν σα σε πανδοχείο.<br />-Να φάω δος μου και στρώσε μου να κοιμηθώ.<br />Και δίχως να πληρώνουν έστω μ’ ένα χαμόγελο…<br />Κι απ’ τα αγόρια τούτο, κι αλί, κι απ’ τα κορίτσια. Μα κι απ’ τη μάνα καμιά φορά (τι συμφορά!) κι απ’ τον πατέρα…<br />Στο θεοφύτευτο και θεοπότιστο τούτο κηπάριο μπήκε ο χαλαστής…<br />Σώσε, Κύριε, τη φαμελιά του γείτονα, του συγγενή και τη δική μας. Η φωτιά, σαν πιάσει, παίρνει σειρά τα σπίτια.<br />Σβήσε τα πάθη.<br />Στείλε το καθάριο αγέρι της χάρης σου.<br />Ανακάλεσε την αγάπη στο νεοφύτευτο και θεοπότιστο τούτο κηπάριο:<br />Την οικογένεια.<br />Σε παρακαλώ, Χριστέ μου, άκουσέ με, Συ που έζησες την οικογένεια και τόση χάρη κι ομορφιά της έδωσες.<br /> <br />(Γέρων Ιωσήφ)domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-63957243132460120692007-03-27T10:38:00.000-07:002007-03-27T10:40:08.637-07:00Συμβουλές Αγιορείτου Γέροντα Ιωακείμ για την οικογένεια<strong>Γέροντα , υπάρχει πολύς κόσμος – σύζυγοι, πατέρες, μητέρες- που διψούν να ακούσουν από σας τους Γεροντάδες του Αγίου Όρους συμβουλές που αφορούν στην οικογένεια. </strong><br /><strong></strong><br />Έχω απέραντη αγάπη και σεβασμό στην οικογένεια. Μα κι εμείς οι καλόγεροι , δεν βγήκαμε από τις πέτρες. Έχουμε κι εμείς μάνα και πατέρα. Στα χρόνια βέβαια τα δικά μου ήτο διαφορετική η οικογένεια, αλλοιώτικο το σπίτι. Δυστυχώς σήμερα η οικογένεια είναι μεγαλύτερος σταυρός από ότι ο Μοναχισμός. Κάποτε λέγαμε « βαριά η καλογερική » . Τώρα μπορούμε να πούμε « ασήκωτος ο γάμος » . Μεγάλος σταυρός ,μεγάλη αγωνία να είναι κανείς σήμερα οικογενειάρχης. Στα χρόνια αυτά τα δύσκολα, τα μπερδεμένα, οπότε επικρατεί σύγχυση και σκοτάδι, είναι πολύ δύσκολη υπόθεσις η οικογένεια. Θα τολμούσα να αποκαλέσω τους γονείς όχι απλώς μάρτυρες, αλλά μεγαλομάρτυρες. Αυτό που έχω να τους πω ,είναι τα μάτια σας δεκατέσσερα! Άπειροι οι κίνδυνοι ,άπειρες οι παγίδες. Φωτιά , καμίνι ,φαρμάκι. Αλίμονο, γιατί θα δώσουν λόγο στον Θεόν για τα παιδιά τους. Δεν λέω να μην κάνουν παιδιά. Άπαγε της βλασφημίας. Η τεκνογονία σώζει την γυναίκα. Αλλά είτε λίγα παιδιά κάνετε, είτε πολλά ,τα μάτια σας δεκατέσσερα ,να μην πάρουν τον κακό δρόμο, της καταστροφής. Όσοι γονείς δεν είναι μέσα στην Εκκλησία, καταστρέφουν τα παιδιά τους. Η μόνη σιγουριά και μόνη ασφάλεια που έμεινε για την οικογένεια σήμερα ,είναι η Εκκλησία. Όσοι δεν ανήκουν ή ανήκουν τυπικά στην Εκκλησία, χάνουν. Χάνουν τα πάντα. Όσοι είναι μέσα ουσιαστικά ,κερδίζουν. Αυτοί είναι οι δυνατοί άνθρωποι. Από την πείρα μου το λέω αυτό, από τα περιστατικά που έρχονται στο πετραχήλι μου. Άνθρωποι επίσης που δεν ζουν αρμονικά μεταξύ τους – και είναι δυστυχώς ,συχνό αυτό το φαινόμενο- καταστρέφουν τα παιδιά τους. Να ξέρατε τι κακή επίδραση έχουν η γκρίνια, η διχόνοια, η ασυνεννοησία. Το σήμα κατατεθέν της σημερινής οικογένειας είναι η ασυνεννοησία. Ό ένας λέει μαύρο και ο άλλος άσπρο. Τα καημένα τα παιδιά μπερδεύονται και βγαίνουν με ψυχολογικά προβλήματα. Άρρωστα βγαίνουν. Ιδίως τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών. Εν ονόματι του Ιησού Χριστού παρακαλώ, ικετεύω τους γονείς: Τα μάτια σας δεκατέσσερα στα παιδιά σας. Η οικογένεια , το σπίτι πρέπει να είναι μία κατ ʼ οίκον εκκλησία. Να γίνονται προσευχές, να ανάβει η κανδήλα, να διαβάζεται ο λόγος του Θεού, να μη παραλείπεται ο εκκλησιασμός. Αν υπάρχουν όλα αυτά , αν υπάρχει η ευωδία του σταυρού, τότε στο σπίτι αυτό δεν θα μπει ο διάβολος.<br /><br />Από το βιβλίο « Γέροντες εν Άθω »<br />Μανώλης Μελινός<br /><strong></strong>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-30190688334662063352007-02-19T12:56:00.000-08:002007-02-19T12:58:05.125-08:00ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΕθνικές διαστάσεις έχει πάρει το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα , διότι λιγοστεύουμε επικίνδυνα. Η αυξανόμενη υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την μεγεθυνομένη γήρανση του πληθυσμού απειλούν τα θεμέλια του έθνους.<br />Το 1975 ο δείκτης γονιμότητας ήταν 2,34 και έπεσε στο 2,1 το 1980 και στο 1,4 το 1990. Για να διατηρηθεί ο πληθυσμός σε σταθερά επίπεδα θα πρέπει σε κάθε γυναίκα να αντιστοιχούν 2,1 παιδιά. Δηλαδή οι 100 γυναίκες να γεννούν 210 παιδιά. Σε μελέτη της ακαδημίας Αθηνών τονίστηκε: "Η Ελλάς γηράσκει" διότι 50.000 κάθε χρόνο (1987) λιγότεροι νέοι υπάρχουν και 1.012.000 περισσότεροι ηλικιωμένοι (1951-1987). Γι' αυτό η Ελλάδα παρουσιάζει μεγαλύτερη υπογεννητικότητα και δημογραφική γήρανση από την Ιταλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο. Γενικά όμως, ενώ η Ευρώπη λιώνει σαν το χιόνι στον ήλιο δημογραφικά, ο αραβομουσουλμανικός γίγαντας της Ασίας και της Αφρικής διπλασιάζεται κάθε τριάντα χρόνια. Ετσι ενώ κάθε χρόνο στην Τουρκία γεννιούνται 1.600.000 παιδιά, στην Ελλάδα μόνο 98.000 παιδιά, από τις 140.953 που ήσαν το 1981 δηλαδή πτώση κατά 30%.<br />Η υπογεννητικότητα είναι πιο έντονη στην Αθήνα (ιδιαίτερα στους βορειοανατολικούς δήμους π.χ. Παπάγου - Κηφισιά), στη Θεσσαλία, νησιά και Στερεά Ελλάδα. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα μας θα έχει πληθυσμό 8.000.000 περίπου, ενώ η Αλβανία 16.000.000 και η Τουρκία 100.000.000. Γίνεται απόλυτα κατανοητό τί σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που ως γνωστό περιβάλλεται από εχθρικές χώρες, που διεκδικούν εδάφη μας και δίοδο στη θάλασσα. Πολύ δε μάλλον αφού το 2010 θα έχουμε περίπου τους μισούς στρατεύσιμους από αυτούς που είχαμε στα μέσα της 10ετίας του 1950. Η σταδιακή μείωση της γεννητικότητας - γονιμότητας του ελληνικού πληθυσμού άρχισε κυρίως από το 1981 και μετά. Ενώ σε όλη την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα ο αριθμός των γεννήσεων ανέρχονταν στις 148.000 περίπου το 1990 μειώθηκαν σε 103.000 (μείωση κατά 30%). Σε αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, ανάμεσα στους οποίους είναι:<br /><br />1. Η μείωση του αριθμού των τελουμένων γάμων σε πανελλήνια κλίμακα. Ετσι ενώ το 1960-64 γίνονταν ετησίως 8,73 γάμοι σε χίλιους κατοίκους, στην 4ετία 1987-90 γίνονταν 5,86 γάμοι ετησίως σε χιλίους κατοίκους. Σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζουν και οι ελεύθερες σεξουαλικές σχέσεις που αναστέλουν τον γάμο ή τον διαλύουν και καταστρέφουν τις οικογένειες.<br /><br />2. Η αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, που από 5 διαζύγια στους 100 γάμους το 1960, έφθασαν σε 13 το 1980. Επιπλέον, ενώ το ποσοστό των γεννήσεων εκτός γάμου στις χώρες της ΕΟΚ είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα (π.χ. 47% στην Δανία) στην Ελλάδα το σύνολο σχεδόν των γεννήσεων γίνεται μέσα στο γάμο.<br /><br />3. Η αντισύλληψη και ο μεγάλος αριθμός εκτρώσεων με την νομιμοποίησή τους, βοηθούν στην υπογεννητικότητα. Επίσης η μετανάστευση του ενός ή και των δύο γονέων σε ξένες χώρες, όπως και η εργασία, όταν δυσκολεύει την συνεύρεση του ζευγαριού.<br /><br />4. Η αστυφιλία με αποτέλεσμα να αποδυναμωθούν οι αγροτικές περιοχές και να στερηθεί η Ελλάδα των εστιών υπεργεννητικότητάς της. Συγχρόνως στα αστικά κέντρα τα διαμερίσματα των πολυκατοικιών δεν ευνοούν την ανάπτυξη πολυμελών οικογενειών. Επιπλέον στην πόλη η γειτονία και το πρόχειρο γήπεδο για παιχνίδια των παιδιών δεν υπάρχουν. Τουναντίον ανθούν το εμπόριο ναρκωτικών, τα πορνογραφικά έντυπα και θεάματα που δηλητηριάζουν παντιοτρόπως τα νιάτα.<br /><br />5. Η έλλειψη επαρκούς αριθμού βρεφονηπιακών σταθμών παίζει ανασταλτικό ρόλο στις γυναίκες για την γέννηση παιδιών.<br />6. Η ανάπτυξη νέων προτύπων ζωής, ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις, αλλά τελευταία και στις αγροτικές περιοχές, με την επικράτηση της επιθυμίας απόκτησης όσον το δυνατόν περισσοτέρων καταναλωτικών αγαθών.<br /><br />6. Η απασχόληση της γυναίκας σε επαγγέλματα έξω από το σπίτι ελάχιστα ευνοεί την απόκτηση παιδιών. Αυτό διότι οι γυναίκες, ιδίως οι χειραφετημένες παντρεμένες με το πρόσχημα της εργασίας και της ελευθερίας φροντίζουν για την άνεση και καλοπέρασή τους και δεν κάνουν παιδιά ή το πολύ 1-2. Τους ενδιαφέρει το Ι.Χ. τους αυτοκίνητο, το σκάφος, η άνετη χειμερινή και παραθεριστική κατοικία, οι διακοπές, τα ταξίδια και δεν θέλουν να επωμισθούν τις ευθύνες ιδίως πολλών παιδιών, προφασιζόμενες πολλούς λόγους.<br /><br />7. Το υψηλό επίπεδο μόρφωσης με τις φιλοδοξίες γιά διάκριση, άνοδο και επιτυχία δρα ανασταλτικά στην γεννητικότητα. Γενικά τα εύπορα κοινωνικοοικονομικώς στρώματα έχουν περισσότερες γνώσεις σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού και αποφεύγουν την αυξημένη γεννητικότητα.<br /><br />8. Η κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια των νεαρών ζευγαριών, ιδίως στα αστικά κέντρα δεν ευνοεί την κάλυψη των αναγκών για την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών.<br /><br />9. Οι παλιννοστούντες μετανάστες έχουν εξομοιωθεί με τα πρότυπα των Ευρωπαίων, όπου υπάρχει έντονη υπογεννητικότητα.<br /><br />10. Σε όλα αυτά προστίθενται ως δυσμενή στοιχεία ο μεγάλος αριθμός θανάτων από τροχαία ατυχήματα, ναρκωτικά, Αίητζ. Επίσης η κρατική και κοινωνική αδιαφορία γιά ενίσχυση των πολυτέκνων οικογενειών.<br /><br />11. Η κυριότερη όμως αιτία υπογεννητικότητας είναι η αποστασία και η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό. Εχει ξεχαστεί η ρήση του Αποστόλου Παύλου: "Η γυνή σωθήσεται διά της τεκνογονίας".<br />Η υπογεννητικότητα δημιουργεί προβλήμα λόγω αμέσων επιπτώσεων:<br />Στην υγεία, συνεπεία αυξημένης ζήτησης για την περίθαλψη των υπερηλίκων ηλικίας 65 ετών και άνω. Στα άτομα αυτά η περίθαλψη είναι 15 φορές υψηλότερη από ότι στον νεανικό πληθυσμό.<br />Στην πρόνοια και ασφάλειες, δεδομένου ότι ο αριθμός των συνταξιούχων αυξάνει καθημερινά, συγκριτικά με την συνεχή μείωση του αριθμού των εργαζομένων. Το μέγεθος του προβλήματος φαίνεται στα συνταξιοδοτικά ταμεία, όπου πχ. στο ΙΚΑ η αναλογία συνταξιούχων προς ησφαλισμένους (εργαζομένους) είναι 1:2,5 στο δημόσιο είναι 1:1, ενώ κανονικά για την ομαλή λειτουργία των ταμείων θα έπρεπε να είναι 1:4,5. Το πρόβλημα αυτό γίνεται οξύτερο μέρα με την ημέρα.<br />Στην παιδεία, όπου επηρεάζουν τον απαιτούμενο αριθμό διδακτικού προσωπικού, τον απαιτούμενο αριθμό των αιθουσών διδασκαλίας, ανάλογα με τις αυξομειώσεις των μαθητών κατά περιοχές της Ελλάδας. Στο διάστημα 1992-1993 λόγω της υπογεννητικότητας έχουν ελαττωθεί οι μαθητές με αποτέλεσμα να καταργηθούν 809 οργανικές θέσεις δασκάλων και στο διάστημα 1990-1992 έκλεισαν συνολικά 440 δημοτικά σχολεία σε 18 παραμεθορίους περιοχάς.<br />Ολα αυτά δείχνουν ότι κινδυνεύουμε με αφανισμό σαν κράτος και σαν έθνος, εάν δεν αντιμετωπισθεί έστω και τώρα το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Τα μέχρι τούδε λαμβανόμενα μέτρα από την πολιτεία, την εκκλησία, τους επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Για αυτό θα πρέπει να ληφθούν μέτρα θεσμικά, νομικά, οικονομικά και διοικητικά.<br />Προς τον σκοπό αυτόν προτείνονται:<br /><br />1. Σύσταση εθνικού συμβουλίου για την πληροφόρηση και διαφώτιση των Ελλήνων πάνω στα προβλήματα και στους κινδύνους, που διατρέχει το έθνος μας από την υπογεννητικότητα και πως αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί.<br /><br />2. Εισαγωγή του μαθήματος της δημογραφίας στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα προς κατάρτιση στελεχών γιά την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος και την παροχή σχετικών γνώσεων.<br /><br />3. Ενίσχυση της οικογένειας, κυρίως οικονομική γιά την ανατροφή των παιδιών.<br /><br />Εχει διαπιστωθεί ότι στην οικογένεια με ένα παιδί, αυτό γίνεται συνήθως πολυχαϊδεμένο και εγωιστικό. Στην ουσία όμως νιώθει πιο δυστυχισμένο, διότι ακριβώς τα έχει όλα από μικρό και νιώθει μπουκωμένο. Δεν έχει κανένα λόγο να αγωνισθεί για να αποκτήσει κάτι αφού του προσφέρονται τα πάντα. Γι' αυτό του λείπει η αγωνιστικότητα και η ζωή του είναι πολλές φορές χωρίς ενδιαφέρον. Τουναντίον στην πολύτεκνη οικογένεια τα παιδιά είναι πιο προσαρμοσμένα, συνεργάσιμα μεταξύ τους, κοινωνικά και επειδή δεν έχουν τα πάντα εκτιμούν αυτά που έχουν και αγωνίζονται για να αποκτήσουν αυτά που δεν έχουν. Αγωνίζονται να νικήσουν την πτώχεια, την ανέχεια και τα εμπόδια που συναντούν ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο.<br />Ταχύρρυθμη εκπαίδευση βοηθών μητέρων, που θα καλύπτουν τις ανάγκες φύλαξης νηπίων.<br />Καταπολέμηση της αστυφιλίας με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.<br />Προβολή της πολύτεκνης οικογένειας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα σχολικά βιβλία κ.λπ. ως πρότυπης οικογένειας. Πρέπει να τονισθεί εδώ ότι η Ελλάδα επέζησε της τουρκοκρατίας διότι τότε οι ελληνικές οικογένειες κατά 70% ήσαν πολύτεκνες. Από πολύτεκνες οικογένειες προέρχονταν όλοι οι ήρωες του 1821. Για παράδειγμα ο Παπαφλέσσας είχε 18 αδέλφια. Ο Κολοκοτρώνης 12, όπως και ο Αθ. Διάκος. Ο Σαμουήλ είχε 11 αδέλφια. Ο Καποδίστριας 8. Ο Μακρυγιάννης είχε 12 παιδιά, ο Κανάρης 7 και ο Μιαούλης 5. Στους πολύτεκνους αυτούς οφείλεται το ότι δεν ξεκληρίστηκε το γένος των Ελλήνων παρά τις γενοκτονίες στις οποίες προέβαιναν οι Τούρκοι άλλοτε με σφαγές και άλλοτε με παιδομαζώματα. Επίσης το 1940 οι πολύτεκνες οικογένειες, που αποτελούν το 40% του ελληνικού πληθυσμού, ήταν εκείνες που κυρίως αγωνίζονταν για την ελευθερία όλων των λαών και προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Θα μπορέσουν όμως να ανορθώσουν και πάλι το ανάστημά τους διά να διασώσουν την Ελλάδα από κινδύνους και να την δοξάσουν, αν χρειασθεί την στιγμή που οι πολύτεκνες οικογένειες έχουν συρρικνωθεί και με την υπογεννητικότητα αποτελούν μόλις το 3%;<br />Αναμόρφωση επιδόματος για το 3ο παιδί και γενικότερα κλιμάκωση επιδομάτων μετά το 2ο παιδί.<br />Φοροαπαλλαγές σε πολύτεκνες οικογένειες και διευκόλυνση για απόκτηση στέγης.<br />Ιδρυση περισσοτέρων βρεφονηπιακών σταθμών σε όλη την Ελλάδα κ.α.<br />Γενικά όμως το δημογραφικό πρόβλημα οφείλεται στην κρίση της οικογένειας, μέσα στην οποία γεννάται, ανατρέφεται, εκπαιδεύεται και αναπτύσσεται κοινωνικά ο άνθρωπος. Επ' αυτού ο Χάξλεϊ αναφέρει: "Δώστε μου καλύτερες οικογένειες και θα σας δώσω λύση στο δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας". Ποιός όμως θα μπορέσει να ξαναφέρει την Ελληνίδα στον αληθινό υπέροχο και ατελείωτο της ρόλο; Στον ρόλο της μάνας για την οποία έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν: "Οτι έχω το οφείλω στη μάνα μου". Μια γιαπωνέζικη παροιμία συμπληρώνει: "Οτι δεν πρόφθασε να κάνει ο Θεός το άφησε στη γυναίκα" και ο Χέλμπερτ προσθέτει: "Μια καλή μητέρα αξίζει περισσότερο από εκατό δασκάλους".domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-75617675321343190642007-02-06T12:18:00.000-08:002007-02-06T12:33:42.923-08:00ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΑισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά , που βρίσκομαι μαζί σας. Έχει τώρα περίπου μία εβδομάδα , που βρισκόμαστε στην Κύπρο , ερχόμενοι από τη μονή του Βατοπεδίου. Η μονή του Βατοπεδίου, όπως πιστεύω να ξέρετε , είναι η μονή , που φιλοξενεί πέραν από τριάντα Κυπρίους μοναχούς , και μπορώ να πω είναι η δόξα της Κύπρου. Διότι είναι μία πνευματική βάση , που ασκούνται , όπως είπα , πέραν από τριάντα τέκνα της Κύπρου , και ασφαλώς προσεύχονται για τον τόπο αυτό , νοιάζονται για τη δοκιμασία και την κατάσταση του τόπου , και είναι μία πνευματική βάση , η οποία πιστεύουμε να συντελέσει στην πνευματική αναβάθμιση του αδικημένου τόπου μας.<br />Είμεθα εις το Αγιον Όρος. Δεν φύγαμε από τον κόσμο και πήγαμε εκεί , γιατί αισθανόμεθα απέχθεια προς τον τόπο μας , προς τους δικούς μας , προς τους γνωστούς μας , προς τους συμπατριώτες μας , αλλά η Χάρις του Θεού μας μεταφύτεψε εκεί για τους λόγους , που τους ξέρει αυτή , αλλά όμως δεν παύουμε να στρεφόμεθα προς το λαό μας. Γιατί ο τόπος αυτός , είναι αλήθεια , είναι οικείος μας. Εδώ μάθαμε για πρώτη φορά να βάζουμε το σταυρό μας , κι οπωσδήποτε ο μοναχός είναι εκείνος ο όποιος είναι ο ευχέτης υπέρ όλης της οικουμένης , πόσο μάλλον για την πατρίδα του και για τους δικούς του. Γι` αυτό πρέπει να αισθάνεστε κι εσείς μια καύχηση σήμερα , γιατί η Μονή Βατοπεδίου έχει τα μάτια της στραμμένα προς την Κύπρο. Και ακριβώς ο λόγος της επισκέψεως μας εις την Κύπρο δεν είναι , για να κάνουμε περίπατο , αλλά είναι να επικοινωνήσουμε μαζί σας , και , για όσους δεν ξέρουν , μετά από παράκληση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου έχουμε ιδρύσει ένα μετόχι εδώ , τη<br />Μονή των Ιερέων. Εκεί είναι ο πνευματικός μας αδελφός , ο πατήρ Αθανάσιος , και κάθεται εκεί με μία συνοδεία με σκοπό να βοηθήσει και να παρηγορήσει το λαό της Κύπρου. Γιατί πιστεύουμε ότι τώρα , όσο ουδέποτε άλλοτε , είναι η ώρα του μοναχισμού. Σ' αυτό τον καιρό της εξωστρέφειας και της βιομηχανοποιήσεως των πάντων χρειάζεται να σταθούν εις τον κόσμο άνθρωποι , οι όποιοι έχουν γευθεί τη Χάρη του Θεού μέσα εις το κάλλος της ησυχίας , για να μπορέσουν να πουν το «Στώμεν καλώς». Γιατί , όπως ξέρετε , υπάρχει σήμερα εις τον κόσμο πολλή τρυφή , πολλή καλοπέρασης , οικονομική άνεσης , που αυτά είναι εμπόδια και αιτία και αιτιατά για την πνευματική ζωή.<br />Εμείς οι Αγιορείτες ανησυχούμε πολύ , γιατί έρχονται στο Αγιον Όρος πάρα πολλοί δυστυχισμένοι , πού έχουν άλυτα προβλήματα και φθάνουν σε αδιέξοδο , πού τους οδηγεί αυτός ο λανθασμένος τρόπος ζωής , όπως ασφαλώς είναι η ζωή εκτός της Εκκλησίας. Σήμερα παρακολουθούμε μετά πολλού ενδιαφέροντος και μετά πολλού πόνου τη νεολαία. Εκεί στη Θεσσαλονίκη , που κατεβαίνουμε πολύ συχνά , βλέπουμε τους φοιτητές , οι όποιοι έχουν οι περισσότεροι , επηρεαζόμενοι από το πνεύμα του κόσμου , εκτροχιασθεί κι έρχονται πολλές φορές και μας συναντούν, κι είναι τραυματισμένοι ανεπανόρθωτα. Γιατί ακριβώς δεν ξέρουν να ζουν σωστά. Και ξέρει να ζει σωστά εκείνος ο όποιος πορεύεται το δρόμο , που χαράσσει η Ορθόδοξος Εκκλησία.<br /><br />Σήμερα σκέφτηκα να σας πω μερικά πρακτικά πράγματα όχι τόσο θεωρητικά<br />όσο πρακτικά, από αυτά , που συναντούμε για να μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε την οικογένεια. Διότι σήμερα εσείς είστε τα πρώτα θύματα , οι γονείς. Βλέπετε υπάρχει μία ρήξη , μία διαρροή , μία ταραχή στην οικογένεια λόγω του πνεύματος του κόσμου. Ακράδαντα είμεθα πεπεισμένοι ότι η ασφαλής οδός , που θα μας προκαλέσει μια ξεγνοιασιά για τα παιδιά μας , είναι η ζωή της Εκκλησίας , όπως προηγουμένως ανέφερα. Κι όταν λέγω ζωή της Εκκλησίας, δεν μιλώ αόριστα, αλλά πολύ συγκεκριμένα. Η ζωή της Εκκλησίας είναι οι ακολουθίες, είναι οι λειτουργίες, είναι γενικά η λατρεία.Γι` αυτό πρέπει μ' ένα προγραμματισμένο τρόπο οι γονείς να οδηγήσουν τα παιδιά από μικρά ακόμη μέσα στην εκκλησία. Να τα φέρετε στην εκκλησία και ας κλαίνε. Δεν πειράζει. Διότι σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες και τα βρέφη ακόμα αισθάνονται την ακολουθία.Γι' αυτό έλεγε κι ένας Αγιορείτης ασκητής ότι πολλές φορές τα παιδιά τα βλέπεις και γελάνε στη λειτουργία και νομίζεις ότι γελάνε έτσι , αλλά αισθάνονται τη χάρη. Πολλές φορές, σαν μικρά παιδιά , βλέπουν , επειδή έχουν πολλή καθαρότητα , και τα γενόμενα , αλλά δεν μπορούν να τα εκφράσουν. Γι' αυτό ένας γονιός , για να μπορέσει να προγραμματίσει, δηλαδή εν γνώσει του να χαράξει ένα πρόγραμμα, από μικρό το παιδί του να το φέρει στην εκκλησία, πρέπει να το συνδέσει με τις ακολουθίες και με τα μυστήρια της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα με τη Θεία Λειτουργία.Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, πρέπει να γίνουμε άνθρωποι της προσευχής.Και για να γίνουμε άνθρωποι της προσευχής, πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχουμε και συχνά να είμεθα παρόντες στις εκδηλώσεις της Εκκλησίας.Και όπως ξέρετε, η πρώτη εκδήλωση της Εκκλησίας είναι το κτύπημα της καμπάνας και η συμμετοχή εις την ακολουθία. Και όταν ερχόμαστε στις ακολουθίες της Εκκλησίας, τότε οπωσδήποτε θα γίνουμε φιλακόλουθοι, κι όταν γίνουμε φιλακόλουθοι εντός του χώρου της εκκλησίας, εντός του ναού τότε οπωσδήποτε θα επεκταθεί και το φιλακόλουθο πνεύμα και έξω από το ναό. Και τότε θα μπορέσουμε να ζούμε και στο σπίτι μας, πού είναι κατ' οίκον Εκκλησία, να ζούμε την προσευχή. Να ζούμε την ομαδική προσευχή. Βλέπετε σήμερα, μετά λύπης μας, υπάρχει μία μυστική διάρρηξης, ένας μυστικός χωρισμός στην οικογένεια, και ποιος φταίει; Το πρώτο είναι η τηλεόραση. Ανοίγουμε την τηλεόραση και ξεχνάμε ότι υπάρχει ένα κουμπί, πού ανοίγει, αλλά υπάρχει κι ένα, πού κλείνει. Την ανοίγουμε την τηλεόραση και καθόμαστε εκεί σιωπηρώς και βλέπουμε επί ώρες. Και βλέπετε, έφυγε ακόμη κι αύτη η κοινωνική κοινωνία.Η κοινωνική διαπροσωπική κοινωνία με τα παιδιά μας. Πόσο μάλλον η πνευματική κοινωνία. Γι` αυτό το μέσο, για να ενωθεί η οικογένεια μ' ένα άρρηκτο δεσμό, είναι η συμπροσευχή. Γι` αυτό πρέπει να μάθουμε να κάνουμε το απόδειπνο. Τι ωραίο πράγμα! Και να μάθουμε τα παιδιά μας από μικρά, να μάθουμε το λιβάνι. Να μάθουμε να συμπροσευχόμεθα το πρωί. Και μπορεί σε τούτο να συντελέσουν πολύ οι ιερείς.Και αυτό μετά λύπης μου το λέω, ο ναός δεν πρέπει να κλείνει και να ανοίγει, όποτε έχει γιορτές. Ό ναός πρέπει ν` ανοίγει κάθε μέρα. Πρέπει να γίνεται ο εσπερινός κάθε μέρα, ώστε να δίνουμε ευκαιρίες στο λαό να μπορέσει να έρχεται, και να τον κάνουμε φιλακόλουθο. Διότι η προσευχή είναι το νεύρο της Εκκλησίας. Εάν τα μέλη μας κατορθώσουμε να τα κάνουμε ευχετικά όντα, τότε οπωσδήποτε θα προχωρήσουμε, θα προκόψουμε, διότι θα εκμεταλλευθούμε τη μυστική δύναμη της Εκκλησίας.Διότι η Εκκλησία έχει μεγάλη δύναμη. Η μυστική δύναμη της Εκκλησίας είναι άφατος. Είναι απερινόητος. Δεν μπορούμε να την καταλάβουμε. Αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να προσεχθεί στην οικογένεια, αγαπητοί μου. το θέμα της προσευχής. Και ακόμη κι αυτό της ευχής. Τι ωραίο πράγμα! Έρχονται πάρα πολλοί εκεί στο Άγιον Όρος και μας λένε ότι δεν έχουν χρόνο να προσευχηθούν. Κι εμείς τους διαψεύδουμε. Δεν έχετε χρόνο να προσευχηθείτε; Είναι δυνατόν; Σηκώνεστε το πρωί, μέχρι να τακτοποιηθείτε, να λέγετε την ευχή. Δεν είναι τρόπος προσευχής αυτός; Μέχρι να κάνετε μερικές δουλειές το πρωί μέχρι να πάτε στη δουλειά, στο λεωφορείο, στο ταξί, γιατί να μην αδολέσχη ο νους στην ευχή. Και τότε, όπως λεν οι Πατέρες, ένας, ο όποιος δεν μπορεί να χαρίσει στο πρόγραμμα του ειδικές ώρες προσευχής, όταν προσεύχεται κατά την ώρα πού δουλεύει, και μπορεί να προσεύχεται, τότε οπωσδήποτε αναπληρώνονται οι τακτές ώρες, πού τις επιθυμεί μεν αλλά λόγω των κοινωνικών του υποχρεώσεων δεν μπορεί να τις βρει.Γι' αυτό -άρα πολύ πρέπει να προσέξουμε το θέμα της προσευχής, ιδιαίτερα το θέμα της ευχής. Είσθε εσείς οικοκυρές, δουλεύετε στο σπίτι. Τι ωραίο πράγμα ν' απαγγέλλετε την ευχή! Υπάρχει ωραιότερο πράγμα το να λέγεται η ευχή, αυτό το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Ιησού.<br />«Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους». Δια του ονόματος του Ιησού, του παντοδυνάμου αυτού ονόματος, μαστίζονται οι δαίμονες κι έρχεται μια μεγάλη παράκλησις μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Γι` αυτό, αν θέλετε να γευθείτε τη χάρη του θεού, όσο μπορείτε ν' απαγγέλλετε την ευχή. Πηγαίνετε κάπου κι απασχολείστε ή πεζοδρομείτε, υπάρχει ωραιότερο πράγμα ν' απαγγέλλετε την ευχή του Ιησού. Και τότε, εάν ο άνθρωπος το κάνει αυτό, του δημιουργείται μία αγαθή έξις μέσα του, όπως λεν οι άγιοι Πατέρες, και τότε μόνη της η ευχή συν τω χρόνο απαγγέλλεται καρδιακός.Και τότε έχουμε την «καρδιακή» προσευχή. Διότι η «καρδιακή» προσευχή, η νοερά προσευχή, είναι αύτη, πού εξαγιάζει το νου. Διότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να εξαγιάσει το νου του. Διότι τον άνθρωπο τον χαρακτηρίζει ο κεχαριτωμένος νους.Εάν δεν υπάρχει κεχαριτωμένος νους εις τον άνθρωπο, ο άνθρωπος έχασε τα πάντα.<br />Στο φαγητό πάντα να θεσμοποιηθεί η προσευχή. Ουδέποτε να τρώτε χωρίς να προσεύχεστε. Πάντα να προηγείται και να έπεται η προσευχή. Τότε ευλογείται και το φαγητό, και υπάρχει άλλη γλυκύτης και σ' αυτό το φαγητό. Έρχονται πάρα πολλοί στο μοναστήρι και λένε τα φαγητά σας είναι ωραία. Κι είναι τα περισσότερα νερόβραστα. Δεν βάζουμε τίποτε μέσα. Και σας λέγω ότι μυστηριωδώς και θαυματουργικός είναι εύγευστα τα φαγητά, γιατί υπάρχει χάρις του θεού, διότι ακριβώς απαγγέλλεται η ευχή στα διακονήματα. Γι` αυτό και δημιουργείται μία χάρις.<br />Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσεχθεί στην οικογένεια, είναι η ανάγκη ενός κοινού πνευματικού. Πολλές φορές άλλο πνευματικό έχει η σύζυγος, άλλο ο σύζυγος, και γίνεται πολλές φορές σύγχυση. Γι` αυτό, για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ειρηνικής βιωτής πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε ένα κοινό πνευματικό. Και να χαράσσεται μία κοινή γραμμή. Και να χαράσσεται μία γραμμή, πού αναπαύει και τα δύο σκέλη. Διότι έτσι, όπως είπα, δημιουργείται μια κοινή γραμμή και δημιουργούνται προϋποθέσεις ειρήνης και γαλήνης.Τα παιδιά σας από μικρά, από τον καιρό πού μαθαίνουν αν μιλούν να τα στέλνετε στο πνευματικό. Και αυτό να το λάβετε υπ' όψιν σας πολύ σοβαρά. Από τεσσάρων ετών ακόμη μερικά παιδιά είναι προχωρημένα, ωριμάζουν πιο πολύ, και από τριών ετών. Να τα στέλνετε στον πνευματικό, για να τους δημιουργήσετε το αίσθημα ότι είναι ατελή και κάνουν λάθη. Διότι, εάν δεν τους δώσουμε αυτά, πού πρέπει να τους δώσουμε, όταν είναι μικρά, μην πλανάστε ότι, όταν μεγαλώσουν, δεν θα μας ακούνε και θα παρασύρονται. Τα παιδιά πρέπει από μικρά να τα οδηγήσουμε στο σωστό τρόπο. Και το θεμέλιο του σωστού τρόπου είναι να μάθει το παιδί να επικοινωνεί με πνευματικό.Γι` αυτό σε μερικούς γονείς, πολλές φορές, παρατηρώ, τους φαίνεται παράξενο, και λένε, μα από μικρά στον πνευματικό; Και όμως επιβάλλεται και ενδείκνυται.Και ακόμα το παιδί αποκτά μία κοινωνία με τον πνευματικό, μία Ιδιαίτερη κοινωνία, και δεν κάνει κόπο μετά ν' ανοίξει την καρδιά του και να του πει τα προβλήματα, πού ίσως θ' αντιμετωπίζει, όταν μεγαλώσει, πού θα είναι μεγάλα, για να πάρει λύση.Διότι πρέπει το παιδί —κι οι ψυχολόγοι το λένε—, πρέπει το παιδί, το άπειρο παιδί, να μάθει να ερωτά. Διότι το παιδί, πού δεν ερωτά, οπωσδήποτε θα πάθει μεγάλες γκάφες, πού θα του στοιχίσουν ίσως και σ' όλη του τη ζωή. Πόσο μπορεί να βοηθήσει σ' αυτό ένας ευλαβής γονιός!<br />Ένα άλλο, το οποίο ήθελα να σας πω, πρέπει να βρείτε και να δημιουργήσετε προϋποθέσεις να ησυχάζετε. Διότι, βλέπετε, όπως έγινε η ζωή σήμερα, οι περισσότεροι κάνουν δύο δουλειές. Βλέπουμε τα παιδιά, έρχονται από το σχολείο, πηγαίνουν στο φροντιστήριο, μετά πηγαίνουν εις το πιάνο, μετά πηγαίνουν σε άλλα ερασιτεχνικά ενδιαφέροντα. Γι' αυτό πρέπει όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, να δημιουργήσουμε ώρες, πού να βλέπουμε τον εαυτό μας.Διότι, βλέπετε, αυτή η ένταση λόγω των κοινωνικών, των οικογενειακών, των επαγγελματικών μερίμνων μας δημιουργεί μία δυσκολία, μία βαρύτητα, γι` αυτό πρέπει να βρίσκουμε μερικούς τρόπους και μερικές μεθόδους να φεύγουμε από τον κόσμο. Ένας τρόπος είναι να επισκεπτόμαστε τα μοναστήρια.Θυμάμαι που ήμουν στον κόσμο, μόλις πήγαινα σ' ένα μοναστήρι είτε γυναικείο, είτε ανδρικό, μόλις πήγαινα μέσα στο μοναστήρι κι έβλεπα τις καμάρες, έβλεπα τα κελιά των μοναχών, μόνο πού τα έβλεπα αυτά ειρήνευα. Αισθανόμουν διαφορετικά.Γι` αυτό, πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε σ` ένα μοναστηράκι. Όπως είπα και στην αρχή σήμερα είναι η ώρα του μοναχισμού. Πρέπει τα παιδιά μας-να συνδεθούν με τους μοναχούς τα αγόρια με τους μοναχούς και κοπέλες με τις μοναχές. Διότι σήμερα βλέπετε είναι τόσα πολλά τα αίτια, πού, αν δεν αποκτήσουν φίλους τα παιδιά ανθρώπούς πού είναι φορείς χάριτος για να παίρνουν. δύναμη και κουράγιο, είναι αδύνατο να μην ενδώσουν.<br />Και να σας πω ένα παράδειγμα:Μια οικογένεια εκεί στην Αθήνα είχε ένα μεγάλο πρόβλημα με τις κόρες της. Και ξέρετε ότι μια από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες ενός ευλαβούς γονιού είναι να εξοκείλουν, και να εκτροχιαστούν τα παιδιά του. Ενώ ήταν ευλαβείς, όπως ο πατέρας διηγείται, οι κοπέλες—ήτανε στην εφηβεία - απροσδόκητα παρασύρονται από την παρέα τους στο σχολείο, και αρχίζουν και απεμπολούν κάθε πνευματικό, πού είχανε.Άρχισαν να παρατούν την Εκκλησία, άρχισαν να είναι της μόδας. Ό πατέρας, η μητέρα είχανε συγκλονιστεί, αλλά αυτές τίποτα Αυτά είναι κατεστημένα, είναι παρωχημένα έλεγαν. Ο πατέρας ιδιαίτερα, πιο ευαίσθητος από τη μάνα, ήτανε απαρηγόρητος. Βλέποντας τις κόρες του να εκτροχιάζονται, δεν μπορούσε ούτε να κοιμηθεί .Πηγαίνει και βλέπει κάποιο μοναχό. Του λέει, έτσι κι έτσι. Του λέει να προσπαθήσεις να τις συνδέσεις με ένα γυναικείο μοναστήρι. Του λέει.Γέροντα, είναι αδύνατο. Μόλις τους πω για μοναστήρι, δαιμονίζονται Είναι αδύνατον. Του λέει. Προσπάθησε και θα κάνουμε προσευχή, για να τα καταφέρεις.Λοιπόν, μετά από ορισμένο καιρό αυτός πήγε και βρήκε την ηγουμένη του Αγίου Ιωάννη του Μακρινού, αν ξέρετε, είναι κοντά εκεί, έξω από την Αθήνα.Είναι ένα καλό μοναστήρι με πολλές μοναχές μορφωμένες. Συνεννοήθηκε να κάνει μια προσπάθεια, αν τα καταφέρει να φέρει μ' ένα έμμεσο τρόπο τις κόρες του στο μοναστήρι. Και παρακαλώ, είπε στην ηγουμένη, να τις βοηθήσετε.Μια μέρα, όπως ο ίδιος διηγείται, έπεισε τις κόρες του να πάνε μια βόλτα. Και παραδόξως δέχθηκαν, παρόλο πού ήταν προκατειλημμένες, και πάντοτε είχανε δυσμένεια σε όσα τους έλεγε ο πατέρας. Λοιπόν, πήγανε μια βόλτα και πέρασαν μ' ένα τεχνητό προγραμματισμό από το μοναστήρι, και τους λέει ο πατέρας: Δεν θέλετε να κατέβουμε λίγο, έστω για πέντε λεπτά, στο μοναστήρι; Λένε οι κοπέλες, που να κατέβουμε, μπαμπά, τώρα. Τέλος πάντων τις έπεισε. Κατέβηκαν στο μοναστήρι, ειδοποιεί αυτός την ηγουμένη στην πόρτα, τις υποδέχεται τις κοπέλες, τις παίρνει στην αγκαλιά της και πηγαίνει και τις κερνάει. Και τους μιλούσε λόγια πνευματικά. Αυτές σιωπηλές. Χωρίς να λένε τίποτα. Τις κέρασαν, μετά τις πήρε εκεί στο εκθετήριο της Μονής. Τους έδειξε εκεί τα εργόχειρα των μοναζουσών και μετά τους έδωσε κι ένα δωράκι. Και τις είχε στην αγκαλιά της. Αυτές κοκκίνισαν, αλλά δεν έλεγαν τίποτα.Μετά τις παίρνει η ηγουμένη και τους λέει, τώρα έχουμε εσπερινό, δεν μένετε και στον εσπερινό; Κι όπως ήταν η ηγουμένη έτσι ευλαβής κι ευσεβής μοναχή, τις πήρε στον εσπερινό, αλλ' αυτές δεν αντέδρασαν. Τις έβαλε εκεί στο χορό, έψαλλαν τόσο ωραία, κι αυτές ήταν δίπλα από την ηγουμένη. Έβλεπε η μία την άλλη και δεν μιλούσαν τίποτα.Τελείωσε ο εσπερινός, λέει, τώρα έχουμε τράπεζα, δεν μένετε και στην τράπεζα μαζί μας; Λοιπόν, πήρε τις κοπέλες στην τράπεζα και τις έβαλε μπροστά και κάθισαν μαζί με την ηγουμένη. Άκουσαν το ανάγνωσμα, έβλεπαν εκεί τις μοναχές σκυφτές να ακούουν μετά προσοχής την ανάγνωση με περισυλλογή, με μία σύννοια. Έφαγαν εκεί πέρα και μετά τις κατευοδώνει η καθηγουμένη. Μπήκαν στο αυτοκίνητο να πάνε στην Αθήνα. Αυτές σιωπηλές. Όπως διηγιόταν ο πατέρας, σιωπηλές και σκυφτές. Λοιπόν, πηγαίνουν στο σπίτι μετά άκρας σιωπής.Μόλις μπήκαν στο σπίτι, πάνε και οι δύο και βάζουν μια στρωτή μετάνοια στον πατέρα και του λένε: «Πατέρα, να μας συγχωρέσεις· σήμερα, πού πήγαμε εκεί, καταλάβαμε τι βάθος έχει η Ορθοδοξία. Πλανηθήκαμε. Γι` αυτό και ζητούμε συγγνώμη και υποσχόμεθα να συνεχίσουμε τη χριστιανική ορθόδοξη ζωή.»<br />Γιατί σας το είπα αυτό;Πόσες νουθεσίες και παρατηρήσεις έκαναν οι γονιοί. Πήγαν στο μοναστήρι, και η παρουσία των χαριτωμένων ανθρώπων αμέσως, σαν ένα χάρτινο πύργο, κονιορτοποίησε αυτά, τα οποία μετά πεισμονής και επίμονης πρέσβευαν αυτές οι δύο κοπέλες.<br />Γι` αυτό σας είπα ότι είναι η ώρα του μοναχισμού, Γι` αυτό, όσο μπορείτε, να συνδέεστε με το μοναστήρι. Και ιδιαίτερα με το Αγιον Όρος, πού είμαστε μάρτυρες πόσοι άνθρωποι υφίστανται αποτελεσματικές αλλοιώσεις εκατόν ογδόντα μοιρών, διότι έρχονται σ' αυτόν τον ευλογημένο και χαριτωμένο τόπο.<br />Ένας άλλος πιο πρακτικός τρόπος και πιο εύκολος είναι να σχετιζόμαστε με τα εξωκλήσια. Τα εξωκλήσια τα έκτισαν οι παλαιοί, διότι πρώτα οι παλιοί ορθόδοξοι είχανε πάντοτε ησυχαστικές διαθέσεις.Διότι, βλέπετε, οι Πατέρες είπαν ότι δεν διαφέρει ο μοναχικός από τον έγγαμο βίο, εκτός από το γάμο. Τα άλλα όλα πρέπει με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια μέθοδο να αγωνιζόμαστε Γι` αυτό και τα εξωκλήσια τα έκτιζαν, για να πηγαίνουν εκεί να προσεύχονται, ν' ανάβουν τα καντήλια, να κάνουνε ησυχαστικές λειτουργίες, Γι` αυτό τα έκτισαν. Γι` αυτό μία μέθοδος και ένας τρόπος, πού οδηγεί στη σωστή οδό και στο σωστό αποτέλεσμα, είναι να επισκεπτόμαστε τα εξωκλήσια. Αυτό θα μας βοηθήσει να ενοποιηθούμε με τον εαυτό μας.<br />Ένας άλλος πρακτικός τρόπος είναι να έχουμε σχέσεις με πνευματικούς ανθρώπους αυτό είναι πολύ σημαντικό.Και ακόμα, αν είναι εφικτό να τους καλούμε στο σπίτι. Ώστε να έχουμε μία άμεση κοινωνία και επαφή με την οικογένεια. Πόσο συμβάλει η επίσκεψη ενός πνευματικού ανθρώπου μέσα στην οικογένεια. Ακόμα σήμερα υπάρχουν πολλά ευλαβή παιδιά, τα οποία έχουνε πρόβλημα σχέσεων και κοινωνία με αλλά παιδιά. Γι` αυτό επιβάλλονται κι οι σχέσεις οι πνευματικές με άλλες χριστιανικές οικογένειες, για να μπορέσουν τα παιδία να αποκτήσουνε μία φιλία και μία κοινωνία με τους ομήλικους τους. διότι το παιδί θέλει οπωσδήποτε φίλους. Εάν δεν βρει καλούς φίλους, οπωσδήποτε θα αναγκαστεί να ενδώσει. Γι` αυτό λέει και η λαϊκή παροιμία του σοφού λαού ότι «πες μου το φίλο σου να σου ποιος είσαι;». Κα! η Αγία Γραφή έρχεται και λέει «ομιλίαι κακές φθείρουσιν ήθη χρηστά». Γι` αυτό πρέπει οπωσδήποτε μ' ένα σύστημα, μ` ένα τρόπο προγραμματισμένο να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις και κοινωνίας των παιδιών μας, σχετιζόμενοι με άλλες χριστιανικές οικογένειες.<br />Ένα άλλο, το οποίο θα συμβάλει στην πνευματική αναβάθμιση κατ' οίκον Εκκλησίας, πού λέγεται οικογένεια, είναι, όπως είπα και στην αρχή, να δημιουργήσουμε ένα λατρευτικό πνεύμα στην οικογένεια. Στην Ελλάδα υπάρχει πιο πολύ αυτό. Δηλαδή να κάνουμε συχνά αγιασμό. Είθισται στις ενορίες να γίνεται κάθε μήνα αγιασμό. Στο σπίτι είναι καλά να καλούμε, έστω κάθε δύο μήνες, τον παπά να μας κάνει ένα αγιασμό.Αυτό συμβάλλει, ώστε εμείς και τα παιδιά μας να έχουμε μια πρακτική σχέση με τούς εκπροσώπους της Εκκλησίας και να ενστερνιστεί μέσα μας το φιλακόλουθο και τελετουργικό πνεύμα της Εκκλησίας.Επίσης ένα άλλο μπορούμε να κάνουμε. Κάθε τόσο να κάνουμε κι Άγιο ΕυχέλαιοΈνα Άγιο Ευχέλαιο πολύ βοηθά στο σπίτι. Διότι το να έρθει ο παπάς και να μας κάνει ένα μυστήριο της Εκκλησίας στο σπίτι μας πάρα πολύ συμβάλλει, ώστε τα παιδιά μας να συνδεθούν κατά ένα πρακτικότερο και συνάμα ουσιαστικότερο τρόπο με τη ζωή της Εκκλησίας.στο σπίτι μας. Αυτό πάρα πολύ ωφελεί. Και να ξέρετε ότι το Άγιο Ευχέλαιο ωφελεί πολύ και στη σωματική υγεία. Στην Ελλάδα το έχουνε θεσμοποιήσει. Εδώ στην Κύπρο δυστυχώς το Άγιο Ευχέλαιο το ξέρουμε μόνο όταν έχουμε ετοιμοθάνατους, κι αυτό είναι μία παπική επίδραση. Διότι στους Ρωμαιοκαθολικούς το Ευχέλαιο είναι μη επαναλαμβανόμενο μυστήριο, και γίνεται μια φορά. την ώρα του θανάτου. Γι` αυτό παρακαλώ πολύ. Αυτό να το χρησιμοποιούμε. Έστω κάθε εξάμηνο, κάθε εννέα μήνες.. <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]--><br />Ένα άλλο το οποίο πρέπει να προσέξουμε, είναι ο αγιασμός πού κάνουμε ή παίρνουμε από την εκκλησία. Κάθε πρωί να συνηθίσουμε τα παιδιά μας να πίνουν αγιασμό. Να έχουμε αντίδωρα και αγιασμό, και κάθε πρωί κι εμείς και τα παιδιά μας να τρώμε και αντίδωρο και να πίνουμε και αγιασμό. Διότι ο αγιασμός αγιάζει. Κάθε τι πού προσφέρεται από την Εκκλησία, αγιάζει τον άνθρωπο. Γι' αυτό πρέπει αυτά να τα χρησιμοποιούμε, ώστε να μπορέσαμε να προκόψουμε. Ένα άλλο πάλι είναι το να συμμετέχουμε στις αγρυπνίες. Και είχαμε κι εμείς αυτές τις ημέρες μία εμπειρία, πόσο ωφελούν οι νυκτερινές ακολουθίες. Άλλη είναι η χάρη της λειτουργίας, πού γίνεται τη νύκτα, και άλλη η χάρη της λειτουργίας, πού γίνεται το πρωί. Γι` αυτό πάρα πολύ θα βοηθηθούμε, εάν συμμετέχουμε στις αγρυπνίες, και βέβαια και οι ιερείς μας πρέπει να μας δημιουργούν τέτοιες προϋποθέσεις, ώστε να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε, να κτυπήσουμε και αυτό το πλήκτρο.<br />Να συνδεθούμε και εμείς και τα παιδιά μας με τον Άγιο της ενορίας μας. Γι` αυτό μετά λύπης μου καμία φορά παρατηρώ ότι αποσπούμε τα παιδιά από την ενορία, για να πάνε σ' ένα σύλλογο. Αυτό είναι λάθος. Εάν λειτουργεί ενορία, πρέπει να προτιμάται η ενορία. Διότι ξέρουμε από παλιά ότι οι γιαγιάδες μας, οι μανάδες μας, οι παλιοί, είχανε μία αυθόρμητη φιλία και σύνδεση με τον άγιο ενορίας τους.Και πολλές φορές είχανε εμπειρίες της θαυματουργικής παρουσίας του αγίου της ενορίας. Γι` αυτό όσο μπορούμε, κι αυτοί πού κάνουν ιεραποστολή κι αυτοί που κάνουν πνευματικό έργο, να μη διασπούμε την πνευματική ζωή τής ενορίας.Άλλα πρέπει να βοηθούμε τους χριστιανούς να συνδεθούν με την ενορία κι μάλιστα τον Άγιο της ενορίας να τον έχουν προστάτη τους. Διότι οποιοδήποτε ο Άγιοι, της ενορίας έχει μία ειδική εύνοια από το Θεό. Σύμφωνα με τους πατέρες ο προστάτης ενός τόπου έχει ειδική χάρη να παρηγορεί τους ανθρώπους πού επισκοπεύει. Γι` αυτό πάρα πολύ θα συμβάλουμε στην αναβάθμιση μας την πνευματική, εάν συνδέσουμε και τα παιδιά μας με τον Άγιο της ενορίας μας. Θα συνδεθούμε με τον Άγιο της ενορίας μας, μαθαίνοντας το βίο του, μαθαίνοντας τα θαύματα του.Ακόμα να ζωγραφίσουμε και την εικόνα του Αγίου της ενορίας, για να τη βάλουμε στο σπίτι μας. Και να τον τιμούμε ως οικογένεια κατά τρόπο ιδιαίτερο. Και τότε οπωσδήποτε ο τιμώμενος ο Άγιος, επειδή τον προκαλούμε με την τιμή. πού του δίδουμε, κατά ιδιαίτερο τρόπο και με ιδιαίτερη εύνοια θα έρθει και θα γίνει συνεπίκουρος στις ανάγκες, πού έχουμε, τις βιοτικές και τις πνευματικές μέσα στο σπίτι μας. Πρέπει εμείς, όσο μπορούμε, και τα παιδιά μας, να προσπαθήσουμε να συμμετάσχουμε μ' ένα ενεργό ρόλο μέσα στην κίνηση της ενορίας και μέσα στην κατηχητική κίνηση. Ξέρετε ότι, όταν εμείς και τα παιδιά μας συνδεόμαστε με τις ενέργειες, με τη δράση της ενορίας, οπωσδήποτε δημιουργούμε μία φιλία, ένα ιδιαίτερο σύνδεσμο με την ενορία, πού μας βοηθά, ώστε να ριζώσουμε μέσα στην εκκλησία και εύκολα να μην ξεκόβουμε.Ακόμα ένας άλλος τρόπος, πού μπορούν τα παιδιά μας να συνδεθούν με το ναό της ενορίας, είναι να τα κατηχήσουμε, να τα διδάξουμε, να τα εμπνεύσουμε, ώστε να φυλάγουν μερικά χρήματα και, αντί ν' αγοράσουν διάφορα αλλά, ανούσια πράγματα, ν' αγοράζουν κάτι και ν' αφιερώνουν στο ναό αυτά τα ίδια.Κι αφιερώνοντας ένα αφιέρωμα στο ναό, λόγου χάρη κάνοντας μία εικόνα, ένα καντήλι, κάτι άλλο, πού έχει ανάγκη η εκκλησία, αυτά τα παιδιά συνδέονται με το ναό της ενορίας, και αυτό τους κολλάει στην ενορία, κι εύκολα δεν τα χάνουμε. Κι ακόμα τους δημιουργούμε μια διάθεση να ενδιαφέρονται για το ναό και τον Άγιο της ενορίας μας.<br />Ένα άλλο, το όποιο μας συνδέει με την ενορία, είναι να κάνουμε προσφορές, να κάνουμε πρόσφορα και να τα φέρνουμε στην ενορία, για να ωφελούνται από αυτά οι κεκοιμημένοι και να ωφελούμεθα κι εμείς, διότι απ’ αύτη την προσφορά θα βγει το σώμα του Χρίστου. Συνδεόμαστε περισσότερο με την ενορία, αλλά και ωφελούνται και οι κεκοιμημένοι μας. Και σας λέγω ένα παράδειγμα, το όποιο άκουσα.Μία γυναίκα εκεί στην Αθήνα συνήθιζε και έκανε πρόσφορα κάθε Σάββατο και τα έπαιρνε στην ενορία της. Ό άντρας της όμως ήταν πολύ αδιάφορος και συνεχώς τη ζάλιζε. Κάνεις πρόσφορα στους παπάδες, στέλλεις πρόσφορα στους παπάδες, τι τα θέλουν οι παπάδες; Αυτή όμως, επειδή ήτανε πιστή γυναίκα, δεν τον άκουε. Λοιπόν, μια μέρα η κυρία αυτή έκανε τα πρόσφορα, τα ζύμωσε η ίδια και τα 'βαλε εκεί να στεγνώσουν και να τα πάρει το απόγευμα του Σαββάτου στον εσπερινό. Ό άντρας της ήτανε στη δουλειά. Άλλα, δεν ξέρω για ποιο λόγο. Σχόλασε γρήγορα, κι η γυναίκα ήτανε στην αγορά. Άνοιξε εκεί το φούρνο και βρήκε τα πρόσφορα ζεστά, τα έκοψε και τα έφαγε. Ήρθε η γυναίκα, φαντάζεστε, άρχισε να κλαίει, διαμαρτυρίες, γιατί να το κάνεις αυτό. Μετά το απόγευμα ο άντρας κοιμήθηκε και βλέπει το έξης όνειρο:Βλέπει αναρίθμητους ανθρώπους μέσα σε μια μεγάλη πεδιάδα, και κάθονταν κι είχαν μπροστά τους ένα τραπέζι. Μπροστά τους ήτανε κρασί, ψωμί και αναμμένο ένα κερί. Και, ενώ προχωρούσε, βλέπει τον πατέρα του, ο όποιος ήταν κεκοιμημένος, και αυτός δεν είχε μπροστά του τίποτα. Του λέει: «Πατέρα, εσύ δεν τρως τίποτα;» Του λέει: «Παιδί μου, πώς θα φάω αφού εσύ μου το 'φαγες το μεσημέρι;»Και μόλις το είδε αυτό, αυτός ο άνθρωπος έγινε συνειδητό μέλος της Εκκλησίας.Και αυτό μας το διηγήθηκαν αψευδείς μάρτυρες οι όποιοι το άκουσαν. Βλέπει κανείς πόσο αυτά τα πράγματα, τα οποία καμία φορά φαίνονται λεπτομέρειες, μπορούν ουσιαστικά να μας βοηθήσουν κα! στο θέμα των κεκοιμημένων.Διότι, αγαπητοί μου, ότι έχει θεσμοποιήσει η Εκκλησία δεν τα θεσμοποίησε τυχαία αυτά είναι πρωτεύοντα και αυτά είναι δευτερεύοντα, ότι θεσμοποίησε η Εκκλησία με πάσα λεπτομέρεια θεόπνευστος τα θεσμοποίησε. Γι` αυτό πρέπει να τα τηρούμε και να τα υπολογίζουμε.<br />Ένα άλλο, το όποιο μας συνδέει με την Εκκλησία, είναι η γιορτή των ονομαστηρίων μας. Τι ωραιότερο πράγμα εμείς οι ίδιοι, πού έχουμε την ονομαστική μας εορτή, να κάνουμε τη γιορτή του Αγίου μας!Να φέρουμε αρτοκλασία, να εκκλησιαστούμε, να ετοιμαστούμε να κοινωνήσουμε και μετά να καλέσουμε και τον Ιερέα, όπως γινόταν παλαιά, να έρθει να μας κάνει τον αγιασμό εις μνήμην και τιμήν του Αγίου, πού φέρουμε τ' όνομα του.Άλλα δυστυχώς σήμερα —κι αυτό το βλέπω και στην Κύπρο— υπάρχει μία αποξένωση από τους Αγίους της εκκλησίας μας. Δηλαδή υπάρχει αυτή η τάση του ευρωπαϊκού πνεύματος. Πώς ονομάζεσαι; Άντρη. Πώς λέγεσαι; Λίζα. Πώς λέγεσαι; Άντζελα. Δεν ξέρετε ότι αυτά μας αποξενώνουν από τη ζωή της Εκκλησίας;Ονόματα θα δίνουμε, αγαπητοί μου, στα παιδιά μας αγίων, και, όπως είναι τα ονόματα, θα τα λέμε. Αυτή η τάση εξευρωπαϊσμού και η τάση του λεγομένου εκσυγχρονισμού μας δημιουργούν μία πλάνη, και αποξενωνόμαστε και αποξενώνουμε και τα παιδιά μας από την Εκκλησία.Γι` αυτό πρέπει τα παιδιά μας, ακόμη και μ' αυτό το όνομα, το όποιο θα τους συνοδεύει σ' όλη τη ζωή, να τα βοηθήσουμε να συνδεθούν με τον Άγιο τους.Να γίνει μια εικόνα του Αγίου τους, να τον έχουνε προστάτη τους. Εμείς εκεί στο Αγιον Όρος, όταν γιορτάζει ένας μοναχός, τιμούμε ιδιαίτερα τον Αγιον αυτόν, πού φέρει ο μοναχός μας. Και σας λέγω υπευθύνως ότι οι μοναχοί πολλές φορές μου λένε, «γέροντα, σήμερα, πού γιορτάσαμε τον Άγιο μου, αισθάνθηκα μία ιδιαίτερη χάρη από τον Άγιο». Και δεν έχουν άδικο. Διότι οι Άγιοι, αδελφοί μου, αφορμή γυρεύουν να τους προκαλέσουμε να μας βοηθήσουν. Κι έτσι, όπως είπα και στην αρχή, εκμεταλλευόμαστε τη μυστική δύναμη της Εκκλησίας.<br />Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσέξουμε, είναι, όπως είπα και στην αρχή, η τηλεόραση. Η τηλεόραση σταμάτησε το διάλογο μέσα στην οικογένεια.Και αυτό είναι, ξέρετε, πολύ θλιβερό. Γιατί, επειδή στα παιδιά μας δεν αναπτύσσεται ο διάλογος, συνηθίζουν να μην εκμυστηρεύονται αυτά, πού θέλουν, και ξέρετε οι ψυχίατροι σήμερα Τι λένε; Ένας λόγος, πού σήμερα τα σύγχρονα παιδιά έχουνε ψυχολογικά προβλήματα, είναι, διότι δεν τους αναπτύξαμε εμείς οι γονείς το διάλογο.Δηλαδή χαλάσαμε την επικοινωνία μαζί με τα παιδιά μας. Γι` αυτό, παρακαλώ πολύ, όσο μπορείτε να 'χετε διάλογο με τα παιδιά σας, και μαζί, αλλά και ιδιαιτέρως με το καθένα. Και στο διάλογο αυτό να τους ερμηνεύετε Τι περιμένει η Εκκλησία απ ` αυτά. Να τους ερμηνεύετε το σκοπό τους. Να τους ερμηνεύετε γιατί ήρθε ο Χριστός στη γη. Και γενικά το νόημα της κενώσεως του θεού Λόγου, ώστε οπό μικρά να τους ενστερνίσετε, να τους εμφυτέψετε τον πόθο για τον αγιασμό.<br />Και ένα άλλο, το οποίο πρέπει να έχουν υπ' όψη τους οι γονείς: Πολλές φορές το πολύ ενδιαφέρον, πού έχουμε για τα παιδιά μας, και η μεγάλη έγνοια μας κάνει να είμεθα πολύ αυστηροί. Μας κάνει να είμεθα πάρα πολύ αυστηροί και πολλές φορές άτεγκτοι κι ανυποχώρητοι σε μερικά πράγματα.Πρέπει, αγαπητοί μου, μου να το χωνέψουμε ότι τα παιδιά, τα σύγχρονα παιδιά, δεν έχουν δύναμη ν' αντέχουν την αυστηρότητα, πού αντέχατε σεις οι παλαιότεροι. Αλλά πρέπει δια του διαλόγου και δια της πειθούς να τους λέμε το καλό και μετά δια της προσευχής να αναπληρώνουμε. Γι` αυτό μην ανησυχείτε· εσείς προσεύχεστε δια τα παιδιά σας και μην έχετε άγχος.Έρχονται πολλοί, μας πλησιάζουν, μα τι να κάνουμε με τα παιδιά, μα δεν έρχονται, μα αργούν να έρθουν, μα δεν ακούνε κτλ. Ναι, αλλά πολλοί ευλαβείς γονείς, χωρίς να το θέλουν, τους δημιουργούν ένα αφόρητο κλίμα στο σπίτι, πού πολλοί νέοι έχουν λογισμούς να φύγουν από το σπίτι. Γι' αυτό, σας παρακαλώ, εάν συνηθίσετε από μικρά τα παιδιά σας και τα έχετε σε διάλογο και τους ερμηνεύετε τον πνευματικό νόμο, τότε οπωσδήποτε θα βοηθηθούν και θα αναπτύξουν μία κοινωνία μαζί σας. Και αν θέλετε να είστε ιδανικοί γονείς, ο ιδανικός γονιός πρέπει να γίνει ο πρώτος πνευματικός του παιδιού του. Εάν δεν το καταφέρετε έτσι, νομίζω ότι πετύχατε.Πρέπει να δώσετε τέτοια εμπιστοσύνη στο παιδί σας και να του δείξετε τέτοια αγάπη και τέτοια ελευθερία, ώστε άνετα να σας εκμυστηρεύεται τα διάφορα προβλήματα, πού, ως παιδί, μετέπειτα έφηβος, μπορεί να συναντά, για να μπορέσετε να το βοηθήσετε.Τα παιδιά πρέπει να συνδεθούν, όπως είπα, με τη ζωή της Εκκλησίας. Να μάθουν την προσευχή, να μάθουν να προσεύχονται, να μάθουν να γονατίζουν, να μάθουν να κάνουν μετάνοιες. Ξέρετε οι μετάνοιες πόσο βοηθούνε, ώστε το παιδί να έχει αίσθηση της προσευχής; Διότι τα παιδιά δεν αρκούνται με το να τους λες αυτό απαγορεύεται, εκείνο απαγορεύεται, αυτό δεν επιτρέπεται.Πρέπει να τα βοηθήσουμε να βρουν, να μην τους δώσουμε ένα στείρο ηθικισμό, αλλά να τα βοηθήσουμε να βρουν ένα αντίκρισμα· διότι, αν δεν βρει το παιδί αντίκρισμα, πού είναι αυτή τούτη η θεία χάρις, η κατ' αίσθηση θεία χάρις, είναι αδύνατο να το πείσουμε να ζήσει τη ζωή της Εκκλησίας. Γι` αυτό οπωσδήποτε πρέπει να μάθουμε το παιδί να προσεύχεται κατά τον ορθό πατερικό και παραδοσιακό τρόπο.<br />Ένα άλλο, το όποιο πρέπει να προσέξουμε στην οικογένεια είναι το έξης: Ο πατέρας και η μητέρα πρέπει να συνάζουν τα παιδιά κάθε βδομάδα και να τους λένε τις τυχόν παρατηρήσεις, τις τυχόν λύπες, πού έχουν.Μπορεί τα παιδιά να πλήγωσαν τους γονείς, και οπωσδήποτε θα υπάρξουν στιγμές, θα υπάρξουν περιστάσεις πού θα πληγωθούν οι γονείς για τα παιδιά.Τότε να τα συνάζετε τα παιδιά σας όλα και να τους λέτε τα παράπονα σας και να συνεξηγείσθε, διότι η συνεξήγηση λύνει την παρεξήγηση. Και τα παιδιά πολλές φορές κάνουν κάτι και δεν έχουν γνώση τι έκαναν.Γι` αυτό στα μοναστήρια υπάρχουν οι λεγόμενες συνάξεις των μοναχών, πού συνάγει ο γέροντας τους μοναχούς, όλους μαζί, και τους λέγει τις τυχόν παρατηρήσεις, πού έχει, ή τις τυχόν προτροπές. Κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό το πράγμα, να υπάρχει μία καθολική, μία ολική επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά. Οπωσδήποτε ένα παιδί, για να μπορέσει να επιβιώσει πνευματικά, πρέπει να σέβεται, όπως είπα, τη ζωή της Εκκλησίας, και, για να μάθει να σέβεται τη ζωή της Εκκλησίας, πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχει στη Θεία Λειτουργία, να συμμετέχει στη μυστηριακή ζωή, πού οπωσδήποτε ειναι μία δογματική προϋπόθεση, να τιμά τους αγίους της Εκκλησίας. Να μάθει να σέβεται τις αργίες.Γιατί είναι αργία η Κυριακή; Γιατί κατ' αρχήν ονομάζεται Κυριακή; Ή Κυριακή είναι αφιερωμένη στον Κύριο, Γι` αυτό λέγεται Κυριακή. Η μεγαλύτερα προσφορά στον Κύριο είναι να συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία. Το συγκλονιστικότερο γεγονός, πού γίνεται στον κόσμο, δεν είναι άλλο από τη Θεία Λειτουργία, κι ακόμα το ζενίθ της λατρεία του θεού είναι η συμμετοχή μας στο Κυριακό Άγιο Ποτήριο. Γι` αυτό Τι ωραίο η οικογένεια, όλοι μαζί, κάθε Κυριακή να προσέρχεται στη Θεία Κοινωνία, ώστε να λαμβάνει δύναμη εξ ύψους! Να λαμβάνει παράκληση, να λαμβάνει παρηγοριά, να λαμβάνει δύναμη, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του σκότους.Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο διάβολος εργάζεται. Ό διάβολος δεν είναι το αφηρημένο κακό. Ο διάβολος είναι συγκεκριμένη οντότης, όπως οι άγγελοι, και συνεχώς ενοχλεί τον αγωνιζόμενο άνθρωπο. Γι' αυτό μόνο δια της συμμετοχής μας στα μυστήρια, πού καίγονται οι δαίμονες, μπορούμε να επιβιώσουμε και να αναβαπτιστούμε πνευματικάΓι` αυτό όσο μπορούμε, αγαπητοί μου, να συμμετέχουν στις κυριακάτικες ιδιαίτερα Θείες Λειτουργίες, και σας λέγω και κάτι, το οποίο συναντούμε στο Αγιον Όρος. Όλες οι λειτουργίες έχουνε πολλή χάρη, αλλά η λειτουργία της Κυριακής έχει μία ιδιαίτερη χάρη. Γι` αυτό, όσο μπορούμε, να σεβόμεθα τις αργίες και τις Κυριακές, και αυτό να το εξηγούμε στα παιδιά μας.<br />Προηγουμένως μίλησα στον Άγιο Νικόλαο και είπα για τον Άγιο Ιωακείμ τον Βατοπεδινό, ένα νέο Αυτού του Αγίου η Αχίλλειος πτέρνα ήταν, όταν έβλεπε, ανθρώπους να δουλεύουν τις Κυριακές. Δεν μπορούσε να το αντέξει. Γι` αυτό ή έκανε παρατηρήσεις και πολλές φορές, για να παιδαγωγήσει, όταν έβλεπε ότι δεν πείθοντο, όπως λέει ο βίος του τους παραδειγμάτιζε. Πολλές φορές έβλεπε γυναίκες να μαζεύουν χόρτα τις Κυριακές και, για να τις παιδαγωγήσει και να τις παραδειγματίσει, τους έλεγε: «Σε παρακαλώ, όταν θα μαγειρέψεις τα χόρτα, φώναξέ με κι εμένα να φάμε μαζί.»Κι επειδή τον αγαπούσαν αυτόν τον άγιο άνθρωπο ευχαρίστως τον δέχονταν στο σπίτι.Κι, όπως αφηγείται ο βιογράφος του, πολλές φορές, όταν τον συγκαλούσαν, για να φάει το φαγητό της Κυριακής, μόλις άνοιγε η νοικοκυρά την κατσαρόλα για να βάλει στα πιάτα το φαγητό, το έβρισκε γεμάτο σκουλήκια. Μία άλλη γυναίκα στην κατσαρόλα του φαγητού της Κυριακής βρήκε ένα μεγάλο φίδι. Και τους έλεγε ο Άγιος: Αυτό είναι το φαγητό του κόπου της Κυριακής. Γι* αυτό σας είπα και προηγουμένως ότι η Εκκλησία, αγαπητοί μου έταξε, θεόπνευστος τα έταξε και τα κατέταξε.<br />Γι' αυτό πρέπει να τα σεβόμεθα, διότι οι Πατέρες, όταν ερωτώνται πώς θα αποκτήσουμε αγιότητα, λένε ότι πρέπει να τηρήσουμε τις εντολές. Ποίες εντολές; Και απαντούν. Πάσας τας εντολάς. Δεν μπορούμε να παίζουμε με τον αγιασμό μας. Πρέπει να τηρούμε πάσας τάς εντολάς Διαφορετικά απετύχαμε.Και, όπως λεν οι Άγιοι Πατέρες, δια της ακριβείας τής συνειδήσεως θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος Και η ακρίβεια της συνειδήσεως έρχεται δια της τηρήσεως πασών των εντολών.Αυτά, τα όποια σας λέμε, δεν τα δημιουργήσαμε εμείς, είναι η πεπατημένη οδός και ο πεπατημένος δρόμος των Αγίων Πατέρων. Οι Άγιοι Πατέρες δεν απεφάνθησαν από καθέδρας. Οι Άγιοι Πατέρες μας μίλησαν εξ εμπειρίας. Εξ ων έπασχον μας πληροφόρησαν.Γι` αυτό, παρακαλώ πολύ, με το να μελετούμε τους βίους των Αγίων θα μπορέσουμε να δώσουμε μία ορθόδοξη πορεία στη χριστιανική οικογένεια. Σήμερα, όπως σας είπα και στην αρχή, ανησυχούμε.Πολλές φορές πλησιάζουμε νέους και τους ρωτάμε και μας πιάνει απόγνωση, και λέμε αυτοί αύριο θα κάνουν παιδιά, Τι θα πουν στα παιδιά τους; Εφ' όσον αυτοί είναι τελείως κενοί, Τι θα πουν στα παιδιά οι αυριανοί γονείς;Τα σχολεία, σήμερα δεν δίνουν την ορθόδοξη παιδεία. Γι' αυτό πρέπει να γίνει σχολείο το σπίτι. Πρέπει το παιδί να μάθει από το σπίτι, να του ριζωθούν οι αλήθειες του ευαγγελίου από το σπίτι, ώστε κανείς, ούτε καθηγητής, ούτε δάσκαλος, να μην μπορεί να τις τα ξεριζώσει.Διότι, αγαπητοί μου, υπάρχει μία ουμανιστική θεώρηση της ζωής. Σήμερα λένε να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Δεν είναι τίποτα αυτό για μας. Εάν δεν γίνουμε χαριτωμένοι άνθρωποι, εποιήσαμεν ουδέν».Γι` αυτό, όσο μπορείτε, για να μπορέσει να οδηγηθεί κι αυτός ο τόπος σε μία σωστή κατεύθυνση, πρέπει οπωσδήποτε να βοηθήσουμε και τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας, να γίνουμε φορείς μετανοίας. Και για να γίνουμε φορείς μετανοίας, πρέπει να ακολουθούμε το δρόμο το συγκεκριμένο, τον όποιο μας παρέδωσε η πατερική ζωή. Εάν δεν ακολουθήσουμε τους πατέρες μας, είναι αδύνατο να τα βγάλουμε πέρα. Και πολλές φορές δυστυχώς έρχονται άνθρωποι, πού αγωνίζονται κατά ένα εσφαλμένο τρόπο, πενήντα χρόνων, εξήντα χρόνων, και ο καρπός τους, επειδή αγωνίζονται λανθασμένα, είναι η απόγνωση. Είναι η κενότητα. Είναι ένας ψυχρός ηθικισμός, ενώ ο καρπός αυτού, που αγωνίζεται, είναι το πλήρωμα της Θείας Χάριτος. Αυτό πρέπει να βρούμε, σ' αυτό πρέπει να αποσκοπούμε, διαφορετικά απετύχαμε. Και η μεγαλύτερα τιμή, αδελφοί μου, στην ανθρώπινη προσωπικότητα είναι ο αγιασμός. Και ο αγιασμός δεν είναι ίδιο των μοναχών, είναι ίδιο όλων των μελών της Εκκλησίας. Δεν έχουμε άλλο Ευαγγέλιο εμείς και άλλο εσείς. Στο ίδιο Θεό πιστεύουμε, το ίδιο Ευαγγέλιο έχουμε.Γι` αυτό, αν αγωνίζεστε σωστά, οπωσδήποτε θα γευτείτε τους γλυκύτατους καρπούς της Θείας Χάριτος. Εμείς, υπεύθυνα σας λέμε, παρακολουθούμε πολλούς ανθρώπους, πού έχουνε χάρη πού δεν έχουν ο! μοναχοί, γιατί αγωνίζονται σωστά.Πιστεύουν ορθά και εργάζονται σωστά κατά την πατερική Θεολογία. Γι' αυτό στροφή στους Πατέρες μας, στροφή στη ζωή της Εκκλησίας. Αυτή είναι η ελπίδα μας, η Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει τίποτε.<br />Αυτά ήθελα να σας πω, γιατί ήδη βλέπω ότι πέρασε μία ώρα. Να μη σας κουράσω άλλο, αυτό το μήνυμα θέλω να φέρω κι αυτή την ανησυχία των Αθωνιτών πατέρων θέλω να σας προσφέρω: ότι εμείς ανησυχούμε, και θα μειώσετε την ανησυχία μας, εάν εσείς εκμεταλλευτείτε την παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.Σήμερα η Ορθοδοξία επειδή είναι εμπόδιο σ' αυτούς, πού θέλουν να συμμαχήσουν με τις σκοτεινές δυνάμεις, όπως βλέπετε, καταδιώκεται. Όπως είπα και προ ολίγου στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, γιατί συμμαχούν οι Καθολικοί με τους Μουσουλμάνους σήμερα; Τι σχέση έχουν οι Μουσουλμάνοι με τους Καθολικούς, Καμία σχέση. Η μόνη σχέση, ότι είναι και οι δύο εχθροί της Ορθοδοξίας. Γι` αυτό και σήμερα βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας. Πολεμείται η Ορθοδοξία. Θα μπορέσουμε εμείς να συμβάλουμε, ώστε η Ορθοδοξία απτόητη, να σκιάζει και να εποπτεύει το κόσμο και να τον παρηγορεί, εφ` όσον γίνουμε ζωντανά μέλη της. Διότι η Ορθοδοξία σήμερα είναι εμπόδιο στα σκοτεινά σχέδια των Ισχυρών της γης. Γι` αυτό και θέλουν να την καταστρέψουν και να τη διαλύσουν. Αλλά, εάν εμείς συνεργαστούμε μετά της παντοδυνάμου Θείας Χάριτος είναι αδύνατο να το καταφέρουν, διότι, «ει ο Θεός μεθ' ημών, τις καθ' ημών;» Αμήν.<br /><br />πηγή: <a href="http://www.athos.gr">www.athos.gr</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-1657672966779262822007-02-06T11:56:00.000-08:002007-02-06T12:01:25.850-08:00Μια προσέγγιση στο μυστήριο του βαπτίσματοςΣτην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθηνση , μπορείτε να πληροφορηθείτε για το Μυστήριο του Βαπτίσματος :<br /><br /><a href="http://www.pigizois.net/arxeia/ilektronika_vivlia/na_sas_zisei.pdf">http://www.pigizois.net/arxeia/ilektronika_vivlia/na_sas_zisei.pdf</a>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-65348150886608494782007-01-12T11:22:00.000-08:002007-01-12T11:27:29.940-08:00Η ανθρώπινη λογική στο θέλημα του Θεού για την τεκνογονίαΠολλές φορές ανδρόγυνα μου εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν την γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα- δυο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύωνται την ζωή τους στην θεία πρόνοια και να μη βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ο Θεός , που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού , πολύ περισσότερο θα φροντίση για τα δικά τους παιδιά. Ήταν ένας ναυτικός που παντρεύτηκε σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών. Φτωχός αυτός , φτωχή και η κοπέλα που πήρε , νοίκιασαν ένα υπόγειο για να μείνουν. Βρήκε και η κοπέλα μια δουλίτσα και ζούσαν πολύ λιτά. Να φαντασθήτε , για τραπέζι είχαν ένα καφάσι από γιαρμάδες που αγόρασαν μια φορά. Μετά απέκτησαν και παιδάκια και έκαναν μεγάλες οικονομίες για να τα μεγαλώσουν. Και όμως σιγά-σιγά έγιναν νοικοκυραίοι. Μερικοί προσπαθούν πρώτα να τακτοποιηθούν όλα τα άλλα και ύστερα να σκεφθούν για παιδιά. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψιν τους τον Θεό. Άλλοι πάλι λένε: « σήμερα είναι δύσκολη η ζωή. Ένα παιδί φθάνει , γιατί και αυτό με δυσκολία το μεγαλώνεις » και δεν κάνουν άλλα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν πόσο αμαρτάνουν με αυτήν την τοποθέτηση , γιατί δεν αφήνονται με εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο Θεός έχει σπλάχνα. Μόλις δη ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν , δεν Του είναι δύσκολο να μην τους δώση άλλα παιδιά. Ξεκινούν πολλοί να παντρευτούν, χωρίς να σκεφθούν ότι πρέπει να έχουν και ως σκοπό να κάνουν παιδιά και να τα αναθρέψουν χριστιανικά. Δεν θέλουν πολλά παιδιά για να μην έχουν σκοτούρες , και έχουν στα διαμερίσματα σκυλιά , γατιά , ... Μου είπαν ότι τώρα στην Αμερική έχουν στα σπίτια αντί για σκυλιά ένα είδος χοιρίδια , που είναι πανάκριβα και δεν μεγαλώνουν πολύ. Τα έχουν φτιάξει έτσι ,για να μπορούν να τα έχουν μέσα στα διαμερίσματα. Παιδιά δεν θέλουν να έχουν, γιατί είναι φασαρία να τα πλένουν κ.λ.π. και πλένουν τα γουρούνια! Το σκυλί τουλάχιστον είναι και φύλακας. Αλλά να έχης γουρούνια μέσα στο σπίτι! Φοβερό! Στην Αυστραλία είδα να έχουν γηροκομείο για σκύλους , για γάτες… ακόμη και νεκροταφείο για ζώα! Οι άνθρωποι , έτσι όπως πάνε , θα μεγαλώνουν ποντίκια και θα τα κάνουν κονσέρβες , για να ταΐζουν τα γατιά. Θα μεγαλώνουν λαγούς και κουνέλια και θα τα κάνουν κονσέρβες , για να ταΐζουν τα σκυλιά , και άλλοι άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα. Και βλέπεις , άμα σκοτώση κανείς ένα σκυλί , μπορεί να πληρώση περισσότερα από όσα αν σκότωνε έναν άνθρωπο. Εξαρτάται φυσικά και από το τίνος θα είναι το σκυλί. Που φθάσαμε! Ο άνθρωπος στην εποχή μας αξίζει λιγώτερο και από ένα σκυλί. Και μερικοί Πνευματικοί απορώ πως λένε μερικά πράγματα. Μια φορά με ρώτησαν κάποιοι προσκυνητές που ήρθαν εκεί στο Καλύβι: « Γέροντα , ο Ιερός Χρυσόστομος γράφει πουθενά να μην κάνουν οι σύζυγοι παιδιά; ». « Τι είναι αυτά που λέτε; Που το ακούσατε αυτό; ». « Να , ο πατήρ τάδε μας το είπε », μου λένε. Πιάνω τον πατέρα τάδε και τον ρωτάω.<br />« Είπες εσύ τέτοιο πράγμα; » . « Ναι», μου λέει. « Που το βρήκες αυτό γραμμένο; » , τον ρωτάω. « Ο Ιερός Χρυσόστομος το αναφέρει στον Περί παρθενίας λόγο του » , μου λέει! « Κοίταξε , του λέω, εγώ δεν διάβασα Άγιο Χρυσόστομο , αλλά δεν μπορεί ο Άγιος να λέη κάτι τέτοιο. Κάτι άλλο θα λέη. Φέρε να δω τι γράφει ». Μου φέρνει το βιβλίο και μου δείχνει το χωρίο. Το διαβάζω και βλέπω ότι ο Άγιος γράφει: « Τώρα έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι και σας δίνεται η δυνατότητα να ζήσετε και εν παρθενία. Δεν είναι όπως παλιά που έπρεπε να αφήσουν απογόνους ». Δεν λέει δηλαδή « μη γεννάτε παιδιά » και αυτός να επιμένη. Να είναι κληρικός και θεολόγος και να λέη τέτοια πράγματα! Να δείχνη ότι διαβάζει Χρυσόστομο , ότι κάνει διατριβές και να τον έχουν για καλό Πνευματικό! Ξέρετε τι βλάβη κάνουν κάτι τέτοιες λανθασμένες ερμηνείες σε ανθρώπους που θέλουν να αναπαύσουν τον λογισμό τους; Για πολλούς που ζουν κοσμικά η οικογένεια σήμερα δεν έχει νόημα. Για αυτό ή δεν παντρεύονται ή παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά ή σκοτώνουν τα παιδιά με τις εκτρώσεις και έτσι μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους. Δηλαδή μόνοι τους καταστρέφονται. Δεν τους καταστρέφει ο Θεός. Ενώ οι πιστοί , που τηρούν τις εντολές του Θεού , δέχονται την θεία Χάρη , γιατί ο Θεός είναι υποχρεωμένος κατά κάποιον τρόπο να τους βοηθάη στα δύσκολα χρόνια που ζούμε. Και βλέπουμε χριστιανούς οικογενειάρχες, με όσα παιδάκια τους δίνει ο Θεός , να τα μεγαλώνουν με φόβο Θεού. Και όλα τα παιδιά να είναι ισορροπημένα, χαρούμενα ,ευλογία Θεού, και να προκόβουν. Εκεί που λέμε : « τι θα γίνη ο κόσμος; », βλέπουμε τώρα να προχωράη , με την Χάρη του Θεού , μια γενιά καλή. Ο διάβολος καταστρέφει , αλλά και ο Καλός Θεός εργάζεται και δεν θα αφήση να εξαφανισθή το γένος μας.<br /><br /> Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ`<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-51559595076156409182007-01-12T10:58:00.000-08:002007-01-12T11:04:18.338-08:00Συζήτηση περί της αγωγής των παιδιών<strong>Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρόλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία.</strong><br />Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια , μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν λίγο , λόγω ηλικίας , λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα.<br /><br /><strong>Από ποια ηλικία πιστευεις, Γέροντα, ότι αρχίζουν τα παιδιά να γίνονται δέκτες και με ποιο τρόπο πρέπει να ενεργούμε πάνω τους σαν γονείς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα βλάψουμε από τυχόν υπερβολές;</strong><br />Πρώτα-πρώτα τα παιδιά αντιγράφουν εμάς και μάλιστα από μωρά. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ενεργούμε επάνω τους όπως στα ρολόγια. Όσο παίρνει το ελατήριό τους , τα κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά σιγά , προσέχοντας να μη σπάσουμε το ελατήριό τους με το ζόρισμα.<br /><br /><strong>Πολλές φορές , Γέροντα , τα παιδιά αντιδρούν σε διάφορα θέματα ευσέβειας</strong>.<br />Όταν κάτι δεν πάει καλά , πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμά μας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θεάματα , τίποτε άσχημες πράξεις , άσχημα λόγια μεσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια τη δίνουμε στα παιδιά με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντώς με το παράδειγμά μας.<br /><strong>Στις περιπτώσεις των κακών πράξεων το ξύλο φέρνει αποτέλεσμα;</strong><br />Να το αποφύγουμε όσο μπορούμε. Ούτε εκείνα τα μη μη συνέχεια. Του παιδιού να του δίνουμε να καταλαβαίνει. Να ξέρει πότε κάνουμε κάτι και πότε δεν κάνουμε. Μόνο τότε το φέρνουμε σε λογαριασμό.<br /><br /><strong>Γέροντα , παρ’όλο που τα ακολουθούμε όλα αυτά , εκείνα είναι ατίθασα. Μερικές φορές ξεπερνάνε κάθε όριο.</strong><br />Ας δίνουμε καμιά φορά το κατσαβίδι και στο Χριστό για να ρυθμίζει τα πράγματα σφίγγοντας μερικές βίδες. Μη περιμένουμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας.<br /><br /><strong>Όταν, Γέροντα, το παιδί είναι μέσα στην Εκκλησία , αλλά μετά από κάποια ηλικία αρχίζει ν’αλλάζει συμπεριφορά , να ξεφεύγει , πώς πρέπει να ενεργούμε</strong>;<br />Με ηρεμία. Αν είναι κάτι πολύ σοβαρό να επεμβαίνουμε. Να παραβλέπουμε και τίποτε για να μην θυμώνει και γίνεται χειρότερο.<br /><br /><strong>Όταν ένα παιδί μπλέξει με κακές παρέες και εγκαταλείψει το σπίτι του, ενώ δεν έχει πάρει πολύ Χριστό μαζί του, υπάρχουν ελπίδες να επανέλθει;</strong><br />Αγάπη πήρε μέσα του; Όταν μέσα στο σπίτι υπάρχει αγάπη και το ίδιο το παιδί το περιβάλλουμε με αγάπη , και να φύγει και να μπλέξει με παρέες και με γλέντια , θα δει κάποια στιγμή ότι έξω δεν υπάρχει αγάπη. Θα δει ότι υπάρχει παντού υποκρισία και θα γυρίσει σπίτι. Ενώ αν θυμάται εχθρότητα και μίσος , δεν θα του κάνει καρδιά να πάρει τη στράτα του γυρισμού.<br /><br /><strong>Όταν γνωρίσουμε το Χριστό αργά , δηλ. ενώ τα παιδιά μας έχουν ήδη μεγαλώσει , τι πρέπει να κάνουμε για να τα βάλουμε στο δρόμο του Θεού</strong>;<br />Εδώ μόνο η προσευχή φέρνει αποτέλεσμα. Πρέπει να ζητήσουμε από το Θεό με πολλή πίστη έλεος γι’αυτά τα παιδιά , που δεν ευθύνονται για την απιστία τους. Να αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη είναι μόνο δική μας , να ταπεινωθούμε και να μετανοήσουμε ειλικρινά και ο Θεός θα βοηθήσει. Έχει Εκείνος τον τρόπο του. Όλο και κάποιο σωσίβιο θα τους ρίξει για να σωθούν.<br /><br />Από το βιβλίο: "Υπάιθριο Αρχονταρίκι"<br />Καταγραφή διδαχών του π. Παϊσίου<br />του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτσηdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-81996638490276713782007-01-12T10:49:00.000-08:002007-01-12T10:53:58.149-08:00Η ευχή των γονέωνΗ ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά. Για αυτό φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ , μέχρι πού έφθασε , για να πάρη την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε! Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε: « Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή ». Να , και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. « Γέροντα , η μάνα μου αδιαθέτησε , μου λέει , και ήρθα να την<br />δω ». Τρεις μήνες δεν πέρασαν , τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. « Πώς πάλι εδώ;» , τον ρωτάω. « Έμαθα , μου λέει , πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της , γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου ». Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα , για να φιλήση το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει , που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το χαρίση στην εκκλησία. Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλη κατά κάποιον τρόπο. Για μένα είναι φάρμακο μια τέτοια ψυχή. Είναι σαν να είμαι στην έρημο Σαχάρα και να βρίσκω ξαφνικά λίγο νερό. Αυτά χάνονται σιγά-σιγά.Ένας άλλος ήρθε μια μέρα με κλάματα στο Καλύβι. « Πάτερ , με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες , στεναχώριες , η δουλειά μου δεν πάει καλά », μου είπε. « Κι εσύ δεν θα ήσουν εντάξει » του λέω. Δεν μπορεί η μάνα σου άδικα να σε καταράστηκε ». « Ναι , μου λέει. Ήμουν κι εγώ ». « Να πας να ζητήσης συγχώρηση από την μάνα σου », του λέω. « Θα πάω , Πάτερ , μου λέει. Δώσε μου την ευχή σου ». « Την ευχή μου την έχεις , του είπα , αλλά να πάρης και την ευχή της μάνας σου ». « Δύσκολο να μου δώση την ευχή<br />της », μου λέει. « Να πας , κι αν δεν σου την δώση , να της πης: “ Μου είπε ένας Γέροντας πως κι εσύ θα παραδώσης ψυχή ”. Πήγε , και η μάνα του του ευχήθηκε: “Παιδί μου, να έχης την ευλογία του Αβραάμ! ”.Ήρθε μετά από λίγο καιρό στο Όρος με βυσσινάδες , με λουκούμια. Ήταν γεμάτος χαρά. Τα παιδιά του ήταν καλά , η δουλειά του πήγαινε καλά. Συνέχεια βούρκωνε και μου έλεγε: « δόξα τω Θεώ ». Άλλαξε η ζωή του και μιλούσε όλο πνευματικά. Πόσο μάλλον όταν κανείς έχη εξ αρχής σεβασμό προς τους γονείς! Πώς να μην έχει την ευλογία του Θεού;<br /><br />Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ΄<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-54081549822332784202007-01-12T10:38:00.000-08:002007-01-12T10:45:59.881-08:00Η υπομονή χαριτώνει τον άνθρωπο<strong>Γέροντα , πως μπορείς να αντιμετωπίσης τον άλλον , όταν είναι νευριασμένος;</strong><br />Με την υπομονή!<br /><strong>Και αν δεν έχης ;</strong><br />Να πας να αγοράσης! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ! Κοίταξε , όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος , ό,τι και να του πης , δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσης και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρη ο άλλος , θα ηρεμήση και θα μπορέσης μετά να συνεννοηθής μαζί του. Βλέπεις , και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχη μπουνάτσα. Κάνουν υπομονή , ώσπου να καλωσυνέψη ο καιρός.<br /><br /><strong>Που οφείλεται , Γέροντα , η ανυπομονησία των ανθρώπων;</strong><br />Στην πολλή εσωτερική τους ειρήνη! Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων την κρέμασε στην υπομονή. « Ο υπομείνας εις τέλος , σωθήσεται » , λέει το Ευαγγέλιο. Για αυτό δίνει δυσκολίες , διάφορες δοκιμασίες , για να ασκηθούν στην υπομονή οι άνθρωποι. Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Για να υπομείνης τον άλλον πρέπει να τον πονέσης. Και βλέπω πως με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνωνται αρνιά. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό τα πράγματα εξελίσσονται ομαλά και πνευματικά. Μια φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου , είχα δει στην Κόνιτσα μια γυναίκα που έλαμπε το πρόσωπο της . Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Μετά θυμήθηκα ποια ήταν. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου. Μια κουβέντα να του έλεγαν οι νοικοκυραίοι , λ.χ. « μαστρο-Γιάννη , μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι; » , γινόταν θηρίο. « Εμένα θα μου κάνης τον δάσκαλο; », τους έλεγε. Έσπαζε τα εργαλεία του , τα πετούσε και έφευγε. Αφού παρατούσε την δουλειά του και τα έσπαζε όλα σε ξένα σπίτια , καταλαβαίνεις στο σπίτι του τι έκανε! Αυτή λοιπόν ήταν του μαστρο- Γιάννη η γυναίκα. Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μέρα να καθήσης , και αυτή ζούσε μαζί του. Κάθε μέρα περνούσε μαρτύριο , και όμως όλα τα αντιμετώπιζε με πολλή καλωσύνη και έκανε υπομονή. Επειδή ήξερα την κατάσταση στο σπίτι, όταν την συναντούσα , την ρωτούσα: « Τι κάνει ο κυρ- Γιάννης; Δουλεύει; ».<br />« Ε , πότε δουλεύει , πότε κάθεται λιγάκι! » , μου έλεγε. « Πως τα περνάτε; ».<br />« Πολύ καλά , πάτερ! », μου έλεγε. Και το έλεγε με την καρδιά της. Δεν υπολόγιζε που έσπαζε τα εργαλεία του – και αξίας εργαλεία – ούτε που αναγκαζόταν η καημένη να ξενοδουλεύη , για να τα βγάλουν πέρα. Βλέπετε με πόση υπομονή , με πόση καλωσύνη και με πόση αρχοντιά τα αντιμετώπιζε όλα! Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Για αυτό ο Θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπό της. Μεγάλωσε και τα πέντε παιδιά της και έγιναν πολύ καλά παιδιά . Μπόρεσε και κράτησε και τα παιδιά της.<br /><strong>Γέροντα , πως μπορούσε να δικαιολογή τον άνδρα της;</strong><br />Με έναν καλό λογισμό: « Άνδρας μου είναι , έλεγε , θα πη και καμιά κουβέντα. Και εγώ , αν ήμουν στην θέση του , μπορεί να έκανα τα ίδια ». Εφήρμοζε το Ευαγγέλιο , για αυτό ο Θεός της έστελνε την Θεία Χάρη Του. Και αν κοσμικοί άνθρωποι κάνουν υπομονή και χαριτώνονται , πόσο μάλλον πρέπει να κάνουμε υπομονή εμείς οι μοναχοί , που έχουμε όλες τις προϋποθέσεις , όλες τις δυνατότητες για πνευματική ζωή! Όπως έχω καταλάβει , τα μεγαλύτερα σκάνδαλα , όχι μόνο στις οικογένειες αλλά και στα κράτη , γίνονται από τιποτένια πράγματα. Στην οικογένεια πρέπει ο ένας να ταπεινώνεται στον άλλον , να μιμείται τις αρετές του , αλλά και να δέχεται τις ιδιοτροπίες του. Για μια τέτοια αντιμετώπιση πολύ βοηθάει να σκέφτεται κανείς ότι ο Χριστός θυσιάσθηκε για τις αμαρτίες μας και μας ανέχεται όλους , δισεκατομμύρια ανθρώπους , αν και είναι αναμάρτητος – ενώ εμείς , όταν ταλαιπωρούμαστε από τις ιδιοτροπίες των άλλων , εξοφλούμε αμαρτίες. Τα οικονομάει έτσι ο Καλός Θεός , ώστε ο ένας , με το χάρισμα που έχει , να βοηθάη τον άλλον , και , με το κουσούρι που έχει , να ταπεινώνεται στον άλλον. Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τα χαρίσματά του , αλλά έχει και μερικά κουσούρια και πρέπει να αγωνίζεται για να τα κόψη. Έδωσα ένα ξεσκόνισμα σε κάποιον! Να δήτε υπακοή που του κάνει η γυναίκα του , αν και έχει πολλές ικανότητες! Μπροστά της εκείνος είναι ένα παιδί. Αυτή , με την υπακοή που κάνει , συνέχεια δέχεται , αποθηκεύει , θεία Χάρη , ενώ εκείνος με τον εγωισμό του συνέχεια διώχνει την θεία Χάρη και αδειάζει. Τελικά ποιος είναι κερδισμένος; Βλέπεις , το μυστικό είναι η ταπείνωση. Όλη η βάση εκεί είναι. Υπακοή και ταπείνωση. Αν εκείνος αναγνώριζε την αδυναμία του και ζητούσε βοήθεια από τον Θεό , θα ερχόταν και σε αυτόν η θεία Χάρις.<br /><br />Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ`<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-23237708946832612612007-01-12T10:31:00.001-08:002007-01-12T10:34:41.169-08:00Άγχος και εργασία<strong>Γέροντα, πολλοί, όταν επιστρέφουν σπίτι από την δουλειά, είναι εκνευρισμένοι.</strong><br />Εγώ συνιστώ στους άνδρες , μετά την δουλειά τους , αν βρίσκουν καμμιά εκκλησία ανοιχτή , να μπαίνουν να ανάβουν ένα κερί , να μένουν μέσα δέκα-δεκαπέντε λεπτά ή να κάθωνται σε κάποιο πάρκο να διαβάζουν ένα κομματάκι από το Ευαγγέλιο , για να γαληνεύουν λίγο , και ύστερα να πηγαίνουν στα σπίτια τους ήρεμοι και χαμογελαστοί , και όχι να πηγαίνουν εκνευρισμένοι και να στήνουν τον καυγά. Να μη μεταφέρουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην δουλειά τους μέσα στο σπίτι. Να τα αφήνουν έξω από την πόρτα.<br /><br /><strong>Γέροντα , </strong><strong>μερικοί όμως είναι και κάπως δικαιολογημένοι, γιατί η ευθύνη που έχουν στην δουλειά τους γεμίζει άγχος.</strong><br />Τους γεμίζει άγχος , γιατί δεν βάζουν και τον Θεό στις υποθέσεις τους. Ο τεμπέλης που λέει « ε , έχει ο Θεός… » , είναι καλύτερος από αυτούς. Εγώ προτιμώ να είναι κανείς υπάλληλος , να κάνη σωστά και με φιλότιμο την δουλειά του , αλλά να απλοποιή την ζωή του, να περιορίζεται στα απαραίτητα και να έχη ήσυχο το κεφάλι του , παρά να είναι εργοστασιάρχης και να είναι συνέχεια « αχ και βαχ », γιατί συνήθως είναι χρεωμένος. Μπαίνει και η υπερηφάνεια, « θα πάρω τόσο δάνειο, να παρουσιάσω κι αυτό και το άλλο, για να τακτοποιηθώ καλύτερα… » , και μετά πέφτει έξω, χρεοκοπεί , οπότε μετά πλειστηριασμός κ.λ.π.Ύστερα πολλοί στην εργασία τους δεν δουλεύουν το μυαλό τους , κουράζονται άσκοπα, και δουλειά δεν βγάζουν. Δεν μπορούν μετά να ανταποκριθούν και τους πιάνει άγχος. Κάποιος λ.χ. θέλει να μάθη μια τέχνη και, επειδή δεν προσέχει, χρόνια πάει-έρχεται, χωρίς να κάνει προκοπή, γιατί δεν δουλεύη το μυαλό του. Πρέπει να δη τι του χρειάζεται στην δουλειά του και να το προσθέση. Να, όταν δούλευα στον κόσμο σαν μαραγκός, είδα πώς για τα έπιπλα που έκανα μου χρειαζόταν και ένας τόρνος. Τι; να πήγαινα σε άλλον να μου το φτιάξη; Πήρα έναν τόρνο και έμαθα να τον δουλεύω. Στην συνέχεια είδα ότι χρειαζόταν να φτιάξω κυκλικές σκάλες. Κάθησα, θυμήθηκα και την γεωμετρία και την αριθμητική και έμαθα να τις φτιάχνω. Αν δεν δουλεύης το μυαλό, θα παιδεύεσαι. Θέλω δηλαδή να τονίσω πως πρέπει κανείς να δουλεύη το μυαλό του , γιατί επάνω στην δουλειά παρουσιάζονται ένα σωρό περιπτώσεις. Έτσι θα γίνη κανείς καλός τεχνίτης και από εκεί και πέρα θα ξέρη τι να κάνη και θα προχωράη. όλη η βάση εκεί είναι. Το μυαλό να γεννάη σε όλα. Αλλιώς ο άνθρωπος μένει υπανάπτυκτος και χάνει τον χρόνο του.<br /><br />Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ`<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-13183791664123636742007-01-12T10:04:00.000-08:002007-01-12T10:12:47.924-08:00Νοικοκυριό και πνευματική ζωή της μητέρας<strong>Γέροντα , πώς μπορεί μια νοικοκυρά να ρυθμίση τις δουλειές της , ώστε να έχη χρόνο και για προσευχή; Τι αναλογία δηλαδή πρέπει να υπάρχη ανάμεσα στην εργασία και στην προσευχή;</strong><br />Οι γυναίκες συνήθως δεν έχουν μέτρο στις δουλειές τους .Θέλουν συνέχεια να ανοίγουν δουλειές. Ενώ έχουν πολλή καρδιά και θα μπορούσαν να κάνουν πολύ καλό νοικοκυριό στην ψυχή τους , ξοδεύουν την καρδιά τους σε ασήμαντα πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα ποτήρι με ωραία σχέδια , με γραμμές κ.λ.π. Και αν δεν είχε γραμμές , την δουλειά του πάλι θα την έκανε. Εκείνες όμως πάνε στο κατάστημα και αρχίζουν: « Όχι , τις θέλω μέχρι εκεί τις γραμμές , όχι έτσι , όχι αλλιώς». Και αν έχη και κανένα λουλούδι , ε , τότε είναι που σκιρτά η καρδιά! Έτσι η γυναίκα καταστρέφει όλη τη δυναμικότητά της. Σπάνια θα βρης κανέναν άνδρα να δώση προσοχή σε κάτι τέτοια. Και αν ένα πορτατίφ είναι λ.χ. είναι καφέ η μαύρο , ούτε που το προσέχουν οι άνδρες. Αλλά η γυναίκα θέλει κάτι όμορφο , χαίρεται , δίνει ένα κομμάτι της καρδιάς της σε αυτό , άλλο κομμάτι σε κάτι άλλο , οπότε τι μένει για τον Χριστό; <br />Τα χασμουρητά από την κούρασή της στην ώρα της προσευχής. Όσο απομακρύνεται η καρδιά της γυναίκας από τα όμορφα , τόσο πλησιάζει τον Χριστό. Και όταν η καρδιά δοθή στον Χριστό , τότε έχει μεγάλη δύναμη! Είδα μια ψυχή αυτές τις μέρες που έχει αφεθή τελείως στον Θεό. Βλέπεις να καίη μέσα της μια γλυκιά φλόγα! Τα πάιρνη όλα στα ζεστά. Ήταν τελείως κοσμική , αλλά είχε καλή διάθεση και κάποια στιγμή τινάχθηκε η σπίθα μέσα της. Χρυσαφικά , λούσα , όλα τα πέταξε. Τώρα ζη με μια απλότητα! Αγωνίζεται , κάνει δουλειά πνευματική. Με τι θυσία κινείται! Ζήλεψε τους Αγίους με την καλή έννοια. Τι κομποσχοίνι , τι νηστείες κάνει , τι Ψαλτήρι διαβάζει! Φοβερό! Αυτή τρέφεται με την άσκηση τώρα.<br /><br /><strong>Γέροντα , μία μητέρα μου είπε: «Είμαι αδύναμη σωματικά και κουράζομαι πολύ. Ούτε τις δουλειές προλαβαίνω να κάνω , ούτε μου μένει χρόνος για προσευχή».</strong><br />Να απλοποιήση την ζωή της , για να της μένη χρόνος και για προσευχή. Με την απλότητα μια μητέρα μπορεί να κάνη πολλή προκοπή. Αν μια μάνα έχει απλοποιήσει τη ζωή της , αλλά κοπιάζει , γιατί έχει πολλά παιδιά , δικαιούται να πη «κουράζομαι». Αν όμως χάνη το χρόνο της κοιτάζοντας πώς θα παρουσιάση τακτοποιημένο το σπίτι της στους ξένους , τότε τι να πη κανείς; Μερικές μητέρες , για να τα έχουν όλα τακτοποιημένα στο σπίτι , περιορίζουν ασφυκτικά τα παιδάκια και δεν τα αφήνουν να μετακινήσουν μια καρέκλα ή ένα μαξιλάρι. Τους επιβάλουν στρατιωτική πειθαρχία , και έτσι τα παιδιά , ενώ γεννιούνται κανονικά , μεγαλώνουν δυστυχώς βλαμμένα. Ένας μυαλωμένος άνθρωπος , αν δη σε ένα σπίτι που έχει πολλά παιδιά όλα τα πράγματα στην θέση τους , θα βγάλη συμπέρασμα ότι ή τα παιδιά είναι βλαμμένα ή η μάνα είναι βάρβαρη και επιβάλλει στρατιωτική πειθαρχία . Υπάρχει φόβος στην ψυχή των παιδιών , γι´ αυτό πειθαρχούν. Μια φορά είχα πάει σε ένα σπίτι με πολλά παιδιά. Πόση χαρά μου έδωσαν αυτά τα παιδάκια με τις παιδικές αταξίες τους , που χαλούσαν την κοσμική τάξη. Αυτό είναι η μεγαλύτερη αταξία , που κουράζει πολύ τον σημερινό άνθρωπο. Παλιά δεν υπήρχαν πνευματικά βιβλία , για να βοηθηθούν οι μητέρες με την μελέτη. Τώρα υπάρχουν ένα σωρό Πατερικά , ένα σωρό μεταφράσεις , αλλά δυστυχώς οι περισσότερες μητέρες ή ασχολούνται με κάτι χαζά ή εργάζονται , για να τα βγάλουν πέρα. Η μάνα καλύτερα είναι να ασχολήται με την ανατροφή των παιδιών , παρά να καταπιάνεται σχολαστικά με το νοικοκυριό , με τα άψυχα πράγματα. Να τους μιλάη για τον Χριστό , να τους διαβάζη βίους Αγίων. Παράλληλα να ασχολήται και με το ξεσκόνισμα της ψυχής της , για να λαμποκοπάη πνευματικά. Η πνευματική ζωή της μητέρας θα βοηθήση αθόρυβα και τις ψυχές των παιδιών της . Έτσι και τα παιδιά θα ζουν χαρούμενα, και εκείνη θα είναι ευτυχισμένη , γιατί μέσα της θα έχη τον Χριστό. Αν η μάνα δεν ευκαιρή ούτε ένα «Τρισάγιο» να πη , πώς θα αγιασθούν τα παιδιά της;<br /><br /><strong>Και όταν, Γέροντα , μια μάνα έχη πολλά παιδιά και πολλές δουλειές;</strong> Όταν κάνη τις δουλειές στο σπίτι , δεν μπορεί συγχρόνως να προσεύχεται; Εμένα η μητέρα μου μου έμαθε να λέω την ευχή. Όταν σαν παιδιά κάναμε καμμιά αταξία και πήγαινε να θυμώση , την άκουγα που έλεγε: « Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησόν με». Όταν έβαζε το ψωμί στο φούρνο έλεγε: « Εις το όνομα του Χριστού και της Παναγίας». Και όταν ζύμωνε και όταν μαγείρευε , πάλι έλεγε συνέχεια την ευχή. Έτσι αγιαζόταν και το ψωμί και το φαγητό που έκανε , αγιάζονταν και αυτοί που το έτρωγαν. Πόσες μητέρες που είχαν αγία ζωή είχαν και αγιασμένα παιδιά! Να , η μητέρα του Γέροντα Χατζη-Γεώργη. Ακόμα και το γάλα αυτής της ευλογημένης μάνας , που θήλαζε ο Γαβριήλ –το κατά κόσμον όνομα του Γέροντα Χατζη-Γεώργη ήταν ασκητικό! Είχε αποκτήσει δύο παιδιά και ύστερα ζούσαν με το σύζυγό της εν παρθενία , αγαπημένοι σαν αδέλφια. Είχε ασκητικό πνεύμα από μικρή , γιατί είχε αδελφή μοναχή , ασκήτρια , την οποία επισκεπτόταν και αργότερα με τα παιδιά της . Ο πατέρας του Γαβριήλ ήταν και αυτός ευλαβής και ασχολούνταν με το εμπόριο, γι´ αυτό τον περισσότερο καιρό τον περνούσε στα ταξίδια. Αυτό έδινε την ευκαιρία στην μητέρα του να ζη απλά , να μη «μεριμνά και τυρβάζη περί πολλά», να τον παίρνη μαζί της και να αγρυπνή με άλλες γυναίκες πότε στις σπηλιές και πότε στα εξωκκλήσια. Γι´ αυτό μετά έφτασε σε τέτοια μέτρα αγιότητος. Η ευλάβεια της μητέρας έχει μεγάλη σημασία. Αν η μητέρα έχει ταπείνωση , φόβο Θεού , τα πράγματα μέσα στο σπίτι πάνε κανονικά. Γνωρίζω νέες μητέρες που λάμπει το πρόσωπό τους , αν και δεν έχουν από πουθενά βοήθεια. Από τα παιδιά καταλαβαίνω σε τι κατάσταση βρίσκονται οι μητέρες.domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-46870796515408129782007-01-11T06:09:00.000-08:002007-01-11T06:13:15.534-08:00ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ« Ο θηλασμός και η αγκαλιά της μάνας αποτελούν προϋποθέσεις φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών. »<br /><br />« Να ξέρατε τι κακό που κάνει η τηλεόραση! »<br /><br />« Τα πατρικά χάδια στα παιδιά δημιουργούν αυτοπεποίθηση και βοηθούν στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής. »<br /><br />« Μην κουρδίζετε το ρολόι τέρμα, μήπως σπάση το ελατήριο. Έτσι και με τα παιδιά, μόλις βλέπετε ότι ζορίζονται , να χαλαρώνετε το σφίξιμο. »<br /><br />« Το ζευγάρι πρέπει να έχη κοινό πνευματικό. »<br /><br />« Αν δεν γυρίσετε όλη η οικογένεια το κουμπί ( τη συχνότητα ) στην Εκκλησία , δεν πρόκειται να συνεννοηθήτε . »<br /><br />« Η εγκράτεια και η αγνότης των νέων θα λογισθή ως μαρτύριο συνειδήσεως .»<br /><br />« Γέροντα , ποιος πρέπει να κάνη τις δουλειές στο σπίτι; - « Όποιος προλάβη πρώτος! » .<br /><br />« Εσείς να ζητάτε να γίνεται το θέλημα του Θεού και όλα θα πάνε καλά . »<br /><br />« Η εγκράτεια, ο αλληλοσεβασμός και η προσευχή των γονέων αποθησαυρίζονται στα παιδιά . »<br /><br />« Αν δεν θηλάζουν οι μάνες τα παιδιά τους , θα θηλάζουν αργότερα τα παιδιά από τα μπουκάλια με τα ναρκωτικά. »<br /><br />« Να προσέχης στη ζωή σου και να διαλέγης ως φίλους σου τους ενάρετους. »<br /><br /><br />Από το βιβλίο: « ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ »<br />Eκδόσεις: ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-29336867150550683002007-01-11T06:06:00.000-08:002007-01-11T06:08:36.361-08:00Ο πόνος για τον πλησίον βοηθάει την οικογένειαΌσο πιο πολλά αγαθά αποκτούν σήμερα οι άνθρωποι , τόσο πιο πολλά προβλήματα έχουν. Ούτε τον Θεό ευχαριστούν για τις ευεργεσίες Του ,ούτε την δυστυχία των συνανθρώπων τους βλέπουν, για να κάνουν καμιά ελεημοσύνη. Σπαταλούν και δεν σκέφτονται τον άλλον που δεν έχει να φάει. Πώς να έρθη μετά η Χάρις του Θεού; Εδώ και οικογενειάρχης να είναι κανείς , πρέπει από κάπου να κόβει και να οικονομάη κάτι, για να κάνη κάποια ελεημοσύνη. Να πη στην γυναίκα του και στα παιδιά του ότι στο τάδε μέρος υπάρχει κάποιος άρρωστος εγκαταλελειμμένος ή κάποια φτωχή οικογένεια που έχει μεγάλη ανάγκη. Εάν δεν έχουν χρήματα να του δώσουν , ας τους πη: « Ας δώσουμε τουλάχιστον ένα χριστιανικό βιβλίο ,αφού έχουμε πολλά » . Δίνοντας σε αυτούς που έχουν ανάγκη , κάνει καλό και στον εαυτό του αλλά και στην οικογένειά του.Εκεί στη Ρωσία οι καημένοι οι πιστοί πόσο στερούνται! Έδωσα μια φορά σε έναν Ρώσο παπά ένα κουτάκι λιβάνι και του είπα: « Ένα φτωχό δώρο ».<br />« Φτωχό είναι αυτό; μου λέει. Τα λιβάνια τα δικά μας είναι βήχα-βήχα ».<br />Κι εδώ στην Ελλάδα πόσο ταλαιπωρούνται οι πρόσφυγες! Στην Χαλκιδική είδα κάποιον πρόσφυγα που έστρωνε σχιστόπλακες και έπαιρνε τριακόσιες δραχμές το τετραγωνικό μέτρο και έλεγε: « Δόξα Σοι ο Θεός ,που έχουμε ψωμί ». Για αυτό , όταν μου είπε ένας εργολάβος ότι μέσα στην δουλειά φορτώνεται αμαρτίες ,του είπα: « Αν φορτωθής αυτούς τους πρόσφυγες και τους οικονομήσης , θα ξεφορτωθής από τις αμαρτίες σου. Δεν έχουν πού να μείνουν. Εν συγκρίσει με αυτούς εσύ είσαι Ωνάσης ». Ο Θεός , για να ασκήσουμε τις αρετές , επέτρεψε να υπάρχουν οι άρρωστοι, οι φτωχοί κ.λ.π. Μπορούσε και τους αρρώστους και τους φτωχούς , όλους να τους οικονομήση , αλλά τότε θα είχαμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ενάρετοι. Θα λέγαμε λ.χ. ότι είμαστε ελεήμονες , χωρίς να είμαστε, ενώ τώρα τα έργα μας φανερώνουν τις αρετές μας. Δόξα τω Θεώ , υπάρχουν άνθρωποι που θυσιάζονται για τον συνάνθρωπό τους.<br /><br />Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ`<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-31388887888782978962007-01-11T03:33:00.000-08:002007-01-11T03:36:36.719-08:00Για μια αρμονική οικογένεια<strong>Στη διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού</strong><br /><strong></strong><br />Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είναι πολύ στενοχωρημένος , γιατί δεν συμφωνεί με την γυναίκα του. Είδα όμως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάμεσά τους. Έχει ένα εξόγκωμα αυτός , κάποιο άλλο η γυναίκα του , και δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Χρειάζονται λίγο πλάνισμα. Πάρε δυό σανίδες απλάνιστες. Η μία έχει σ αυτό το σημείο έναν ρόζο, η άλλη σ εκείνο το σημείο και , αν πας να τις ενώσης , μένει ένα κενό ανάμεσά τους. Άμα όμως πλανίσης λίγο την μία από εδώ, λίγο την άλλη από εκεί , αλλά με την ίδια πλάνη, αμέσως εφάπτονται. Μου λένε μερικοί άνδρες:<br />« Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου. Είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη , άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δε θα μπορούσε να οικονομήση μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα , για να μπορούν να ζουν πνευματικά;». « Δεν καταλαβαίνετε , τους λέω , ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλλοίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες! Σκεφθήτε τι θα γινόταν , αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι. Ή , αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες , θα κοιμόσασταν όρθιοι! Αν ήσασταν τσιγγούνηδες, θα ταιριάζατε μεν, αλλά θα πηγαίνατε και οι δύο στην κόλαση. Αν πάλι ήσασταν απλοχέρηδες , θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι; Θα το διαλύατε , και τα παιδιά σας θα γύριζαν στους δρόμους, Ένα στραβόξυλο , αν πάρη ένα στραβόξυλο , ταιριάζουν μεταξύ τους –έτσι δεν είναι;- θα σκοτωθούν όμως σε μια μέρα! Γι αυτό , τι γίνεται; Οικονομάει ο Θεός ένας καλός να πάρη ένα στραβόξυλο , για να βοηθηθή , γιατί μπορεί να είχε καλή διάθεση , αλλά να μην είχε βοηθηθή από μικρός». Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δημιουργηθή μια αρμονική οικογένεια , γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο και το γκάζι, για να προχωρήση, αλλά και το φρένο , για να σταματήση. Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένο , δεν θα κουνιόταν, και αν είχε μόνον ταχύτητες , δεν θα μπορούσε να σταματήση. Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε , γι αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι. Αν συμβή κάτι στο σπίτι , και οι δύο τα χάνουν και αρχίζουν: « Ωχ, τι πάθαμε!» ο ένας, «ωχ , τι πάθαμε!» ο άλλος. Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθή πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τονώση λίγο. «Για στάσου, να του πη, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα. Και στην αγωγή των παιδιών , όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες , μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο , ο άλλος λέει: « Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα στρυμώξουν και οι δύο , θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα , πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία. Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας να βοηθάη τον άλλο με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό , θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό. Τρως, ας υποθέσουμε, πολλά σταφύλια, θέλεις και λίγο τυρί, για να κόψη την γλύκα. Ή τα λάχανα, άμα είναι πολύ πικρά, δεν τρώγονται. Το λίγο πικρό όμως βοηθάει, όπως και το λίγο ξινό. Αλλά , αν όποιος είναι ξινός λέη: « Να γίνετε όλοι ξινοί σαν εμένα» , όποιος είναι πικρός λέη: « να γίνετε όλοι πικροί», και ο άλλος που είναι αλμυρός λέη: «όλοι να γίνετε αλμυροί» , τότε δεν γίνεται χωριό.domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-61543814037006977602007-01-08T05:07:00.000-08:002007-01-08T05:11:13.371-08:00Οι πολύτεκνες οικογένειεςΟ Θεός αγαπάει και φροντίζει ιδιαίτερα τους πολύτεκνους. Σε μια μεγάλη οικογένεια δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν κανονικά , εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί βοηθάει το άλλο. Η μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα της , το δεύτερο παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.λ.π.<br />Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης. Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια. Για αυτό , όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δυο παιδιά , οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν πως θα τα μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν να μην τους λείψη τίποτε , οπότε τα παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως. Πάρε μια κοπέλα μοναχοκόρη που τα έχει όλα. Έχει την υπηρέτρια που θα της φέρει το φαγητό στην ώρα του , που θα της νοικοκυρέψη το δωμάτιό της κ.λ.π. Η υπηρέτρια πληρώνεται , αλλά καλλιεργείται κιόλας , γιατί δίνεται, προσφέρει, ενώ αυτή , αν δεν κάνη καμιά θυσία ,μένει κούτσουρο , ακαλλιέργητη. Εγώ συνιστώ στους νέους να πάρουν σύζυγο από πολύτεκνη οικογένεια , γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν με οικονομική δυσκολία συνηθίζουν στη θυσία , επειδή σκέφτονται πώς να βοηθήσουν τους γονείς. Αυτό σπάνια το συναντάς στα καλομαθημένα παιδιά. Αλλά και οι πολύτεκνοι γονείς έχουν πλούσια καρδιά. Θυμάμαι , στην Κατοχή , ήταν στην γειτονιά μας ένα παιδάκι ορφανό που είχε μείνει τελείως μόνο του. Ένας φτωχός οικογενειάρχης , με δέκα παιδιά , το λυπήθηκε , το πήρε σπίτι του και το μεγάλωσε και αυτό μαζί με τα δικά του παιδιά. Και ξέρετε έπειτα τι ευλογίες είχε από τον θεό! Θα τον άφηνε ο Θεός αβοήθητο με τέτοιο φιλότιμο που είχε; Ένας πολύτεκνος μπορεί στις αρχές να αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση.<br />Να σας πω για μια περίπτωση:<br />Ένας οικογενειάρχης , που είχε έξι παιδιά , μου είπε μια φορά να κάνω προσευχή να φωτίζη ο Θεός τους νοικοκυραίους να μην τον βγάζουν από το σπίτι. Δυστυχώς πολλοί ιδιοκτήτες, ενώ νοικιάζουν το σπίτι σε οικογένειες με δυο ανθρώπους και πέντε σκύλους ή γατιά να το μουρνταρεύουν , δεν θέλουν οικογένειες με πολλά παιδιά ,για να μην τους χαλάσουν δήθεν το σπίτι τους. Αυτός λοιπόν ο οικογενειάρχης είχε κουραστή ο καημένος να τον διώχνη ο ένας ιδιοκτήτης , να μην του νοικιάζη το σπίτι του ο άλλος και να μεταφέρει τα παιδάκια του και τα πράγματά του από σπίτι σε σπίτι με πολλή αγωνία. Εργαζόταν σκληρά , οικονομούσε τα απαραίτητα για την οικογένειά του και δεν έκανε παζάρια για το ενοίκιο , αρκεί να τον άφηναν οι ιδιοκτήτες να μείνη λίγα χρόνια , για να μην ταλαιπωρούνται με τις μετακομίσεις. Όταν τα άκουσα αυτά , τον πόνεσα και του είπα: « Μη στεναχωριέσαι . Ο Θεός έχει στον λογαριασμό Του και τα δικά σου παιδιά. Αυτός είναι ο Δημιουργός που δίνει στα παιδιά το κυριώτερο ,την ψυχή , ενώ εσύ με την σύζυγο , σαν συνδημιουργοί , δίνετε το σώμα . Επομένως ο Θεός ενδιαφέρεται ποιο πολύ από σας για τα παιδιά σας » . Δεν πέρασαν δυο-τρεις μήνες , έρχεται χαρούμενος και μου λέει: « Δόξα τω Θεώ, ο Θεός μου οικονόμησε και σπίτι , και μου περισσεύουν και αρκετά χρήματα ». Τον ρώτησα τι συνέβη και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό: « Πηγαίνοντας για το χωριό μου, κάθησα λίγο στο πρακτορείο , μέχρι να έρθη η ώρα να φύγη το λεωφορείο. Με πλησιάζει λοιπόν ένας λαχειοπώλης και μου λέει να πάρω λαχεία. Εγώ , επειδή είχα την αρχή ως Χριστιανός να μην παίρνω λαχεία , του είπα ότι δεν ήθελα. Όταν όμως είδα τον λαχειοπώλη να φεύγη , σκέφτηκα μήπως είχε μεγάλη ανάγκη , για αυτό τον φώναξα πάλι και έβγαλα χρήματα να του πληρώσω ένα λαχείο , χωρίς να το πάρω. Μα ο λαχειοπώλης ήταν φιλότιμος και δεν το δέχθηκε αυτό. Πάλι στενοχωρήθηκα και , επειδή ήθελα να τον βοηθήσω , του είπα: « Δώσε μου ένα λαχείο. Ίσως μου χρειασθή ». Και αγόρασα ένα λαχείο με σκοπό να χαρή ο άλλος και εγώ να στενοχωρηθώ και λίγο , που παρέβηκα το τυπικό μου. Εκείνο λοιπόν το λαχείο κέρδισε ένα μεγάλο ποσό , αγόρασα και σπίτι , μου περίσσεψαν και χρήματα , για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Έμαθα και που έμενε ο λαχειοπώλης και πήγα αθόρυβα και του άφησα στην θυρίδα του έναν φάκελο με αρκετά χρήματα , επειδή ήξερα πως δεν θα τα δεχόταν , εάν του τα έδινα στα χέρια » . Είναι φοβερό πως ενεργεί στους φιλότιμους η αγάπη του Θεού !<br /><br />Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»<br />ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ<br />ΛΟΓΟΙ Δ´<br />ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ<br />«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»<br />ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-77265213716704835142007-01-08T04:42:00.000-08:002007-01-08T05:00:32.948-08:00Οικογενειακώς εις την ΕκκλησίανΟ θείος Χρυσόστομος , ο μέγας αυτός παιδαγωγός , λέγει διά τους οικογενειάρχας , όταν μεταβαίνωσιν εις την εκκλησίαν να συμπαραλαμβάνωσι και τα μωρά τους . Να μη τα λυπούνται και τα αφήνωσι να κοιμώνται , είτε<br />διότι είναι λίαν πρωί , είτε διότι είναι χειμών ή βροχερός ο καιρός ή είναι θέρος και ο ύπνος των είναι γλυκύς. Αλλά να ξυπνώσιν και να συμπαραλαμβάνωσι εις την Εκκλησίαν , ίνα βλέπουσι και αυτά και ασπάζονται τας Αγίας Εικόνας , του Κυρίου μας , της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων και ίνα ακούωσιν τους θείους λόγους και εθίζονται , από της παιδικής ηλικίας τους , να προσέρχωνται εις την Εκκλησίαν του Χριστού. Διότι εις την ηλικίαν αυτήν η ψυχή των παιδιών είναι εύπλαστος , ως εκ σφραγίδος , εις τον νουν των . Εθίζονται δε απ´αρχής εις την αρετήν , η δε συνήθεια , συν τω χρόνω , καθίσταται έξις και<br />έξις , δευτέρα φύσις , η οποία μέχρι και του βαθεός γάρατος ακόμη , θα τα οδηγή τακτικώς εις την Εκκλησίαν του Χριστού , δια να εργάζονται εις την αρετήν, και διά να προκόπτουν εις παν αγαθόν.<br /> <br />Από το βιβλίο « Εν Εκκλησίαις ευλογείτε τον Θεόν »<br />του Δ. Παναγόπουλουdomna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-82326494966210561772007-01-07T13:33:00.000-08:002007-01-07T13:37:12.814-08:00Οι οικογένεια σήμερα<strong>Μ.Μ : Γέροντα , υπάρχει πολύς κόσμος – σύζυγοι , πατέρες , μητέρες- που διψούν να ακούσουν από σας τους Γεροντάδες του Αγίου Όρους συμβουλές που αφορούν στην οικογένεια.</strong><br /><strong>Γέροντας Ιωακείμ:</strong> Έχω απέραντη αγάπη και σεβασμό στην οικογένεια. Μα κι εμείς οι καλόγεροι , δεν βγήκαμε από τις πέτρες. Έχουμε κι εμείς μάνα και πατέρα. Στα χρόνια βέβαια τα δικά μου ήτο διαφορετική η οικογένεια , αλλοιώτικο το σπίτι. Δυστυχώς σήμερα η οικογένεια είναι μεγαλύτερος σταυρός από ότι ο Μοναχισμός. Κάποτε λέγαμε « βαριά η καλογερική » . Τώρα μπορούμε να πούμε « ασήκωτος ο γάμος » . Μεγάλος σταυρός , μεγάλη αγωνία να είναι κανείς σήμερα οικογενειάρχης. Στα χρόνια αυτά τα δύσκολα, τα μπερδεμένα, οπότε επικρατεί σύγχυση και σκοτάδι , είναι πολύ δύσκολη υπόθεσις η οικογένεια. Θα τολμούσα να αποκαλέσω τους γονείς όχι απλώς μάρτυρες , αλλά μεγαλομάρτυρες. Αυτό που έχω να τους πω , είναι τα μάτια σας δεκατέσσερα! Άπειροι οι κίνδυνοι ,άπειρες οι παγίδες. Φωτιά , καμίνι , φαρμάκι. Αλίμονο, γιατί θα δώσουν λόγο στον Θεόν για τα παιδιά τους. Δεν λέω να μην κάνουν παιδιά. Άπαγε της βλασφημίας. Η τεκνογονία σώζει την γυναίκα. Αλλά είτε λίγα παιδιά κάνετε, είτε πολλά , τα μάτια σας δεκατέσσερα , να μην πάρουν τον κακό δρόμο , της καταστροφής. Όσοι γονείς δεν είναι μέσα στην Εκκλησία , καταστρέφουν τα παιδιά τους. Η μόνη σιγουριά και μόνη ασφάλεια που έμεινε για την οικογένεια σήμερα , είναι η Εκκλησία. Όσοι δεν ανήκουν ή ανήκουν τυπικά στην Εκκλησία , χάνουν. Χάνουν τα πάντα. Όσοι είναι μέσα ουσιαστικά , κερδίζουν. Αυτοί είναι οι δυνατοί άνθρωποι. Από την πείρα μου το λέω αυτό , από τα περιστατικά που έρχονται στο πετραχήλι μου. Άνθρωποι επίσης που δεν ζουν αρμονικά μεταξύ τους – και είναι δυστυχώς , συχνό αυτό το φαινόμενο- καταστρέφουν τα παιδιά τους. Να ξέρατε τι κακή επίδραση έχουν η γκρίνια , η διχόνοια , η ασυνεννοησία. Το σήμα κατατεθέν της σημερινής οικογένειας είναι η ασυνεννοησία. Ό ένας λέει μαύρο και ο άλλος άσπρο. Τα καημένα τα παιδιά μπερδεύονται και βγαίνουν με ψυχολογικά προβλήματα. Άρρωστα βγαίνουν. Ιδίως τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών. Εν ονόματι του Ιησού Χριστού παρακαλώ , ικετεύω τους γονείς: Τα μάτια σας δεκατέσσερα στα παιδιά σας. Η οικογένεια , το σπίτι πρέπει να είναι μία κατ´οίκον εκκλησία. Να γίνονται προσευχές , να ανάβει η κανδήλα , να διαβάζεται ο λόγος του Θεού , να μη παραλείπεται ο εκκλησιασμός. Αν υπάρχουν όλα αυτά , αν υπάρχει η ευωδία του σταυρού , τότε στο σπίτι αυτό δεν θα μπει ο διάβολος !!!<br /><br />Από το βιβλίο « Γέροντες εν Άθω »<br />Μανώλης Μελινός<br />Σειρά « Πείρα Πατέρων 9 »domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2037067415749497431.post-28561677405967954392007-01-04T06:40:00.000-08:002007-01-10T07:42:34.451-08:00Η κατ´ οικόν εκκλησία<div align="left">Οι οικογένεια , είναι μια μικρή κατ´οικόν εκκλησία , γι´ αυτό πρέπει να είναι στερεωμένη στην ασάλευτη Πέτρα , που λέγεται : <em><strong>Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ !!!</strong></em><br />Το ξεκίνημα της , να γίνεται με έναν Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Γάμο , ο οποίος<br />είναι και ένα από τα επτά Μυστήρια της Αγίας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας . Η αγνότητα των μελλονύμφων είναι εντολή του Θεού και μεγάλη ευλογία. </div><div align="left">Συγχρόνως όμως και με έναν Πνευματικό Πατέρα Εξομολόγο , σαν Οδηγό , για να είναι σίγουρο , πως το « ταξίδι » του Γάμου που ξεκινούν και οι δύο σύζυγοι , θα είναι πετυχημένο , με σκοπό τον αγιασμό και την ολοκλήρωση της πνευματικής προσωπικότητας τους , που θα τους οδηγήσει στην σωτηρία και στην αιωνότητα . Γιατί και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της κοινής συβιώσεως και συνυπάρξεως τους.</div><div align="left">Ετσι με την υπακοή που θα κάνουν στον Πνευματικό τους Πατέρα και Οδηγό , θα αποφεύγουν και τις παγίδες που μας στήνει σε τούτο τον κόσμο ο αντίδικος της ψυχής μας και την συνυπάρξεως τους.</div><div align="left">Ετσι με την υπακοή που θα κάνουν στον Πνευματικό τους Πατέρα και οδηγό , θα αποφεύγουν και τις παγίδες που μας στήνει σε τούτο τον κόσμο ο αντίδικος της ψυχής μας , ο πονηρός σατάν.</div><div align="left">Θα ήταν όμως παράλειψη να μην τονισθεί ότι οι σύζυγοι πρέπει να έχουν υπομονή μεταξύ τους και να ανέχωνται ο ένας τον άλλον, γιατί έτσι θα αξιωθούν να αγιάσουν , και να κάνουν μια επιτυχημένη οικογένεια . </div><div align="left">Μας το λέει και ο ίδος ο Χριστός και ο Θεός μας , « ... <em>ο δέ υπομείνας εις τέλος ,</em> <em>ούτος σωθήται</em> » ( Ματθ. 10, 22 ) .</div><div align="left">Ετσι δε θα φτάνουν ποτέ σε χωρισμούς και διαζύγια που δεν ευαρεστούν καθόλου το Θεό , αλλά μόνο τον πονηρό , και συνήθως αυτός είναι η αιτία όλων των διαφωνιών και διενέξεων.</div><div align="left">Ας θυμηθούμε τι γράφει ο Απόστολος των εθνών Παύλος προς τους Γαλάτας , αλλά και προς όλους εμάς : « αλλήλων τά βάρη βαστάζετε και ούτως αναπληρώσατε τόν νόμον του Χριστού » ( Γαλ. 6, 2 ) , καθώς επίσης και προς τους Εβραίους οι οποίοι πίστευσαν στο Χριστό « ... <em>δι´ υπομονής τρέχομεν τόν</em> <em>προκείμενον ημίν αγώνα</em> » ( Εβρ. 12, 1 ).</div><div align="left">Βλέπετε , σε πόσα σημεία μας θυμίζει η Αγία Γραφή τη μεγάλη αρετή της υπομονής ; Ακόμη θα λέγαμε ότι η υπομονή είναι νόμος και εντολή του Θεού.</div><div align="left">Αυτήν όμως τη μεγάλη αρετή μπορούμε να την αποκτήσουμε μόνον πατώντας τον εγωισμό μας , αποφεύγοντας τις υπερβολικές και πολλές φορές , παράλογες απαιτήσεις και τα διάφορα λόγια , που δεν ωφελούν τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, είτε λέγονται αυτά ως αστεία είτε και σοβαρά. Επίσης πρέπει να διακατέχονται οι σύζυγοι από αγάπη και συμπαράσταση και όχι από αδιαφορία , γιατί και η αγάπη είναι εντολή του Θεού.</div><div align="left">Με αυτές τις βασικές προυποθέσεις , ξεκινώντας οι σύζυγοι και ζώντας ενσυνείδητη χριστιανική ζωή θα είναι ειρηνικοί , θα προοδεύουν πνευματικά και θα αρχίσουν λίγο - λίγο να προγεύωνται τον Παράδεισο.</div><div align="left">Στα παιδιά που θα τους χαρίσει ο Θεός , όταν τα βαπτίζουν , θα πρέπει να βάζουν ορθόδοξα χριστιανικά ονόματα και αν επεβαίνουν γονείς , πεθερικά και συγγενείς για κάτι διαφορετικό , να συμβουλεύωνται τον πνευματικό τους πατέρα και οδηγό.</div><div align="left">Να προσέχουν οι γονείς και να μην παραλείπουν να φορούν στα παιδιά τους , καθώς και οι ίδιοι , ένα Σταυρό και όχι ματόχανδρα , ζώδια , άγκυρες , πέταλα</div><div align="left">ή σκέτες αλυσίδες. Η εκκλησία ψάλλει και βροντοφωνάζει αίωνες τώρα ότι : </div><div align="left">« <strong><em>Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης . Σταυρός η ωραιότης της εκκλησίας. Σταυρός βασιλέων κραταίωμα. Σταυρός Αγγέλων η δόξα , και των δαιμόνων το τραύμα </em></strong>» ( Από την υμνολογία της Εκκλησίας μας ) . </div><div align="left">Να προσπαθήσουν ακόμη να δώσουν να καταλάβουν στα παιδιά τους , με διάκριση βέβαια , άλλα και με πειθώ αν χρειαστεί , προ πάντων να μην τα παροτρύνουν ώστε να ντύνωνται καρναβάλια και να πηγαίνουν σε επικύνδυνα , ίσως και αμαρτωλά μέρη , δήθεν για διασκέδαση , γιατί αυτή η κοσμική συνήθεια , που είναι και ειδωλολατρική , σε τίποτε δεν ωφελεί . Αντίθετα , δημιουργεί περιττά έξοδα , ίσως και προβλήματα στην οικογένεια , βλάπτει την ψυχή και το κυριώτερο δεν αναπαύουμε τον Πανάγαθο Θεό και Πατέρα μας γιατί αν θελήσουμε να προσέξουμε , θα δούμε πως τα εγκλήματα , οι μεγάλες ληστείες , οι κοροιδίες και πολλά αντικοινωνικά έργα γίνονται , δυστυχώς από μεταμφιεσμένους συνανθρώπους μας.</div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"><strong><em></em></strong></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left">Μέσα στο σπίτι να υπάρχουν απαραιτήτως σε μια βολική και ήσυχη γωνιά ή και σε κάποιο τοίχο , κατά προτίμηση ανατολικά , αλλά εάν δε βολεύει , ας είναι και αλλού , ένας Σταυρός τοποθετημένος στο κέντρο , μια εικόνα του Σωτήρος μας Χριστού δεξιά , μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου αριστερά και αν είναι δυνατόν , από μία εκόνα με τους Αγίους , που μας τιμούν και τους τιμούμε με τα ονοματά τους , από κάτω.</div><div align="left">Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε παραδοσιακό εικονοστάσι και μάλιστα πολλές φορές τοποθετημένο σε πολύ υψηλό μέρος , ώστε να μη μπορούμε να το φτάνουμε με ευκολία. Αλλά έτσι οπως θα είναι στον τείχο οι εικίνες , μπορούμε από κάτω ακριβώς να τοποθετήσουμε ένα μικρό τραπέζι , ή πιο ψηλά μία εταζέρα , εάν έχουμε μικρά παιδιά , και επάνω ένα καντήλι , στο οποίο θα καίμε ελαιόλαδο , όχι σπορέλαιο ή πυρηνέλαιο ή όπως μερικοί από άγνοια βάζουν καμμένα λάδια , προφασιζόμενοι ότι το ελαιόλαδο δεν το καίει το καντίλι. Πληροφοριακά λέμε , ότι υπάρχουν πάρα πολλά παρθένα ελαιόλαδα 0-1% , τα οποία ανάβουν στο καντήλι θαυμάσια. Το ελαιόλαδο για την Εκκλησία μας και την Παράδοσή της έχει συμβολικό χαρακτήρα. Βλέπουμε όλα τα ιερά βιβλία που αναφέρονται σε διάφορες ευχές , μόνον για « Ε Λ Α Ι Ο Ν » ομιλούν και όχι σπορέλαιο , ηλιέλαιο , καλαμποκέλαιο , σογιέλαιο ή πυρηνέλαιο.</div><div align="left">Ακόμη αν θυμηθούμε το περιστέρ που άφησε ο προφήτης Νώε από την κιβωτό μετά τον κατακλυσμό , βλέπουμε πως επέστρεψε έχοντας στο στόμα κλαδί ελιάς , σύμβολο συμφιλίωσεως και ειρήνης. Γι´αυτό θα είναι καλό να μη νοθεύουμε την Παράδοση. Καλό είναι το καντήλι στο σπίτι να ανάβει πάντοτε , απαραιτήτως όμως , κάθε Σαββατοκύριακο , μεγάλες γιορτές ή και τα βράδια. Ευχής όμως έργον να είναι ακοίμητο , διότι αυτό θα είναι μεγάλη ευλογία , εφ´όσον βέβαια και η ζωή των οικείων είναι θεοσεβής , χριστοκεντρική και ταπεινή. Εχει επίσης και το συμβολικό χαρακτήρα , ότι εμείς ομολογούμε την ελπίδα μας στο Θεό , ότι η πίστη μας είναι ζωντανή και φέγγει παντού , μα και η ψυχή μας σε συνεχή προετοιμασία ζητάει , φλέγεται και ποθεί την Επουράνια Βασιλεία. </div><div align="left">Γενικά θα βλέπαμε , ότι μέσα στο σπίτι και ιδιαίτερα σ´εκείνη την γωνιά , υπάρχει ξεχωριστή χάρη και ευλογία , εκτός του ότι και το ελαιόλαδο που βάζουμε είναι μια μικρή προσφορά στο Δωρεοδότη πάντων των αγαθών και ας μην κάνουμε λογισμό φιλαργυρίας για το ελαιόλαδο , γιατί ο Πανάγαθος Θεός και Πατέρας μας , έχει τον τρόπο Του να μας τον ανταποδώσει. Δίπλα στο καντήλι να αφήσουμε το θυμιατό , με το οποίο θα θυμιάζουμε το προσκυνητάρι με τις εικόνες , μετά να θυμιάζουμε τις έμψυχες εικόνες του Θεού , δηλαδή τους ανθρώπους που βρίσκονται στο σπίτι , κατόπιν όλο το σπίτι και στο τέλος , εάν είναι δυνατόν , να το αφήσουμε στο μπαλκόνι , για να ευωδιάσει το θυμίαμα σε όλη την πλάση και δημιουργία του Θεού. Υπενθυμίζουμε ότι το καρβουνάκι πρέπει να το ανάβουμε πάντα με προσοχή , γιατί πολλές φορές σκάζει μέσα στο σπίτι και έχουμε φόβο πυτκαγιάς ή ζυμίας. Ποτέ να μη χρησιμοποιούμε οινόπνευμα όταν το ανάβουμε , γιατλι υπάρχει κίνδυνος σωματικού ατυχήματος. Να χρησιμοποιούμε για το άναμμα του ένα ψιλό γνήσιο μοναστηριακό μελισσοκέρι , γιατί τα χοντρά κεριά της παραφίνης στάζουν και μυρίζουν άσχημα. Σ´αυτή λοιπόν την ευλογημένη γωνιά , που το αναμένο καντήλι και η ευωδία του θυμιάματος δίνουν κατάνυξη στην ψυχή , ερχόμαστε ένας - ένας ή και όλοι μαζι , ο πατέρας , η μητέρα και τα παιδιά για να συνομιλήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας , ο οποίος μας προίκισε και με το ιδιαίτερο δώρο να επικοινωνούμε και να συνομιλούμε μαζί του , σαν λογικές υπάρξεις , με την προσευχή , σε αντίθεση με τα άλλα </div><div align="left"> </div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><div align="left"></div><strong><em></em></strong>domna71@yahoo.dehttp://www.blogger.com/profile/03141642758160411612noreply@blogger.com0